Ojciec Święty przyjął 3 kwietnia br. brytyjską królową Elżbietę, której towarzyszył małżonek, książę Edynburga Filip. Spotkanie odbyło się w saloniku przylegającym do auli Pawła VI. Obecny był także ambasador brytyjski przy Stolicy Apostolskiej Nigel Baker. Pobyt królowej Elżbiety II w Watykanie trwał około pół godziny, z tego rozmowa prywatna Ojca Świętego z królową – 17 minut.
Królową Elżbietę II powitał sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin wraz z sekretarzem ds. relacji Stolicy Apostolskiej z państwami abp. Dominique Mambertim oraz ks. prał. Antoine´em Camillerim. Obecny był także emerytowany arcybiskup Westminsteru kard. Cormac Murphy-O’Connor. Królowa przeprosiła Ojca Świętego za spóźnienie spowodowane przedłużeniem się posiłku u prezydenta Włoch Giorgio Napolitano. Ojciec Święty podarował jej faksymile przechowanego dokumentu z maja 1679 r., na mocy którego papież Innocenty XI rozszerzał kult św. Edwarda Wyznawcy (przodka Elżbiety II) na cały świat. Królowa natomiast przekazała koszyk produktów ekologicznych pochodzących z jej posiadłości, w tym miód, soki, dziczyznę i whisky. Papież ofiarował dla prawnuka królowej, księcia Jerzego z Canterbury, srebrny krzyż na szczycie kuli z lapis lazuli. Chodzi o „royal baby", syna księcia Williama i Kate Middleton, który w lipcu będzie miał roczek i jest trzecim w kolejności do sukcesji brytyjskiego tronu. Audiencja była nieformalna, bez protokołu, jaki związany jest z wizytami głów państw.
Była to piąta wizyta Elżbiety II w Watykanie, a czwarta jako królowej. Pierwszy raz została przyjęta przez papieża Piusa XII w 1951 r., kiedy jeszcze nie wstąpiła na tron. Kolejne jej wizyty w Watykanie miały miejsce w 1961 r. (audiencja u bł. Jana XXIII) oraz w 1980 r. i 2000 r. – u bł. Jana Pawła II. Natomiast podczas pielgrzymki Benedykta XVI do Wielkiej Brytanii spotkała się z Ojcem Świętym 16 września 2010 r. w Pałacu Królewskim Holyroodhouse k. Edynburga. Elżbieta II, oprócz godności królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, jest również głową 15 innych państw: Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Barbadosu, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona, które razem z Wielką Brytanią mają status tzw. Commonwealth Realm. Elżbieta II, jako królowa Zjednoczonego Królestwa, jest najwyższym zwierzchnikiem Kościoła Anglii i protektorem Szkockiego Kościoła Prezbiteriańskiego. 21 kwietnia br. królowa ukończy 88 lat. Tron objęła 2 czerwca 1953 r.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Ojciec Pio za życia cierpiał przede wszystkim z oskarżeń, które wysuwano przeciwko niemu. Często płakał z tego powodu. Jego beatyfikacja stała się możliwa dzięki Janowi Pawłowi II. Kapucyna i Papieża Polaka łączyła wyjątkowo bliska więź – mówi uznany włoski dziennikarz Renzo Allegri, autor książki „Zniszczyć Świętego. Śledztwo w sprawie prześladowania ojca Pio”.
W niedzielę, 22 września br., w Santiago de Compostela, zakończyło się spotkanie komisji ds. młodych CCEE (Rada Konferencji Episkopatów Europy), w którym wzięło udział kilkudziesięciu przedstawicieli poszczególnych episkopatów z większości krajów Europy.
W skład komisji wchodzą sekcje duszpasterstwa młodzieży, duszpasterstwa akademickiego oraz duszpasterstwa powołań. Spotkaniu przewodniczyli abp Gintaras Grusas, przewodniczący CEEE oraz bp Claudio Giuliodori, przewodniczący komisji ds. młodych. W ramach wykładów oraz spotkań w grupach rozważano aktualną sytuację społeczną, kulturową i religijną młodych Europejczyków. Był to też czas wymiany doświadczeń w pracy duszpasterskiej z młodymi. Spotkanie zakończyło się wydaniem wspólnego dokumentu, który stanowi wkład komisji do zbliżającego się synodu w Rzymie. W swoim przesłaniu na synod uczestnicy spotkania w Santiago de Compostela zwrócili uwagę na kształtowanie wśród młodych postawy synodalności, jeszcze większego włączenia młodzieży w życie Kościoła poprzez słuchanie ich głosu, wczucia się w mentalność i język młodzieży oraz stworzenia dla nich przestrzeni spotkania i działania. Młodzi nie mogą być jedynie odbiorcami propozycji duszpasterskich Kościoła, ale chcą być ich podmiotami i współtwórcami. Szczególnym miejscem spotkania Kościoła z młodymi jest przestrzeń wirtualna, która jest miejscem do pilnego i mądrego zagospodarowania dla ewangelizacji młodych. Pośród zamieszania we współczesnym świecie młodzi poszukują integralnej formacji dla siebie oraz jeszcze głębszego zrozumienia Eucharystii, praktyk religijnych oraz charyzmatów i posług w Kościele. Zwrócono też uwagę na konieczność dialogu między życiem młodych a propozycjami duszpasterskimi. W tym dialogu ważne jest, aby do duszpasterstwa włączyć te przestrzenie, w których młodzi już funkcjonują i żyją we współczesnym świecie, takich jak kultura, media, sport, spotkania integracyjne i budowanie wspólnot młodzieżowych. W ramach sekcji ds. powołań zauważono konieczność odbudowania właściwego środowiska dla powołań kapłańskich i zakonnych oraz jedności działań w kościołach lokalnych dla wspólnego towarzyszenia młodzieży w odkrywaniu powołania. Konferencję Episkopatu Polski reprezentowali: bp Andrzej Przybylski, bp Adam Bab, s. Anna Juźwiak AP, ks. Michał Pabiańczyk, ks. Krzysztof Porosło oraz ks. Tomasz Koprianiuk.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
