Reklama

Kościół

Prymas Polski do odpowiedzialnych za powołania: potrzebna jest nam cierpliwość, odwaga, nadzieja

W Gnieźnie rozpoczęła się ogólnopolska kongregacja powołaniowa z udziałem duszpasterzy powołań, liderów największych ruchów i stowarzyszeń młodzieżowych oraz organizatorów spotkań ewangelizacyjnych takich jak Lednica, Festiwal Życia, Światowe Dni Młodzieży. Trzydniowe spotkanie otworzyła modlitwa u grobu i relikwii św. Wojciecha pod przewodnictwem Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka.

[ TEMATY ]

powołanie

KEP

BP KEP

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Cieszę się, że obraliście to miejsce na kolejną kongregację powołaniową. Cieszę się, bo w Roku Świętym, który w Kościele wszyscy przeżywamy, tutaj, w Gnieźnie, wspominamy jeszcze tysiąclecie koronacji Bolesława Chrobrego i narodziny królestwa, a także dziękujemy Bogu za 1025 lat archidiecezji i metropolii gnieźnieńskiej, pierwszej na ziemiach polskich, która została ustanowiona podczas pamiętnego Zjazdu Gnieźnieńskiego w 1000 roku” - mówił abp Polak.

Mówiąc o ziarnie powołania rzucanym w ludzkie serca abp Polak podkreślił, że Bóg nie stosuje tu wstępnej selekcji i nikogo nie wyklucza. Nie ogranicza się tylko do tych, którzy szybko i bez zmagań mogą przyjąć Jego zasiew, ale wzywa i tych, którzy potrzebują i będą potrzebować więcej czasu, aby to ziarno przyjąć. Dlatego ci, którzy towarzyszą Boskiemu Siewcy, muszą być ludźmi cierpliwości, ufności i nadziei. I to nie nadziei obliczonej na błyskawiczne efekty, ale nadziei będącej jasną i głęboką świadomością, że „pomimo porażek i niepowodzeń, dobro, które siejemy, rośnie w ciszy”.

Podziel się cytatem

Do Gniezna przyjechali organizatorzy największych spotkań ewangelizacyjnych dla młodzieży w Polsce m.in.: Lednicy, Festiwalu Życia, Światowych Dni Młodzieży, a także liderzy najważniejszych ruchów i stowarzyszeń młodzieżowych jak Ruch Światło-Życie, KSM, Liturgiczna Służba Ołtarza. Obecni są także duszpasterze i referenci odpowiedzialni za powołania w swoich diecezjach, zakonach i zgromadzeniach zakonnych. Jak informuje ks. Marcin Wawrzyniak, koordynator wydarzenia po stronie gnieźnieńskiej, spotkania takie odbywają się co roku i są przestrzenią wymiany doświadczeń i pomysłów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

„Spotykamy się nie po to, aby analizować statystyki czy rozważać kolejne czarne scenariusze, ale by szukać nowych dróg i sposobów bycia z młodymi i towarzyszenia im w ich codzienności. To jest nasz cel. Poznawać życie ludzi młodych, ich priorytety, ich potrzeby, oczekiwania i poszukiwania. Nie jest to łatwe, ale nie jest to też niewykonalne” - mówi ks. Marcin Wawrzyniak dodając, że pomogą w tym sami młodzi, którzy zabiorą głos m.in. w ostatnim dniu spotkania.

Kongregacja potrwa do niedzieli 2 marca. W sobotę 1 marca uczestnicy obradować będą w dominikańskim Ośrodku Duszpasterskim na Polach Lednickich, gdzie towarzyszyć im będzie bp. Krzysztof Włodarczyk z Bydgoszczy i gdzie wezmą udział w panelu dyskusyjnym z udziałem organizatorów spotkań ewangelizacyjnych dla młodzieży. W programie jest także przejście przez Bramę Rybę, która w trwającym Roku Świętym jest jednym z miejsc jubileuszowych w archidiecezji gnieźnieńskiej.

Po południu w Gnieźnie przewidziano spotkanie ze wspólnotami młodzieżowymi: Ruchem Światło-Życie, Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży oraz Liturgiczną Służbą Ołtarza.

W niedzielę 2 marca odbędzie się dyskusja panelowa z udziałem młodych oraz Msza św. pod przewodnictwem bp. Andrzeja Przybylskiego, delegata KEP ds. powołań, który przypomina, że „nie można odłączyć duszpasterstwa powołań od duszpasterstwa młodzieży, bo są to dwie organicznie ze sobą powiązane przestrzenie troski Kościoła o młodych”.

