W wigilię wspomnienia Matki Bożej z Lourdes, 10 lutego bp Jan Zając przewodniczył Mszy św. z okazji 25. Światowego Dnia Chorego w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie – w kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu. W niej 29 lipca 2016 r. modlił się papież Franciszek, składając kwiaty przed słynącym łaskami ukoronowanym Obrazem Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.
Biskupa Jana powitali w imieniu dyrekcji szpitala prof. Krzysztof Fyderek oraz dr hab. Szymon Skoczeń, prezes Środowiskowego Oddziału Akcji Katolickiej. Natomiast w imieniu chorych dzieci kwiaty wręczył Adrianek z s. dr Bożeną Leszczyńską, asystentką pastoralną. We wprowadzeniu do Mszy św. kapelan ks. dr hab. Lucjan Szczepaniak SCJ przypomniał, że św. Jan Paweł II, odwiedzając ten szpital 13 sierpnia 1991 r., zapewnił małych pacjentów, że modli się o to, by pomimo choroby było im tutaj dobrze oraz by spotkały kochających ludzi. Rok później papież ustanowił Światowy Dzień Chorego. Pragnął również w ten sposób zwrócić uwagę wszystkich ludzi na cierpienie chorych, aby uszanować ich godność i zapewnić im najlepszą opiekę w każdym wymiarze ich życia, a przede wszystkim opiekę religijną. W 1997 i w 1999 r. archidiecezjalne obchody Dnia Chorego miały miejsce właśnie w Instytucie Pediatrii w Prokocimiu. Przewodniczył im wówczas metropolita krakowski kard. Franciszek Macharski.
W homilii bp Jan Zając nawiązał do objawień w Lourdes, kiedy Matka Boża powiedziała do Bernadetty: „Idź, a znajdziesz wodę życia”. Biskup wyjaśnił, że w ten sposób Maryja wskazała na Eucharystię – źródło Bożego życia i Bożego miłosierdzia. I dodał: – Jeśli chcecie korzystać z tego źródła, to idźcie za wskazaniem Matki Bożej: „Uczyńcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn”. Wraz z odprawiającymi Mszę św. - kapelanem i ks. Andrzejem Sawulskim, proboszczem z Glisnego, bp Jan udzielił chorym sakramentu namaszczenia, będącego widzialnym znakiem miłości Chrystusa i umocnienia nadziei koniecznej do zbawienia i wytrwania w cierpieniu. Wzruszającą uroczystość uświetniła śpiewem i grą na gitarze pani Barbara Cyganik z uratowaną tutaj córką Anią, wyrażając w ten sposób wdzięczność Bogu i ludziom za dar życia.
Po Eucharystii bp Jan spotkał się z pracownikami szpitala i członkami zespołu duszpasterskiego, a następnie odwiedził najciężej chore dzieci na Intensywnej Terapii, modląc się i dodając otuchy rodzicom i opiekunom.
Od razu uprzedzam, choć pewnie część z was i tak już to odkryła, że nie wymyśliłam tytułu dzisiejszego felietonu. Jest to cytat z piosenki Magdy Anioł pt. „uBoga droga”, która kilka lat temu była dziecięcym przebojem Rorat.
Był synem księcia Wratysława I i lutyckiej księżniczki Drahomiry.
Wacław objął panowanie w Czechach ok. 925 r. Został zamordowany ok. 929 r. na polecenie swojego brata Bolesława, który za namową matki zaprosił go do wzięcia udziału w konsekracji świątyni w Starym Bolesławcu ku czci świętych męczenników Kosmy i Damiana. Był wzorowym chrześcijaninem. Legenda starosłowiańska głosi, że „wspierał wszystkich ubogich, nagich odziewał, łaknących żywił, podróżnych przyjmował zgodnie z nakazami Ewangelii. Nie dozwalał wyrządzać krzywdy wdowom, miłował wszystkich ludzi, biednych i bogatych. Wspomagał sługi Boże, uposażał kościoły”. Ta sama legenda opisuje jego męczeńską śmierć. W świątyni „Bolesław przystąpił doń u drzwi. Wacław zobaczył go i rzekł: «Bracie, dobrym byłeś dla nas wczoraj». Szatan jednak podszepnął Bolesławowi, uczynił przewrotnym jego serce, tak iż wyciągnąwszy miecz, odezwał się: «Teraz pragnę być jeszcze lepszym». To powiedziawszy, uderzył go mieczem w głowę. Wacław, zwróciwszy się do niego, rzekł: «Co czynisz, bracie?». Pochwyciwszy go, rzucił na ziemię. Tymczasem podbiegł jeden ze wspólników Bolesława i ciął Wacława w rękę. Ten, porzuciwszy brata, ze zranioną ręką uszedł do kościoła. W drzwiach kościoła zabili go dwaj zamachowcy. Trzeci, przybiegłszy, przebił mu bok. Wówczas Wacław oddał ostatnie tchnienie z tymi słowami: «W ręce Twoje, Panie, oddaję ducha mego»”.
W niedzielę 29 września podczas Mszy św. na Stadionie Króla Baldwina w Brukseli Franciszek ogłosi błogosławioną Annę od Jezusa de Lobera y Torres, żyjącą na przełomie XVI i XVII wieku hiszpańską karmelitankę bosą, która prawie 20 lat spędziła w Belgii. Założyła tam kilka klasztorów swego zakonu w duchu reform, wprowadzonych do Karmelu przez św. Teresę od Jezusa, z którą łączyła ją głęboka przyjaźń.
Anna (Ana) de Lobera y Torres urodziła się 25 listopada 1545 w Medina del Campo na terenie dzisiejszej hiszpańskiej wspólnoty autonomicznej Kastylia i León. Ponieważ przyszła na świat jako głuchoniema i obawiano się o jej życie, ochrzczono ją tuż po urodzeniu. Zaczęła mówić dopiero w wieku 7 lat. Gdy miała kilka miesięcy, zmarł jej ojciec, którego nie zdążyła poznać. Miała starszego brata Cristobala (Krzysztofa), który został jezuitą. Gdy dziewczynka miała 9 lat, zmarła jej matka i dwojgiem dzieci zaopiekowała się babcia ze strony matki. W rok później, w 1555 Anna złożyła ślub czystości, wbrew oczekiwaniom swej opiekunki, która chciała wydać ją za mąż. Po dalszych 4 latach wraz ze swym bratem przeniosła się do Plasencii w dzisiejszej prowincji Cáceres w zachodniej Hiszpanii, do babci ze strony ojca i tam spędziła 10 lat.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
