Niezwykła peregrynacja niezwykłego krzyża

BARBARA MISIEWICZ: - Skąd wzięła się idea peregrynacji krzyża wielkopiątkowego w parafiach archidiecezji wrocławskiej?

KS. MARIAN BISKUP: - Idea ta jako przedsięwzięcie duszpasterskie w Roku Wiary wyłoniła się można powiedzieć nagle. Szukając różnych form zagospodarowania właśnie tego roku, w uszach cały czas brzmiały słowa Benedykta XVI z listu zapowiadającego Rok Wiary, że wskazane są różne inicjatywy, które mają pomóc wiernym ożywić wiarę. Wówczas pojawiła się idea peregrynacji krzyża. Wtedy ten krzyż pielgrzymował po parafiach w archidiecezji przemyskiej. Założenie było na początku bardzo konkretne - Rok Wiary - Znak wiary - Świadek wiary. Znak wiary - krzyż i Świadek wiary - ten, dla którego Ewangelia krzyża stała się nośną, szczególnie w tym ostatnim okresie życia. Abp Marian Gołębiewski zaakceptował ten pomysł i skierował prośbę do abp. Mokrzyckiego - arcybiskupa lwowskiego, którego ten krzyż jest aktualnie własnością. Otrzymaliśmy pozytywną odpowiedź i krzyż będzie w naszej archidiecezji od Środy Popielcowej 13 lutego 2013 do 2 lutego 2014 r. Czas, na jaki został nam podarowany krzyż, pozwolił na określenie formy przebiegu peregrynacji, tak aby krzyż stał się znakiem obecności Jana Pawła II w każdej parafii naszej archidiecezji.

Reklama

- Metropolita Wrocławski w liście do wiernych pyta - po co peregrynacja wielkopiątkowego krzyża bł. Jana Pawła II? W jaki sposób ten prosty drewniany krzyż może przyczynić się do rozbudzenia wiary w dolnośląskim społeczeństwie?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

- Odpowiedz na to pytanie nie jest skomplikowana. Po pierwsze jest to znak naszej wiary. Ojciec Święty zachęca, aby w Roku Wiary wracać do wyznania wiary, zatrzymać się pod krzyżem, pod którym zatrzymał się Jan Paweł II i złożyć wyznanie wiary. To także przypomnienie sobie całej wiary Papieża Polaka i z niej płynącego świadectwa i przekazu prawdy o Chrystusie umęczonym, ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Jesteśmy dziś świadkami walki z krzyżem, która jest bardzo wyraźna. Dlatego obecność krzyża w parafii skłania duszpastersko do takiego działania, aby krzyż był na swoim miejscu. To znaczy, aby przede wszystkim był podwyższony w człowieku, aby był znakiem wiary w rodzinach. Przeświadczenie o potrzebie obecności krzyża w przestrzeni publicznej musi stać się wyraźniejsze, abyśmy będąc pod krzyżem chronili nie tylko sam krzyż, ale chronili siebie, swoje dziedzictwo wiary w ten sposób także przekazując wiarę. Jest to dziś konieczne. Takie jest jedno z założeń duszpasterskich związanych z peregrynacją, aby zachęcać rodziny do przywrócenia krzyża tam, skąd został wyeliminowany, do naszych domów i mieszkań. Aby krzyż wracał jako znak wiary na łańcuszku, by go nosić, by się nie wstydzić. Powinniśmy odnawiać krzyże przydrożne, zaniedbane kapliczki na terenie naszych parafii, aby zewnętrzna obecność krzyża zaowocowała jego wyeksponowaniem, tam gdzie on jest, ale także przywołaniem krzyża tam gdzie go nie ma.

- Znaczący jest gest przylgnięcia, przytulenia starego, cierpiącego człowieka do krzyża, zespolenie się z nim, gest ten który śledziło miliony ludzi na całym świecie. Co mówi nam ten obraz?

- Kard. Stanisław Dziwisz w związku z tą sceną powiedział, że to nie Papież dźwigał krzyż, ale to krzyż dźwigał Papieża. Wiemy, że ta sytuacja miała miejsce na tydzień przed śmiercią, gdy cierpienie Ojca Świętego było bardzo duże. Podczas ostatniej stacji Jan Paweł II poprosił o krzyż i wówczas ks. Mokrzycki przyniósł krzyż podarowany papieżowi przez pielgrzymów z diecezji przemyskiej. Krzyż ten wyrzeźbił znakomity artysta - samouk, dla swojej żony, która w wyniku wypadku została sparaliżowana. Wcześniej wisiał nad jej łóżkiem i miał przynosić tej kobiecie ulgę. To nie przypadek, że właśnie ten krzyż w ten ostatni Wielki Piątek Jana Pawła II znalazł się w jego rękach, że do niego tak mocno tu się tulił. Znając Ojca Świętego jako mistyka, który całym sobą wchodził w tajemnice Chrystusa, prośba o krzyż jest podkreśleniem, nie boję się tego powiedzieć, sensu cierpienia.

