Legenda mówi, że Matka Boża objawiła się żebrakom na tzw. Piasku i poleciła przekazać miejscowym panom Głogowa, by ci wybudowali kapliczkę. Gdy postawiono ją, w pobliżu wytrysnęło źródło, którego woda okazała się cudowna. W czasie odpustów po tę wodę zjeżdżali się ludzie z okolicznych miast i wiosek. Obmywali chore miejsca, a z wdzięczności za uzdrowienie wrzucali do studni drobne monety. Jak podaje w swej monografii „Miasteczko” Franciszek Kotula, znany etnograf urodzony w Głogowie, przy ostatnim czyszczeniu studni, które miało miejsce około 1875 r., wydobyto 3 garnce monet, które zostały potem użyte do odlania dzwonu.
Początki Głogowa Małopolskiego
Reklama
Głogów Małopolski założony został 22 czerwca 1570 r. przez Krzysztofa Głowę herbu „Jelita”, który nadał mu nazwę Głowów. Położone w Kotlinie Sandomierskiej nad rzeką Szlachcianką miasteczko wzniesione zostało w XVI wieku na wzór założeń urbanistycznych epoki renesansu – i jako takie było pierwszym w Polsce. Na mocy nadanych im praw mieszkańcy warzyli piwo, gorzałkę i miód. Dwa razy w roku – na św. Jana i św. Agnieszki – organizowano jarmarki, a w każdy wtorek targ. Gdy miasto przeszło w ręce Mikołaja Spytka Ligęzy herbu „Półkozic”, wybudowano drewniany kościół parafialny, szpital dla ubogich oraz pierwszy, drewniany ratusz. W połowie XVII wieku miasto na półtora wieku znalazło się pod rządami Lubomirskich. Oni to zmienili nazwę z Głowowa na Głogów, a że po II wojnie światowej na mapie Polski pojawił się inny – śląski Głogów, dlatego z czasem dodano przymiotnik Małopolski.
Badacze są zgodni co do tego, że już pod koniec XVII wieku w Głogowie istniały dwa kościoły. Drewniany kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej, usytuowany w samym centrum miasteczka. I drugi poza jego obrębem, w miejscu zwanym Na Piasku, noszący wezwanie Matki Bożej Śnieżnej. Do tej drugiej świątyni ciągnęły rzesze wiernych, uznając i potwierdzając składanymi wotami nadprzyrodzoną moc sprawczą znajdującego się wewnątrz świątyni cudownego obrazu. Była to wierna replika cudownej ikony Matki Bożej Śnieżnej z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore. Jak głosi przekaz, tytuł „Śnieżna” wiązał się z niezwykłym wydarzeniem, jakim była w 352 r. śnieżyca, która w samym środku upalnego lata (dokładnie 5 sierpnia) nawiedziła Rzym.
Misjonarze św. Wincentego à Paulo
Ważnym wydarzeniem w historii Głogowa było w roku 1763 sprowadzenie z Krakowa księży misjonarzy św. Wincentego à Paulo i przekazanie im całej parafii. Trzy lata później Lubomirscy wznieśli obok swojej rezydencji nowy murowany kościół i klasztor, do których równocześnie przeniesiono siedzibę głogowskiej parafii. Wyposażenie do nowego kościoła przeniesiono z dwóch dotychczasowych świątyń: drewnianego kościoła parafialnego (który został opuszczony) i rozebranego kościoła Na Piasku. Niestety, dworska świątynia nie funkcjonowała zbyt długo. W 1782 r., w ramach dekretu cesarza Józefa II, głogowski klasztor uległ kasacie. Obiekt zajęło wojsko, a siedziba kościoła parafialnego powróciła do starej drewnianej świątyni w pobliżu rynku. Te częste w tych latach przeprowadzki i zmiany lokalizacji utrudniają precyzyjne ustalenie, co działo się z cudownym obrazem. Faktem jest, że w I połowie XIX wieku głogowski kult Matki Bożej Śnieżnej znacznie osłab, w końcu ulegając całkowitemu zanikowi.
