Korzeń obu wyznań (Kościołów katolickiego i ewangelicko-augsburskiego) jest ten sam, czyli dzień Pięćdziesiątnicy, kiedy został powołany do życia Kościół, który jest dziełem Bożego Ducha na ziemi. Łączy nas niewątpliwie osoba Jezusa Chrystusa. Czy nas coś dzieli? Nie skupiamy się na różnicach, bo Chrystus w nas te różnice zaciera. Liczy się człowiek.
Pewne tradycje mamy wspólne. I to jest piękne! Wieniec adwentowy jest także symbolem luterańskim; znajduje się w Adwencie w każdej naszej świątyni. Dzieci na lekcjach religii wykonują takie wieńce z papieru czy z gałązek choinki. Doczepia się do nich wersety biblijne, po to, by uczyć najmłodsze pokolenie, czym naprawdę jest Adwent. Na wieńcu możemy zobaczyć czerwone wstążki i czerwone świece, symbolizujące pokutny i refleksyjny charakter Adwentu w Kościele luterańskim. Ten czas ma zmusić człowieka do wejrzenia w siebie, do odpowiedzenia sobie na szereg pytań dotyczących życia z Bogiem, w Bogu, przy Bogu, ale także z drugim człowiekiem. Ma zachęcić człowieka do uporządkowania swojego życia. Dlaczego? Bo żyjemy w ciągłym Adwencie! Chociaż o tym zapominamy, powinniśmy myśleć o eschatologii, o Chrystusowej paruzji, bo Adwent dziś jest trochę zdominowany przez przygotowanie bożonarodzeniowe. A my mamy przygotować się do spotkania z Chrystusem. Nie z tym małym, niewinnym i bezbronnym Dzieciątkiem Jezus, ale z Panem Panów, Królem Królów! Z tym, który przyjdzie sądzić żywych i umarłych! Dlatego w Kościele luterańskim jest w Adwencie więcej nabożeństw spowiednio-komunijnych, odbywają się rekolekcje, także dla duchownych, co jest budujące i potrzebne; także duchowny musi naładować akumulator, aby móc zwiastować Boże Słowo.
Adwent to czas wyciszenia, kiedy powinniśmy pobyć więcej z Bogiem, z sobą, ze swoją rodziną, rozmawiać o sprawach istotnych, dotyczących życia - ale wiecznego. Bo największym Bożym darem jest życie. Żywot wieczny jest życiem, bo Chrystus jest Życiem!
Ponad 8,5 tys. km od domu. Inni ludzie, zupełnie niepojęte zwyczaje, język, którego nie umiemy ani przeczytać, ani zrozumieć. I właśnie w takim całkiem obcym świecie najłatwiej docenić to, co w Ojczyźnie jest oczywiste, niezauważalne
Jeśli w Polsce przydrożne krzyże i kapliczki stanowią nieodłączny element krajobrazu, to w Japonii na każdym kroku spotkać można tori, posągi buddy czy, nad wejściami do domów bądź restauracji, węzły ze sznura, mające chronić przez złymi duchami. I nikogo nie powinno to dziwić.- w końcu w Kraju Kwitnącej Wiśni od wieków panują naprzemiennie bądź wspólnie szintoizm i buddyzm. Katolików w tym liczącym ponad 127 mln ludzi państwie jest zaledwie 0,4 proc. Kropla w morzu. A jednak na początku trzytygodniowej podróży po Japonii widok strzelistej, niemal neorenesansowej budowli zwieńczonej krzyżem, nie zaskoczył nas. Ku naszemu ogromnemu zdziwieniu okazało się, że napotkana „katedra” to... restauracja! Po raz pierwszy poczuliśmy, że jesteśmy naprawdę w innym świecie! I po raz pierwszy ten świat wydał się nam bardziej obcy. Takie „kościoły” napotykaliśmy niemal w każdej miejscowości. Maleńkie kapliczki nie służą modlitwie, są tłem, miejscem, gdzie narzeczeni udzielają sobie ślubów, niekoniecznie w obrządku chrześcijańskim. W pięknym ogrodzie Ritsurin w Takamatsu na wysie Kiusiu spotkaliśmy parę młodą w tradycyjnych kimono podczas sesji fotograficznej spacerującą między pięknymi roślinami, przyglądającą się ogromnym karpiom w sadzawkach (Japończycy byli przerażeni, kiedy dowiedzieli się, że jemy karpie w wigilię jednego z najważniejszych dla nas świąt - są przekonani, że to bardzo trujące ryby!).
Na Jasnej Górze drugi dzień trwa pielgrzymka maturzystów diecezji rzeszowskiej. Młodzi mieli możliwość wysłuchania konferencji, a następnie modlitwy podczas Mszy św. Zarówno wczoraj, jak i dzisiaj towarzyszył im bp Edward Białogłowski, biskup pomocniczy senior diecezji rzeszowskiej.
W rozmowie z @JasnaGóraNews powiedział on, że duszpasterze starają się przekazać młodym prawdę o tym miejscu, będącym ważnym dla duchowości Polaków i nie tylko, to znaczy o Jasnej Górze. Szczególnie wskazał na konfesjonał i ołtarz. - Żeby o nich pamiętali, korzystali z nich i nigdy w życiu ich nie omijali - przypominał. Wspomniał też, że należy podejmować zmaganie o krzyż w przestrzeni publicznej, także w szkole, i wartości, które ten krzyż niesie. - Ten znak w naszych czasach jest zagrożony właśnie postawą nurtu europejskiego, a z drugiej strony to przestroga, żeby się nie wydziedziczyć z tożsamości polskiej i chrześcijańskiej - dodał.
Poszerzajcie granice wiedzy! - zaapelował do wykładowców uniwersyteckich Ojciec Święty podczas spotkania w auli obchodzącego 600-lecie istnienia Uniwersytetu Katolickiego w Leuven. Zaznaczył, że chodzi o to, aby „edukacja akademicka i kulturalna stała się przestrzenią żywą, rozumiejącą życie i przemawiającą do życia”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
