Z Jasnej Góry

Muzycy kościelni

Śpiewają i grają w Kościele

Z udziałem organistów, dyrygentów, chórzystów, członków scholi liturgicznych i zespołów wokalno-instrumentalnych, kantorów, a także duszpasterzy muzyków kościelnych 18 lutego br. odbyła się 8. Ogólnopolska Pielgrzymka Muzyków Kościelnych na Jasną Górę.

Z muzykami modlili się: bp Piotr Greger – przewodniczący Podkomisji ds. Muzyki Kościelnej działającej przy Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski oraz biskup senior Stefan Cichy – długoletni przewodniczący tej podkomisji.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jak podkreśla o. Nikodem Kilnar, paulin – krajowy duszpasterz muzyków kościelnych, celem tej pielgrzymki była integracja całego środowiska muzycznego.

Pielgrzymów zebranych na Mszy św. powitał o. Sebastian Matecki, paulin, i w imieniu wszystkich uczestników podziękował bp. Cichemu za długoletnią posługę muzykom kościelnym w Polsce. Po Eucharystii odbył się koncert w wykonaniu zespołu Młody Duch i Przyjaciele z Górna w diecezji rzeszowskiej pod dyrekcją Dariusza Kosaka, dedykowany bp. Cichemu w podziękowaniu za jego posługę. Śpiewy i oprawę muzyczną przygotowali muzycy kościelni z diecezji rzeszowskiej. W organizację włączyli się duszpasterze muzyków: ks. dr Andrzej Widak – dyrektor Diecezjalnego Studium Organistowskiego w Rzeszowie i duszpasterz muzyków diecezji rzeszowskiej oraz ks. dr Lucjan Dyka – wykładowca WSD i DSO w Rzeszowie.

X Święto Kobiet u Najpiękniejszej z Niewiast

Jasna Góra, 8 marca 2017

Reklama

Celem spotkania jest ukazanie piękna kobiecego powołania oraz roli niewiast w życiu rodziny i narodu. Tegoroczne święto będzie wyjątkowe ze względu na przeżywany Jubileusz 300-lecia Koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Rok Jubileuszowy upamiętnia pierwszą koronację papieskimi diademami wizerunku Jasnogórskiej Maryi z 8 września 1717 r., która była także pierwszą taką ceremonią poza Rzymem.

Senat i Sejm RP w oddzielnych uchwałach podjęły decyzję o ustanowieniu roku 2017 Rokiem 300-lecia Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, podkreślając, że „Wizerunek Bogurodzicy na Jasnej Górze, otaczany czcią od ponad 600 lat, jest jednym z najważniejszych religijnych i materialnych skarbów narodowych, a Jasna Góra jako duchowa stolica Polski stanowi główny ośrodek tego kultu i pielgrzymowania na ziemi polskiej”.

Spotkanie „Święto Kobiet u Najpiękniejszej z Niewiast” wpisuje się w organizowane od 8 listopada 2016 r. Jasnogórskie Wieczory Maryjne z cyklu „Moja Mama jest Królową”.

Reklama

Jasna Góra, 8 marca 2017
Program:
• 18.30 – Kaplica Cudownego Obrazu Matki Bożej: Msza św. pod przewodnictwem bp. Wiesława Szlachetki – delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Kobiet. Zawierzenie Królowej Polski niewiast różnych stanów i zawodów.
• 19.30 – Sala Rycerska: dyskusja o roli kobiet w życiu Kościoła, narodu, rodziny i społeczeństwa.Gośćmi wieczoru będą: Małgorzata Buczkowska-Szlenkier – aktorka, żona, mama 3 dzieci; s. Jola Glapka ze Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur) – pomaga narkomanom, terapeutka uzależnień; Judyta Syrek – redaktor naczelna portalu Stacja7, autorka książek, m.in. „Kobieta, boska tajemnica”; Lidia Dudkiewicz – redaktor naczelna „Niedzieli”. Rozmowę poprowadzi Agnieszka Porzezińska – dziennikarka i scenarzystka.
• 21.00 – udział w Apelu Jasnogórskim.
Organizatorami spotkania na Jasnej Górze są: Zakon Paulinów, Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” – oddział w Częstochowie oraz Radio Jasna Góra.

Aplikacja

Diament z korony

Aktywna jest już specjalna aplikacja związana z Jubileuszem 300-lecia Koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Dzięki niej każdego dnia tuż przed godz. 21 można otrzymać na telefon maryjną myśl – inspirację do pogłębienia „relacji z Matką z Jasnej Góry”. Darmową aplikację, dostępną na systemy Android oraz iOS, można ściągnąć ze strony: koronamaryi.pl . Posiadacze telefonów z systemem Windows lub innym mogą odczytywać aktualne myśli i składać duchowe dary przez stronę internetową: diament.koronamaryi.pl .

– Aplikacja „Diament z korony” ma inspirować do nawiązania głębszej relacji z Matką Bożą. Wiele jest dziś kłamstw, wielu ludzi czuje się niedowartościowanych, zapomnianych i dlatego przez ten komunikator chcemy przypomnieć, że jest Matka na Jasnej Górze, która zawsze jest z nami – powiedział o. Tomasz Tlałka, koordynujący dzieło Żywej Korony Maryi.

Aplikacja ma również na celu umożliwienie składania duchowych darów dla Maryi i motywowanie do tego. Duchowe zobowiązanie należy wpisać na odwrocie swojego lub rodzinnego zdjęcia w formie papierowej i przesłać na Jasną Górę.

Zdjęcia są sukcesywnie umieszczane na specjalnej tablicy i prezentowane w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej podczas Apelu Jasnogórskiego. Potem trafiają do Sali Ojca Kordeckiego na Jasnej Górze, by każdy mógł je odnaleźć, gdy w pielgrzymce przybędzie do Matki Bożej.

W odpowiedzi na duchowy dar wypisany na odwrocie nadesłanego na Jasną Górę zdjęcia ojcowie paulini przesyłają wizerunek Matki Bożej Jasnogórskiej, jako znak, że „jesteś Diamentem w Żywej Koronie Maryi”.

Od maja do lipca 2017 r. zaplanowana jest kolejna inicjatywa – „Zdobądź dla Maryi nowy kontynent”. Tym kontynentem jest Internet. Trwać będzie „budowa” ogromnej mozaiki Maryi Jasnogórskiej ze zdjęć przesyłanych w formie elektronicznej wraz z darem duchowym. Ukończona mozaika pojawi się w Internecie oraz umieszczona zostanie na wałach jasnogórskich.

Izabela Tyras, Radio Jasna Góra

www.jasnagora.com

Jasnogórski telefon zaufania (34) 365-22-55 czynny codziennie od 20.00 do 24.00

Radio Jasna Góra UKF FM 100,6 MHz

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan