Pierwsza polska klaryska, wraz z kilkoma siostrami przybyłymi z Pragi czeskiej, utworzyła wspólnotę, która rozrosła się w potężną gałąź sióstr św. Klary. Dzisiaj obejmuje ona sześć klasztorów. Kraków, Stary Sącz, Miedniewice, Sitaniec, Skaryszew, Sandomierz to miejsca, gdzie znajdują się klasztory klarysek. Najmłodszy dom zakonny jest w Sandomierzu, czyli kolebce zakonu w Polsce, dokąd klaryski wróciły 12 czerwca 2007 r. Dla wznoszonego od marca 2008 r. klasztoru siostry wybrały wezwanie Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Zespół klasztorny powstaje w centrum starego Sandomierza, blisko kościoła św. Józefa (Ojców Reformatów), na terenie dawnego ogrodu, w strefie ochrony konserwatorskiej. Działka ogrodzona jest XVII-wiecznym murem. Projekt klasztoru, autorstwa miejscowego architekta mgr. inż. arch. Andrzeja Krzemienia, obejmuje cztery funkcjonalnie połączone obiekty z wewnętrznym dziedzińcem.

Początkowo siostry mieszkały w zaadaptowanym budynku. Warunki były trudne, głównie ze względu na chłód i wilgoć. W styczniu 2010 r. przeprowadziły się do gotowych już pomieszczeń części mieszkalnej klasztoru (docelowo może tam zamieszkać 30 sióstr). Nowe mury nie oznaczają jednak luksusów. Obowiązują franciszkańskie i klariańskie zasady: skromność i asceza.

To samo dotyczy wznoszonej od lutego 2011 r. kaplicy klasztornej, również pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Jej podziemia przeznaczono na krypty grobowe. Stan surowy z pokryciem dachowym budowniczowie osiągnęli w czerwcu 2012 r. Do zagospodarowania jest przestrzeń, gdzie przewidziany jest ogród klasztorny. W kaplicy do chwili obecnej trwają roboty wykończeniowe oraz związane z wystrojem kaplicy i uporządkowaniem terenu wokół. We wnętrzu dominuje wysublimowana estetyka i podkreślona bielą ścian asceza. Już niedługo w ołtarzu ma się pojawić figura Niepokalanej.

Splot wydarzeń historycznych, czyniony Bożą ręką i ludzkim wysiłkiem, sprawił, że po wiekach na sandomierską ziemię – tak bliską bł. Salomei Piastównie – powróciły jej duchowe córki. W ciszy klasztornej kaplicy klaryski chcą usłyszeć każdą potrzebę i prośbę tej ziemi oraz jej mieszkańców. Pragną iść drogą modlitwy i pokuty, a przez pośrednictwo Niepokalanej wypraszać ludziom potrzebne łaski i pomagać zabliźniać ziemię rozdartą grzechem. Prośby można składać osobiście – na furcie klasztornej, telefonicznie: +48 (15) 832-01-21 lub przez stronę internetową: www.klaryski.sandomierz.franciszkanie.pl.

Klaryski chcą osuszać każdą łzę trudu i cierpienia. Nie czynią tego przed wielkimi areopagami, lecz w klasztornym zaciszu – za klauzurą, która jest dla nich jak płaszcz Niepokalanej – chroni, zdobi i duchowo ubogaca.