Do Goleniowa przybyli wszyscy, którzy w jakikolwiek sposób są związani z misjami.

– To już trzecie takie spotkanie – mówi dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych ks. Krzysztof Wąchała TChr. – W tym roku podsumowana została akcja pomocy Republice Kongo i Demokratycznej Republice Kongo, na rzecz których kwestowały dzieci, chodząc po domach z przygotowanym programem kolędniczym.

Rozpoczęło się to wszystko w kościele Eucharystią, której przewodniczył ks. proboszcz kan. Wacław Nowak. Na samym początku jednak zgromadzeni rozśpiewali się z zespołem „Boże Światełka” z parafii pw. Chrystusa Króla Wszechświata w Stargardzie Szczecińskim oraz obejrzeli dobrze znane przedstawienie misyjne. Gościem specjalnym spotkania był o. Otto Kato – misjonarz biały z Ugandy. To on właśnie skierował do dzieci słowo Boże, pokazując życie w Afryce, jego specyfikę, trudności i radość. Ojciec Otto przypomniał o czymś, co tak łatwo ulatuje: że mamy za co dziękować, bo tak wiele otrzymaliśmy. Któż z nas kiedykolwiek podziękował za to, że mógł uczestniczyć Eucharystii? Kto z nas zna ciężar naczynia z wodą niesionego na głowie? Kto nosi ze sobą do szkoły własne krzesełko? I kto leci do niej jak na skrzydłach?

Po Mszy św. uczestnicy spotkania przeszli barwnym korowodem do Goleniowskiego Domu Kultury. Po drodze wszyscy goleniowianie mogli obejrzeć poprzebieranych małych misjonarzy, którzy wszem i wobec ogłaszali swoją wiarę. W połowie drogi mały przystanek – kościół pw. św. Katarzyny – tu został odmówiony Różaniec w intencji misjonarzy, a w górę poleciały baloniki w kolorach misyjnych.

Goleniowski Dom Kultury podjął gości ciepłą zupą, gorącą herbatą i niezwykle smacznymi ciastami. Można się było posilić i naładować akumulatory przed dalszymi atrakcjami. Najpierw wspólny śpiew i zabawa z „Bożymi Światełkami”, a potem porwał wszystkich swoją osobowością i niezwykłą radością o. Otto Kato. Animacja misyjna to przede wszystkim śpiew i taniec, ale w tym wszystkim chodzi o to, by uwielbiać Boga, pokazując, jak kochają Go inni ludzie na świecie.

Na koniec nastąpiło podsumowanie dwóch konkursów: na najpiękniejszą gwiazdę kolędniczą i najpiękniejszą skarbonkę. Wygrały ogniska z Przecławia i Pyrzyc, jednak tak naprawdę wszyscy byli moralnymi zwycięzcami. Pamiątkowe zdjęcie zostało zrobione z muzyką w tle. „Choć tyle żalu w nas… przekażcie sobie znak pokoju, przekażcie sobie znak”.

– To spotkanie było wspaniale zorganizowane – powiedział na koniec o. Otto Kato. – Było w nim wszystko, co trzeba: i modlitwa, i zabawa; coś dla duszy i coś dla ciała.

– Gdzie kolejne spotkanie? – zastanawia się ks. Krzysztof. – Decyzja niedługo. Jednak bez względu na to, gdzie ono się odbędzie, już dzisiaj wszyscy są na nie zaproszeni. Misje to sprawdzian ludzkich uczuć. To uczenie małego człowieka, że w życiu nie można tylko patrzeć na siebie, że trzeba dzielić się z innymi. Cieszę się, że tak wielu młodych ludzi tę prawdę ma okazję poznać i przyjąć do swoich serc. Dziękuję wszystkim za organizację tego spotkania. Kościół stoi ludźmi. A im nas więcej, tym mniej rzeczy jest dla nas niemożliwych.