- Peregrynacja rozpocznie się w Środę Popielcową 13 lutego 2013 r. w katedrze - jak będzie wyglądała w kolejne tygodnie?

Reklama

- Obranie terminu Środy Popielcowej jest bardzo znamienne, aby właśnie w ten dzień ruszył ten krzyż do parafii najpierw miasta Wrocławia, a potem całej archidiecezji. Począwszy od katedry, która jest pierwszą parafią, która jest matką kościołów diecezji. W każdej parafii krzyż będzie jedną dobę. Będzie to trwało do końca maja, po nawiedzeniu wszystkich parafii wrocławskich, a jest ich ponad 70, krzyż będzie peregrynował do dekanatów archidiecezji, najpierw do dekanatów oleśnickich. Okres wakacji to czas dla zgromadzeń i zakonów żeńskich miasta Wrocławia, po tygodniu w każdym z nich. A od września krzyż powędruje znów do dekanatów, tym razem brzeskich. Nie we wszystkich dekanatach w każdej parafii będzie mógł być krzyż ale organizacja będzie zależała od księdza dziekana i proboszczów danego dekanatu.

- A jak my w naszych domach możemy włączyć się w tę peregrynację? Obecność krzyża papieskiego powinna być dla nas wezwaniem?

Reklama

- Skoro Ojciec Święty Rok Wiary określa czasem łaski, to dla nas okres peregrynacji krzyża właśnie w Roku Wiary można określić szczególnym czasem łaski, jest to czas nam darowany przez Boga, aby obficie rozlała się łaska w naszej diecezji, w parafiach i rodzinach. Jeżeli dany jest dar, to z daru mogą wypływać pewne konkretne obowiązki. Powinniśmy dobrze przygotować się do peregrynacji, dlatego w parafiach przewidziane są rekolekcje, Triduum poprzedzające przywitanie krzyża. Łatwiej będą miały parafię, w których krzyż będzie peregrynował w Wielkim Poście, łatwiej bo treść tego okresu - przeżywanie tajemnicy męki i śmierci Jezusa będzie sprzyjać przyjęciu i adoracji krzyża. Ale czasu peregrynacji nie nazywałbym obowiązkiem ale potrzebą serca, aby spotkać się z Chrystusem podczas adoracji, Eucharystii, Drogi Krzyżowej. Będzie możliwość ucałowania krzyża, tak jak w Wielki Piątek. Nie możemy zapomnieć też o osobach chorych, warto także dla nich przygotować, np. przedpołudniową Mszę św. czy adorację. Na ten wyjątkowy czas została przygotowana specjalna książka, która jest pomocą do zorganizowania w parafii tej peregrynacji. Są w niej zawarte wskazania duszpastersko-liturgiczne, drogi krzyżowe, wypowiedzi Ojca Świętego o krzyżu, oraz kalendarium peregrynacji krzyża w archidiecezji. To propozycja nie tylko dla duszpasterzy, ale to też dobry materiał dla osób świeckich. Każdy uczestnik peregrynacji otrzyma obrazek pamiątkowy z bł. Janem Pawłem II tulącym krzyż, z tyłu tego obrazka znalazło się wyznanie wiary i zachęta by włączyć Credo do codziennej modlitwy.

- Jakie Kościół wrocławski ma oczekiwania związane z tą peregrynacją?

- Czas peregrynacji krzyża będzie zawierał duży kapitał modlitewny, wiele intencji popłynie do Chrystusa. Będą one przepełnione nadzieją, nie tylko tą doczesną. Bardzo potrzebna nam jest ta duchowa nadzieja, konkretny krok ku Bogu. Modlitwą chcemy objąć też tych, którzy odeszli od Chrystusa, którzy zawiesili wiarę na „wieszaku wielkoświątecznym”, aby odnaleźli sens życia na drodze Ewangelii. Bólem jest też życie młodych w związkach niesakramentalnych - dlatego ważna jest intencja, by otoczyć młodych modlitwą, aby chcieli uznać wartość małżeństwa sakramentalnego i przez sakrament zapraszać do rodziny samego Chrystusa. Jest wiele innych intencji, zwłaszcza tych o charakterze nowoewangelizacyjnym. Chcemy w tym czasie widzieć nie tylko siebie, ale też braci i siostry w wierze, ale też siostry i braci w niewierze, aby łaska peregrynacji dotknęła nas wszystkich.

* * *