Reklama

Niedziela Podlaska

Konsekracja konkatedry w Sokołowie Podlaskim i dziękczynienie za 600 lat tamtejszych świątyń

23 sierpnia podczas Eucharystii, której przewodniczył prymas Polski abp Wojciech Polak, odbył się obrzęd uroczystego poświęcenia kościoła pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sokołowie Podlaskim, który jest konkatedrą diecezji drohiczyńskiej

Niedziela podlaska 36/2015, str. 4-5

[ TEMATY ]

jubileusz

konsekracja

katedra

Ks. Artur Płachno

Uczestnicy uroczystości zapełnili sokołowską konkatedrę

Uczestnicy uroczystości zapełnili sokołowską konkatedrę

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Aktu tego dokonał biskup drohiczyński Tadeusz Pikus, homilię wygłosił biskup senior Antoni Dydycz. Obecni byli również biskup siedlecki Kazimierz Gurda oraz biskup pomocniczy tej diecezji Piotr Sawczuk. W uroczystości wzięli udział także kapłani z diecezji drohiczyńskiej, lubelskiej i siedleckiej, przedstawiciele wspólnot zakonnych męskich i żeńskich, parlamentarzyści, władze samorządowe oraz mieszkańcy miasta i goście. Poprzedziły ją tygodniowe misje święte prowadzone przez ks. prał. Zbigniewa Sobolewskiego, dyrektora Dzieła Pomocy „Ad Gentes” przy Konferencji Episkopatu Polski ds. Misji. Podczas niej dziękowano także za 600 lat istnienia w Sokołowie Podlaskim świątyń katolickich.

Reklama

W homilii bp Dydycz, nawiązując do nadchodzącej 1050. rocznicy chrztu Polski, powiedział, że chrześcijaństwo tworzyło Polskę w jej obrazie kultury i tradycji. Wpisują się w nią również dzieje sokołowskich świętych na przestrzeni 600 lat. Ponadto przybliżył historię wszystkich istniejących kościołów na przestrzeni minionych 600 lat. Na miejscu zniszczonej świątyni parafialnej w 1948 r. przystąpiono do wznoszenia obecnego kościoła pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny według projektu Andrzeja Boniewo z Warszawy. Fundamenty jego poświęcił 5 września 1948 r. biskup siedlecki Ignacy Świrski. Pracami budowlanymi kierował ks. kan. Stanisława Pielasa. Po ich ukończeniu 25 października 1953 r. poświęcił go bp Świrski. Kolejni proboszczowie sokołowscy ks. Jan Sobechowicz i ks. Andrzej Krupa wspólnie z parafianami wykazali wiele troski o wystrój i piękno obecnego kościoła konkatedralnego. W 1983 r. ukończono wznoszenie wieży wieńczącej fasadę świątyni i wyposażanie jej wnętrza. Na mocy bulli św. Jan Pawła II „Totus Tuus Poloniae populus” 25 marca 1992 r. kościół ten został podniesiony do godności konkatedry diecezji. 7 czerwca 1992 r. biskup drohiczyński Władysław Jędruszuk dokonał poświęcenia ołtarza. Złożono w nim też relikwie św. Wiktora. W latach 1992-94 rezydował przy nim biskup pomocniczy diecezji drohiczyńskiej Jan Chrapek. Ostatnie prace kierowane przez ks. Andrzeja Krupę, przygotowujące do uroczystości poświęcenia, polegały na odnowieniu zewnętrznym konkatedry, oświetleniu jej przy współpracy z władzami miasta, gruntownym odnowieniu wnętrza, zbudowaniu drewnianej chrzcielnicy, ołtarza głównego, dwóch ołtarzy bocznych i stalli w stylu neogotyckim, 19 witraży w oknach. Bp Dydycz powiedział, że w 67. roku od rozpoczęcia budowy świątyni ta „znalazła się w pełnej gotowości, aby otrzymać oleje święte”. Podkreślił też, że „uroczystość poświęcenia świątyni wskazuje na jej charakter, czyli miejsca korzystania z darów duchowych i bycia domem rodzinnym, do którego prowadzi chrzest święty”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Po modlitwie poświęcenia, odmówionej przez bp. Pikusa, a poprzedzonej śpiewem Litanii do Wszystkich Świętych, namaszczenia ścian dokonali: abp Polak, bp Gurda, bp Sawczuk i bp Pikus. Zapalono również świece w miejscach namaszczenia, okadzono i pokropiono świątynię.

Dekret Biskupa Drohiczyńskiego odczytał wikariusz generalny diecezji drohiczyńskiej i kanclerz Kurii Diecezjalnej ks. Zbigniew Rostkowski. Dokument podpisali: biskupi, przedstawiciele senatu Maria Koc oraz Waldemar Kraska, burmistrz Sokołowa, duchowieństwo, projektanci i wykonawcy oraz przedstawiciele rady parafialnej. Za wykonane prace i przygotowanie do uroczystości podziękowali przedstawiciele rady parafialnej i senatorowie.

Prymas Polski podkreślił, że uroczystość ta wpisuje się w przygotowanie do 1050. rocznicy chrztu Polski, przekazując wyrazy łączności i modlitwy przy grobie św. Wojciecha i z miejsca, gdzie Polska na Wzgórzu Lecha w Gnieźnie narodziła się we wspólnocie ludów i narodów chrześcijańskich. Życzył również, aby ten kościół otwierał na Boga w ufności wysłuchania zanoszonych tutaj modlitw.