Podziel się cytatem

W kongregacji uczestniczą także klerycy, którzy są również organizatorami wielu inicjatyw powołaniowych oraz promują powołania m.in. w mediach społecznościowych będących istotną platformą komunikacji i aktywności ludzi młodych.

2025-03-01 14:17

Oceń: +6 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za powołania kapłańskie

[ TEMATY ]

modlitwa

ksiądz

powołanie

Bożena Sztajner

Powołanie kapłańskie jest darem Bożym, stanowiącym niewątpliwie wielkie dobro dla tego, dla kogo jest przede wszystkim przeznaczone. Ale jest to również dar dla całego Kościoła, dobro dla jego życia i misji. Kościół przeto winien chronić ten dar, cenić go i miłować. Kościół ponosi odpowiedzialność za narodziny i dojrzewanie powołań kapłańskich. Dlatego aktywnym podmiotem i animatorem duszpasterstwa powołań jest wspólnota kościelna w całej swej różnorodności: od Kościoła powszechnego do Kościoła lokalnego i – dalej – do parafii i do każdego członka Ludu Bożego. Istnieje dziś szczególna konieczność, aby rozpowszechniało się i utrwalało przekonanie, że troska o powołania jest łaską i odpowiedzialnością powierzoną wszystkim bez wyjątku członkom Kościoła. Sobór Watykański II bardzo wyraźnie stwierdził, że „obowiązek budzenia powołań ciąży na całej społeczności chrześcijańskiej, która winna spełniać go przede wszystkim przez życie w pełni chrześcijańskie”. Tylko dzięki takiemu przekonaniu duszpasterstwo powołań ukaże swe oblicze naprawdę kościelne, rozwinie jednolitą działalność, korzystając także ze specjalnych instytucji i odpowiednich środków służących budowaniu wspólnoty i współodpowiedzialności. Odpowiedzialność za duszpasterstwo powołań kapłańskich spoczywa przede wszystkim na biskupie, który winien mu się poświęcić osobiście, chociaż może i powinien korzystać z wielorakiej współpracy. Biskup jest ojcem i przyjacielem dla swoich kapłanów, i stąd do niego przede wszystkim należy troska o „zapewnienie kontynuacji” charyzmatu i posługi kapłańskiej, o przysporzenie presbyterium nowych sił przez nałożenie rąk. Winien on dbać o to, aby duszpasterstwo ogólne miało zawsze wymiar powołaniowy, a raczej, żeby wymiar ten stanowił jego integralną, nieodłączną część. Zadaniem biskupa jest wspomaganie i koordynowanie różnych inicjatyw powołaniowych. Biskup wie, że może liczyć przede wszystkim na pomoc swoich kapłanów. Wszyscy księża dzielą z nim troskę i odpowiedzialność za budzenie i rozwijanie powołań kapłańskich, jak bowiem stwierdził Sobór, „do kapłanów, jako wychowawców w wierze, należy troszczyć się osobiście lub przez innych, by każdy z wiernych został doprowadzony w Duchu Świętym do rozwoju swego własnego powołania”. „Obowiązek ten należy niewątpliwie do samego posłannictwa kapłańskiego, przez które prezbiter uczestniczy w trosce całego Kościoła, aby nigdy tu na ziemi nie brakło robotników wśród Ludu Bożego”. Najważniejszym i najskuteczniejszym środkiem budzenia powołań jest świadectwo życia kapłanów, ich bezwarunkowe oddanie się owczarni Bożej, ich pełna miłości służba Chrystusowi i jego Kościołowi – służba będąca dźwiganiem krzyża, przyjętego z paschalną nadzieją i radością, wreszcie braterska zgoda i gorące pragnienie ewangelizacji. Bardzo szczególna odpowiedzialność spoczywa na rodzinie chrześcijańskiej, która na mocy sakramentu małżeństwa uczestniczy na swój własny i oryginalny sposób w misji wychowawczej Kościoła, Nauczyciela i Matki. Jak napisali Ojcowie Synodalni, „rodzina chrześcijańska, istotnie stanowiąca «niejako domowy Kościół» (Lumen gentium, 11), zawsze stwarzała i nadal stwarza warunki sprzyjające budzeniu się powołań. Ponieważ dzisiaj rodzina chrześcijańska jest zagrożona, należy przywiązywać wielką wagę do duszpasterstwa rodzin, aby one, przyjmując