Kult Matki Bożej Głogowskiej
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto budowę zachowanego do dziś murowanego kościoła parafialnego, który konsekrowano w 1905 r. Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości zaczął się również odbudowywać kult Matki Bożej Głogowskiej. Nie do końca jest wyjaśniona przyczyna, dlaczego czczono już całkiem inny obraz. Matka Boża Głogowska, którą możemy dziś zobaczyć w bocznej kaplicy kościoła parafialnego w Głogowie (posiadającego od niedawna status sanktuarium maryjnego), to niewielki obraz (45 cm wysokości i 31 cm szerokości) wzorowany na podobieństwo Matki Bożej Częstochowskiej. Natomiast o głogowskim obrazie Matki Bożej Śnieżnej słuch jakby zaginął. W miejscu dawnych objawień Na Piasku znajduje się cmentarz parafialny. Tutaj, na wzniesieniu, stoi niewielka kamienna kaplica, w której ołtarzu znajduje się obraz przedstawiający Matkę Bożą Śnieżną. Dziś nieco zapomniany i pozbawiony aury nadzwyczajności, przypuszczalnie jest tym samym XVII-wiecznym obrazem, do którego masowo pielgrzymowano przed wiekami.
Trzej biskupi dokonali w nowym kieleckim sanktuarium, któremu patronuje św. Józef Robotnik, koronacji wizerunku Najświętszej Rodziny z Nazaretu, przy udziale co najmniej 3500 wiernych. Złote korony trafiły do świątyni dzięki zaangażowaniu kilkuset ofiarodawców.
Eucharystię koncelebrowali 1 maja bp kielecki Kazimierz Ryczan, biskup siedlecki Kazimierz Gurda, biskup sosnowiecki Piotr Skucha, biskup pomocniczy diecezji kieleckiej Marian Florczyk, opat jędrzejowskich cystersów o. Edward Stradomski oraz ponad 70 kapłanów. W uroczystości wzięła także udział świętokrzyska „Solidarność".
W homilii bp Ryczan mówił o zagrożeniach współczesnej polskiej rodziny, spowodowanych m.in. rozbiciem rodzin, emigracją, brakiem pracy, upadkiem obyczajów. Mówił także o odpowiedzialności za rodzinę, którą powinno podejmować państwo. Wyrazem troski Kościoła o rodzinę jest zdaniem biskupa planowany przez papieża Franciszka synod poświęcony rodzinie, będący próbą diagnozy jej sytuacji w Europie i na świecie oraz wskazaniem najpilniejszych środków pomocowych.
Po homilii miała miejsce uroczysta koronacja. Bp Ryczan nałożył korony na skronie Jezusa, bp Gurda ukoronował Matkę Bożą, a bp Florczyk – św. Józefa.
„To wydarzenie cementuje parafię i diecezję, która potrzebuje sanktuarium szczególnie poświęconego rodzinie” – powiedział KAI kustosz sanktuarium i proboszcz parafii ks. prałat Jan Iłczyk. Podkreślił ogromne wzruszenie ludzi i fakt, że łez nie wstydzili się ani kobiety, ani mężczyźni. Zapowiada także organizację ośrodka pomocy rodzinie w wymiarze duchowym, prawnym, psychologicznym, który służyłby całej diecezji.
Korony zaprojektowała Barbara Alieskiejew-Wantuch, a wykonała pracownia w Krakowie. Złożyły się na nie ofiary, precjoza i rodzinne pamiątki ze złota, złożone przez ponad pięciuset ofiarodawców, którzy zdecydowali się włączyć w akcję przyozdabiania obrazu Najświętszej Rodziny.
„Zapraszam wszystkich diecezjan do modlitwy i zwracania się do św. Józefa, który jest patronem wszystkich rodzin i naszych spraw, także tych po ludzku beznadziejnych” – zachęca kustosz sanktuarium.
Ofiarodawcy precjozów wpisywali swoje intencje do specjalnej księgi, która została złożona na ołtarzu w dniu koronacji. Rodziny przekazujące swój dar proszą najczęściej: o zdrowie, o pogłębienie wiary w rodziny, o nawrócenie. Istnieje także wiele wpisów zawierających podziękowania np. „za cudowne uratowanie życia”, „za wyratowanie z nieszczęśliwego wypadku na przejściu dla pieszych”,” z wypadku samochodowego”, „przy budowie”, „za odzyskane zdrowie”, „za dar potomstwa”. Ks. prał. Jan Iłczyk podkreślił, że sanktuarium od wielu lat stanowi także swoiste „centrum rodzin” – miejsce, gdzie szczególnie koncentruje się troska o współczesną rodzinę. „Planujemy organizować pątnicze spotkania dla małżonków i dla rodzin, by mogły odnawiać swoje przyrzeczenia małżeńskie, umocnić więzi rodzinne, wypraszać potrzebne łaski zgody i pojednania” - powiedział.