2015-09-03 11:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jezuickie świętowanie

70 lat w jednym miejscu to wystarczająco długi okres, aby stał się powodem do świętowania i wspominania. Właśnie taki jubileusz pobytu i pracy duszpasterskiej przy kościele pw. Ducha Świętego obchodzili toruńscy jezuici. Świętowanie miało charakter różnorodny (tak jak różni są jezuici): dziękczynny, intelektualny, radosny, charyzmatyczny

Jubileusz rozpoczął się 21 maja na Wydziale Nauk Historycznych toruńskiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, z którym łączą jezuitów od lat mocne, oficjalne i nieoficjalne związki. Jedną z form współpracy są organizowane wspólnie konferencje naukowe, których ostatnimi laty było kilka. Obecna miała na celu podsumowanie przez historyków i świadków wydarzeń działalności jezuitów w Toruniu w latach 1945 – 2015. Jak stwierdził otwierający konferencję prof. Wiesław Sieradzan, prodziekan wydziału, badamy historię, aby lepiej ją rozumieć. Prelegenci mówili o trudnych, powojennych początkach duszpasterstwa, o ważnych dla naszego środowiska postaciach jezuitów (uczestnikiem konferencji był m.in. o. Władysław Wołoszyn), o roli jezuitów w okresie przełomu solidarnościowego, inwigilacji. Ciekawy wątek podjął prof. Waldemar Rozynkowski, jeden z organizatorów sesji, który charakteryzując jezuickie duszpasterstwo z przełomu lat 80/90, wskazał na napięcie i ścieranie się (także wśród samych jezuitów) dwóch wizji działalności – nurtu odczytowego, wykładowego (charakterystycznego dla „czasów o. Wołoszyna”) oraz nurtu wspólnotowego, grupowego, który rozwijał się później. Te dwie wizje duszpasterskie ujawniły się także podczas wieczornej dyskusji panelowej, która w salach duszpasterstwa akademickiego zgromadziła różne pokolenia absolwentów i uczestników: od tuż powojennych do obecnych. Zostało wypowiedzianych wiele cennych świadectw osób, które znalazły w duszpasterstwie coś dla siebie, mogły tu pogłębić swoją formację duchową i intelektualną, odkryć wartości, które owocowały w ich dalszym życiu. Wspomnienia przeplatały się z aktualnymi wyzwaniami. Prowadzący dyskusję dr Michał Białkowski stawiał pytania o wizję przyszłości: w jakim kierunku winny zmierzać zmiany i jakie nowe obszary mogłoby zagospodarować duszpasterstwo. To ważne dziś problemy, na które wciąż szukamy odpowiedzi, a duszpasterski dialog pokoleń może bardzo pomóc w znalezieniu odpowiedzi.
CZYTAJ DALEJ

Ziobro: Modlitwa była dla mnie ważnym wsparciem w walce z chorobą

2024-09-27 09:03

[ TEMATY ]

Zbigniew Ziobro

Karol Porwich/Niedziela

Zbigniew Ziobro

Zbigniew Ziobro

Modlitwa była dla mnie bardzo ważnym wsparciem, które sprawiało, że walczyłem wszelkimi możliwymi sposobami, sięgając po wszelkie możliwe środki, jakie niesie współczesna medycyna, ale też odwołując się do modlitwy i do czytania Pisma Świętego. Czytałem regularnie psalmy. Było to dla mnie dające siłę wewnętrzną doświadczenie kontaktu ze Słowem Bożym (…) – mówił Zbigniew Ziobro, prezes Suwerennej Polski oraz były minister sprawiedliwości i Prokurator Generalny, opowiadając w czwartkowych „Aktualnościach dnia” na antenie Radia Maryja o swojej walce z poważną chorobą nowotworową.

Zbigniew Ziobro po dłuższej przerwie zabrał głos na antenie Radia Maryja. Polityk podziękował Rodzinie Radia Maryja za modlitwę w jego intencji
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę ks. Mariusza Rosika: W Jezusowym orszaku

2024-09-27 11:54

[ TEMATY ]

rozważanie

Grażyna Kołek

Kapucyni z San Giovanni Rotondo nie byli zachwyceni, jednak Ojciec Pio wybrał projekt Angiolino Lupi i powierzył mu kierowanie budową szpitala. Lupi wywodził się z biednej rodziny. Zdobywanie wykształcenia zakończył w piątej klasie szkoły podstawowej. Nigdy nie wyuczył się żadnego konkretnego zawodu. Był obieżyświatem. Pracował jako fotograf, stolarz, malarz, tokarz, scenograf. Jednak miał w sobie coś, co wzbudziło zaufanie późniejszego świętego i powierzono mu tę niezwykle odpowiedzialną pracę. Powierzono mu ją, pomimo tego, że nie cieszył się życzliwością wielu braci spod znaku „pokój i dobro”.

Nie był jednym z nich. Próbowali ojcu Pio wyperswadować ten pomysł. Mówili w tonacji podobnej do tej, jaka wybrzmiała niegdyś z ust Jana, który zwierzył się Jezusowi: „Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w imię Twoje wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami” (Mk 9,38). Chrystus nie pozostawia złudzeń: nawet kiełkująca zazdrość prowadzi do zła. Trzeba ją rozpoznać w zarodku i nie pozwolić, by wyrosła. Trzeba się zatroszczyć przede wszystkim o własną więź z Jezusem, a nie rozliczać z niej innych. Zwłaszcza, jeśli ten „inny” dokonuje cudów w imię Boże, choć nie chodzi z nami. Bo po latach może okazać się, że był bliżej Jezusa niż kroczący za Nim orszak…
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję