Wieczór wigilijny rozpoczął się jasełkami w wykonaniu najstarszych alumnów. Diakoni przedstawili historię Bożego Narodzenia przez pryzmat legendy o czwartym królu. Dary jakie miał ofiarować nowonarodzonemu Zbawicielowi oddał, aby pomagać innym. Kiedy stanął przed Dzieciątkiem Jezus z pustymi rękami usłyszał, że jego miłosierdzie jest największym darem jaki mógł ofiarować nowonarodzonemu Królowi.

Do tego przesłania odwołał się abp Adam Szal, który w słowie poprzedzającym wspólną modlitwę i błogosławieństwo opłatków zwrócił uwagę, że to czyste serce jest największym skarbem jaki człowiek może ofiarować Chrystusowi. Metropolita przemyski odwołał się także do trwającej w archidiecezji przemyskiej peregrynacji obrazy Najświętszego Serca Pana Jezusa i do ostatniej encykliki papieża Franciszka. Wskazując, że fakt przyjścia na świat Zbawiciela najlepiej pokazuje pragnienie Serca Jezusowego, aby być Bogiem z nami.

Następnie przyszedł czas wspólnego składania życzeń. Pojawiało się wiele dobrych słów, wyrażanych w słowach, aby Chrystus rodził się w sercach wierzących. Wymieniane życzenia z klerykami, profesorami i pracownikami świeckimi pokazywały, że seminarium duchowne to jedna wielka wspólnota, która na co dzień wzajemnie sobie służy, a w dniach takich jak te wyraża sobie wzajemną wdzięczność.

Zwieńczeniem tego wieczoru było spotkanie przy stole wigilijnym oraz wspólne kolędowanie. Tradycją jest, że każdy rocznik przygotowuje aranżacje polskich kolęd i zaprasza wszystkich do wspólnego śpiewania. Kleryckie kolędowanie trwa także po zakończeniu wieczerzy, kiedy alumni odwiedzają swoich przełożonych i profesorów ze słowami życzeń. Następnego dnia klerycy wyjechali do swoich rodzinnych parafii, gdzie będą przeżywać święta Bożego Narodzenia.