W każdy trzeci wtorek miesiąca do sanktuarium św. Józefa Opiekuna Rodziny przybywają pątnicy z różnych stron Kielc, diecezji i spoza, m.in. ze Skarżyska Kamiennej, Ostrowca Świętokrzyskiego, Suchedniowa - na Nowennę do Św. Józefa. Na tych spotkaniach gromadzi się do czterech tysięcy czcicieli św. Józefa.
W działanie centrum wpisuje się szereg inicjatyw nakierowanych na troskę o rodzinę. W Święto Zwiastowania Pańskiego aż 250 osób w parafii przystąpiło do Dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Z kolei Wspólnota Ewangeliczna Osób Świeckich, licząca ok. 350 członków, każdego roku obejmuje swoim wsparciem duchowym i materialnym wiele rodzin w potrzebie, rodziny przeżywające chorobę i cierpienie. Wizerunek Najświętszej Rodziny z Nazaretu – wierna kopia z kaliskiego sanktuarium, została namalowana w 1987 r. przez Krzysztofa Jackowskiego.
Parafia św. Józefa Robotnika była erygowana w 1958 r. przez bp. Czesława Kaczmarka, wydzielona z parafii katedralnej i św. Wojciecha. Władze nie wydały zezwolenia na budowę kościoła, dlatego w 1958 r. staraniem ks. Tadeusza Cabańskiego wzniesiono tymczasową kaplicę, poświęconą 21 września 1958 r. Tabernakulum i figurę św. Józefa Robotnika wykonała Zofia Wolska. Zezwolenie na budowę kościoła parafia otrzymała w 1973 r. Budowniczym kościoła był ks. proboszcz Jan Kudelski.
Dwukondygnacyjną świątynię reprezentującą współczesną architekturę sakralną zaprojektowali: Władysław Pieńkowski, Marian Szymanowski, Kinga Pieńkowska-Osińska. W 1983 r. zaczęto odprawiać Msze św. w tzw. górnym kościele. Po ponad dwudziestu latach budowy kościół konsekrował 19 listopada 1995 r. abp Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce.
29 grudnia 2013 r. bp Kazimierz Ryczan podniósł parafię do godności sanktuarium diecezjalnego. Jest to największa parafia w diecezji kieleckiej, licząca ponad 20 tys. osób.
Linie lotnicze Azerbaijan Airlines () poinformowały w piątek, że według wstępnych ustaleń katastrofę samolotu pasażerskiego tego przewoźnika, który w środę rozbił się w Kazachstanie, spowodowała "fizyczna i techniczna ingerencja z zewnątrz". W wypadku zginęło 38 osób.
Linie AZAL w wydanym w piątek komunikacie nie sprecyzowały, na czym miała polegać "ingerencja z zewnątrz", która spowodowała katastrofę samolotu lecącego z Baku do Groznego. Według wstępnych ustaleń władz Azerbejdżanu, które cytuje m.in. agencja Reutera, samolot miała omyłkowo zestrzelić rosyjska obrona przeciwlotnicza. Informację tę przekazał również, cytowany przez "Financial Times", przedstawiciel amerykańskich władz.
W Niedzielę Świętej Rodziny 29 grudnia Prymas Polski abp Wojciech Polak zainauguruje w katedrze gnieźnieńskiej obchody Roku Świętego i jubileuszy: 1000-lecia pierwszych koronacji królewskich w Gnieźnie i 1025-lecia istnienia archidiecezji i metropolii gnieźnieńskiej.
W specjalnym zaproszeniu przesłanym do parafii, a także krótkim video opublikowanym w diecezjalnych mediach abp Wojciech Polak podkreśla znaczenie wspomnianych wydarzeń zachęcając do ich wspólnotowego przeżycia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
