Wiara dzisiaj podpowiada nam, że to sam św. Jakub czuwał nad losami dzwonu, który nosi jego imię oraz wizerunek. Możemy śmiało powiedzieć, że nasz patron gromadzi nas tutaj. Ten dzwon poświęcony jego imieniu, a wracający do ojczyzny, wydał tu pierwszy dźwięk, by nas wołać i przypomnieć o chrześcijańskich korzeniach naszej historii i naszej katolickiej tożsamości – powiedział 11 listopada proboszcz parafii św. Jakuba w Simoradzu, ks. Krzysztof Moskal. W tym dniu parafianie przywitali powracający z Niemiec dzwon „Jakub”. Ten dzwon przed wojną był własnością parafii, a podczas wojny został skradziony przez Niemców. Teraz parafia odzyskała go.
– „Jakub” to pielgrzym, który znowu chciał wrócić do domu – mówił ks. Moskal. Przypomniał, że poszukiwali go Tadeusz Niewdana i Krzysztof Błaszczak. To dzięki ich staraniom udało się dzwon odzyskać. „Jakub” po wojnie został zawieszony w parafii św. Augustyna w Hameln. Żeby go odzyskać, trzeba było podjąć stosowne rozmowy i uzyskać zgodę tamtejszego dziekana ks. Wingerta. – Parafianom z Hameln z ks. dziekanem Wingertem zapewne było trochę smutno z tego powodu, że dzwon nam zwracają, ale wykonali wobec nas piękny gest porozumienia i życzliwości – powiedział ks. Moskal.
Dzwon pochodzi z XV wieku. Jak podkreślił obecny na uroczystości poprzedni proboszcz simoradzki, ks. Stanisław Pindel, ten dzwon pamięta czasy bitwy pod Grunwaldem i jest starszy od Dzwonu „Zygmunt”. – Dzwon ma coś niesamowitego w sobie. Jak żadna inna rzecz sakralna: przemawia, głosi Boga i wzywa na spotkanie z Bogiem (…). Odzyskanie tego dzwonu to też przykład dialogu międzyludzkiego, który dokonał się w duchu chrześcijańskiej wiary – między naszą parafią a parafią w Hameln – zaznaczył ks. Moskal.
Przywitanie dzwonu w Simoradzu połączono z Mszą św. koncelebrowaną przez byłego i obecnego proboszcza, dziekana ks. Ignacego Czadera oraz emerytowanego ks. prał. Józefa Śliża, który jeszcze jako dziecko pamiętał dźwięk tego dzwonu, zanim „Jakuba” zabrali Niemcy. – Dzwon i człowiek mają serce. Jeśli dzwon nie ma serca, staje się nieużyteczny. Jeżeli człowiek nie ma kochającego serca, również podobny jest do nieużytecznego dzwonu – stwierdził ks. Moskal. Wspomniał przy tym, jak pytał organizatorów przywozu dzwonu – państwa Ciurusiów, czy zabrali z Hameln serce dzwonu. Pamiętali, by zabrać. Ciurusiowie wraz z firmą rodziny wójta Brannego zorganizowali i ufundowali przewóz dzwonu.
„Jakuba” postawiono w prezbiterium. Przez najbliższych kilka miesięcy będzie można przyjeżdżać do parafii, by go zobaczyć. Prawdopodobnie zawiśnie w wieży kościoła w przyszłym roku w lipcu w odpust Jakubowy.
Po 72 latach parafianie z Bielan w diecezji bielsko-żywieckiej zobaczyli dzwon, zabrany przez hitlerowców podczas II wojny światowej. Pochodzący z XVI wieku prawie stukilogramowy dzwon, który znajdował się do tej pory pod opieką kurii w niemieckiej diecezji w Eichstaett, wrócił do bielańskiego sanktuarium Chrystusa Cierpiącego. Za kilka miesięcy zostanie zainstalowany przy polowym ołtarzu obok świątyni.
Kustosz sanktuarium ks. Andrzej Zając przyznaje, że radość z powrotu dzwonu jest podwójna. „A to dlatego, że Niemcy oddali nam ten dzwon z radością. Z opowieści innych księży, którzy odzyskiwali dzwony, wynika, że nie zawsze tak bywa. Tymczasem tam w Bawarii powiedziono nam, że cieszą się, iż mogą w końcu oddać nam ten dzwon, przeprosili za to, że tak długo to trwało” – relacjonuje duchowy, który z dwiema innymi osobami przywiózł dzwon z Niemiec. Ks. Zając przyznaje, że procedura odzyskania dzwonu była dosyć mozolna i trwała ponad 4 lata. Po uzgodnieniu wszystkiego z Biurem Katolickim w Berlinie i Ministerstwem Spraw Wewnętrznych Niemiec, podpisano umowę z diecezją o przekazaniu dzwonu. „Niemcy mają trochę związane ręce, bo w sensie formalnym właścicielem dzwonów są… alianci” – wyjaśnił ks. Zając. Proboszcz zaznaczył jednak, że ze strony niemieckiej nie było złej woli, a delegacja bielańskiej parafii przyjmowana była z wielką serdecznością.
Nauczyła się czytać i pisać, dopiero gdy wstąpiła do klasztoru. Była mistyczką, otrzymała dar łez i ekstaz. Upominała papieża Aleksandra VI.
Giovanna Negroni, znana wszystkim jako Nina, pochodziła z bardzo biednej, wieśniaczej rodziny Zanina i Giacominy Negroni. W Żywotach świętych z 1937 r. czytamy: „Rodzice jej, ludzie pobożni i cnotliwi, byli tak ubodzy, że nie mogli Weroniki posyłać do szkoły, tak że nie nauczyła się czytać ani pisać. Nie przeszkadzało jej to jednak nauczyć się od rodziców cnotliwości i gorącej miłości Pana Boga”. Nina zapragnęła życia zakonnego. W wieku 18 lat zapukała do drzwi surowego mediolańskiego klasztoru Sióstr Augustianek św. Marty, ale jej nie przyjęto. Giovanna Negroni nie zrezygnowała jednak ze swoich marzeń. W 1466 r., już jako 22-letnia dziewczyna, wstąpiła do klasztoru, gdzie pozostała do śmierci. Po przyjęciu otrzymała imię Weronika i powierzono jej najprostsze zadania. Opiekowała się portiernią, ogrodem i kurnikiem. Dla Weroniki najważniejsze były sprawy Boże i zjednoczenie się z Oblubieńcem. Dużo się modliła, podejmowała posty i pokutę. Została mistyczką. W kontemplacji osiągnęła taki stopień zaawansowania, że otrzymała dar łez, a nawet ekstaz. Otrzymała również dar proroctwa i czytania w ludzkich sercach. Bardzo intensywnie odczuwała swój stan jako grzeszny. Często rozważała Mękę Pańską. Gdy ze względu na jej słabe zdrowie proszono ją, by się oszczędzała, mówiła: „Chcę pracować, póki mam czas”. Ilekroć rozmyślała nad życiem Chrystusa i Jego cierpieniami, otrzymywała mistyczne wizje. Dopiero w klasztorze nauczyła się czytać i pisać. „Przez modlitwę i rozmyślanie rosła w niej znajomość rzeczy Boskich i w cnotach wielkie czyniła postępy” – czytamy w Żywotach świętych.
Dwie osoby zginęły i dwie zostały ranne w poniedziałek w rezultacie ataku nożownika w jednym z domów w gminie Casekow w Brandenburgii na wschodzie Niemiec, przy granicy z Polską. Podejrzany o atak został zatrzymany - przekazał rzecznik policji, cytowany przez agencję dpa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