wielkodusznie dar ludzkiego życia, stanowiły «jakby pierwsze seminarium» (Optatam totius, 2), w którym dzieci mogłyby od początku uczyć się pobożności, modlitwy i miłości do Kościoła”. Harmonijną kontynuacją dzieła rodziny i rodziców powinna być szkoła, powołana do tego, by urzeczywistniać swą tożsamość „wspólnoty wychowującej” między innymi przez taki program kształcenia, który zdolny jest ukazać powołanie jako fundamentalną i wpisaną w naturę wartość osoby ludzkiej. W tym też znaczeniu szkoła, jeśli jest ubogacona duchem chrześcijańskim (zarówno dzięki obecności odpowiednio licznych przedstawicieli Kościoła w szkołach państwowych, zgodnie z prawem poszczególnych krajów, jak i przede wszystkim dzięki działalności szkół katolickich), może rozbudzić „w duszy chłopców i młodzieży pragnienie pełnienia woli Bożej przez wybór stanu życia najbardziej odpowiadającego każdemu, przy czym nie powinno być nigdy wykluczone powołanie do posługi kapłańskiej”. Również świeccy chrześcijanie, w szczególności katecheci, nauczyciele, wychowawcy, animatorzy duszpasterstwa młodzieży, w miarę własnych umiejętności i na własny sposób, odgrywają wielką rolę w duszpasterstwie powołań kapłańskich; im lepiej zrozumieją sens swego powołania i misji w Kościele, tym pełniej będą cenili wartość powołania i posłannictwa kapłańskiego, którego nic nie może zastąpić. We wspólnotach diecezjalnych i parafialnych trzeba doceniać i popierać grupy powołaniowe, których członkowie ofiarowują swe modlitwy i cierpienia w intencji powołań kapłańskich i zakonnych, a także wspierają je moralnie i materialnie. Należy również wspomnieć o licznych grupach, ruchach i stowarzyszeniach świeckich chrześcijan, które dzięki Duchowi Świętemu rodzą się i rozwijają w Kościele i nadają bardziej misyjny charakter chrześcijańskiej obecności w świecie. Te różnorodne zrzeszenia świeckich okazują się niezwykle żyzną glebą dla rodzenia się powołań do życia konsekrowanego, prawdziwymi ośrodkami formowania się i dojrzewania powołań. Istotnie, wielu młodych właśnie w środowisku tych zrzeszeń i dzięki nim usłyszało wezwanie Pana, by iść za Nim drogą kapłańskiej posługi, oraz odpowiedziało na nie z budującą wielkodusznością. Należy zatem docenić działalność tych grup, aby w jedności z całym Kościołem i dla jego wzrostu mogły wnieść swój specyficzny wkład w rozwój duszpasterstwa powołań. Praca różnorodnych grup i licznych członków Kościoła zaangażowanych w duszpasterstwo powołań będzie tym skuteczniejsza, im bardziej będą się starali, aby wspólnota kościelna, poczynając od parafii, zrozumiała, że sprawa powołań kapłańskich nie może być w żadnym wypadku „zlecona” wybranym „pełnomocnikom” (księżom w ogóle, a księżom pracującym w seminarium w szczególności), bowiem jest to „żywotny problem leżący w samym sercu Kościoła”, musi zatem znaleźć się w centrum miłości, jaką każdy chrześcijanin żywi do Kościoła. Z posynodalnej adhortacji apostolskiej Jana Pawła II „Pastores dabo vobis”, nr 41 z roku 1992
CZYTAJ DALEJ

Życie Abrahama było początkiem historii zbawienia

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii J 8, 51-59.

Czwartek, 10 kwietnia. Wielki Post
CZYTAJ DALEJ

Co się wydarzy w Archidiecezji Wrocławskiej? [11-13 kwietnia 2025]

2025-04-11 10:31

Magdalena Lewandowska/Niedziela

Studenci nieśli krzyż przez wrocławski Rynek

Studenci nieśli krzyż przez wrocławski Rynek

W najbliższy weekend zaplanowanych jest wiele interesujących wydarzeń. W jednym artykule postaramy się umieścić informację o spotkaniach z terenu archidiecezji wrocławskiej (11-13 kwietnia 2025)

Jeśli jest wydarzenie, o którym nie wspomnieliśmy - prosimy, aby nas informować na maila: wroclaw@niedziela.pl
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję