Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu człowieka!

Nasze wielkopostne spotkania z Bogiem objawionym w Jezusie Chrystusie rozpoczęliśmy od znamiennego znaku posypania głowy poświęconym popiołem, który przypomniał nam naszą kruchość i przemijalność. Chociaż zasmuca nas nieunikniona konieczność śmierci, wierzymy, że życie człowieka się nie kończy, ale się zmienia i znajdujemy pociechę w obietnicy przyszłej nieśmiertelności. Rozpoczęta w Środę Popielcową droga – jak zaznaczył Ojciec Święty Franciszek – sprzyja pogłębieniu życia wiary przez: post, modlitwę i jałmużnę oraz prowadzi nas do bezpiecznego celu, jakim jest zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Na tegorocznej wielkopostnej drodze, bogatej jak zawsze w nabożeństwa pasyjne, rekolekcje czy dni skupienia, chcemy zatrzymać się na jeszcze jednej wyjątkowej stacji. Dnia 25 marca tego roku będziemy obchodzić 25. rocznicę powołania do życia przez św. Jana Pawła II Metropolii Częstochowskiej. U podstaw właściwego przeżycia tego srebrnego jubileuszu, jak i całego Wielkiego Postu, jest pilne słuchanie i rozważanie słowa Bożego.

Ze źródeł biblijnych

Teksty biblijne trzeciej niedzieli Wielkiego Postu przynoszą nam niezwykłą katechezę o wierze. W czasie naszej wędrówki przez życie doświadczamy nieraz ciężarów ludzkiej egzystencji, samotności, grzeszności, a nawet utraty nadziei i sensu. Bywa aż tak, że jak Żydzi na pustyni zadajemy sobie pytanie: „Czy też Pan jest rzeczywiście wśród nas, czy nie?” (Wj 17, 7). Na co dzień jesteśmy świadkami nie tylko podobnych dramatycznych pytań, ale świadomych prowokacji i „oskarżeń” wobec Boga za zło dziejące się w świecie. Czy jednak jakiekolwiek nasze doświadczenie, nawet to najbardziej bolesne, jest wystarczającym powodem, by zwątpić w Boga, który „okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami” (Rz 5, 8).

W Wielkim Poście, rozważając mękę Chrystusa i Jego śmierć na krzyżu, przypominamy sobie, że Bóg dał nam nie tylko najwyższy dowód miłości, ale jest godzien absolutnego zaufania i chce doprowadzić nas do całej prawdy. Prawdziwi bowiem czciciele Boga Ojca – jak uczy nas dzisiaj Jezus – oddają Mu cześć w Duchu i prawdzie (por. J 4, 24-25). Otwórzmy się zatem na działanie Ducha Świętego, przez którego miłość Boża rozlana jest w naszych sercach. Nie bójmy się również prawdy o naszej grzeszności, ale za przykładem kobiety z Samarii idźmy na spotkanie z Jezusem – Zbawicielem świata. Przez niezachwianą wiarę w Niego dostępujemy nie tylko usprawiedliwienia i przebaczenia grzechów, ale zachowujemy pokój w sercach i chlubimy się nadzieją chwały Bożej (por. Rz 5, 2).

Wdzięczność za Kościół

Katecheza o wierze to również nauka o Kościele, który w istocie pozostaje niezmienny, a zarazem podlega rozwojowi w swej historycznej postaci. Zgłębiając naturę Kościoła, odkrywamy, że w Kościele za jego widzialną i ludzką stroną kryje się rzeczywistość Boska. Odnajdujemy ją przede wszystkim w sakramentach świętych, które są widzialnymi i skutecznymi znakami niewidzialnej łaski. W sakramencie chrztu św. nie tylko dostępujemy odpuszczenia grzechu pierworodnego, ale przez dar Ducha Świętego wchodzimy w osobową wspólnotę z Bogiem, która jest pogłębiana przez kolejne sakramenty, a szczególnie przez Eucharystię. Osobowa więź człowieka z Bogiem tworzy w Kościele również wspólnotę między ludźmi. Ukształtowana w ten sposób przez Ducha Świętego komunia Kościoła jest ze swej natury wspólnotą misyjną.

W roku duszpasterskim przeżywanym pod hasłem „Idźcie i głoście” przypominamy sobie, że Kościół, wierny nakazowi otrzymanemu od Chrystusa, ma głosić Ewangelię na całej ziemi (Dz 1, 8). Posiada więc cechę powszechności, z której wynika jego misyjność. Celem działalności misyjnej jest nie tylko przepowiadanie Ewangelii, ale i zakładanie Kościoła wśród ludów, gdzie Kościół nie zapuścił jeszcze korzeni. Dopiero bowiem Kościół partykularny, czyli m.in. diecezja, z posługą biskupią i odpowiednimi strukturami umożliwia pełniejszy dostęp do potrzebnych środków zbawczych dla tych, którzy uwierzyli słowom Ewangelii.

Wyznajemy zatem wiarę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół, który od przeszło 1000 lat jest obecny na polskiej ziemi i który od 28 października 1925 r. uobecnia się również w Kościele częstochowskim. Dziękujemy również Bogu za reorganizację struktur Kościoła w Polsce przeprowadzoną przez św. Jana Pawła II bullą „Totus Tuus Poloniae Populus” z dnia 25 marca 1992 r. Główną zasadą reorganizacji przeprowadzonej przez Papieża Polaka było zbliżenie biskupów do wiernych, a tym samym zmniejszenie powierzchni terytorialnej dotychczasowych archidiecezji i diecezji. Św. Jan Paweł II utworzył 14 nowych diecezji, a dotychczasowych 8 diecezji podniósł do rangi archidiecezji, tworząc nowe metropolie. Również diecezja częstochowska została podniesiona do rangi archidiecezji, a czwarty biskup częstochowski dr Stanisław Nowak stał się pierwszym Arcybiskupem Metropolitą Częstochowskim. Do Metropolii Częstochowskiej weszły nowo utworzone diecezje: radomska i sosnowiecka. Pierwszymi biskupami tych diecezji zostali odpowiednio: dla diecezji radomskiej bp Edward Materski, a dla diecezji sosnowieckiej bp Adam Śmigielski.

W trosce o przyszłość

Troska i odpowiedzialność biskupa i każdego wierzącego za Kościół każe nam także patrzeć w przyszłość. Dziś, 25 lat od utworzenia archidiecezji częstochowskiej, cieszymy się licznymi zgromadzeniami zakonnymi, liczbą prawie 700 księży oraz siecią licznych parafii, kościołów i kaplic. Z niepokojem jednak patrzymy na spadającą liczbę kleryków naszego seminarium i pytamy, czy w przyszłości nie braknie nam szafarzy sakramentów świętych? Wierzymy jednocześnie słowom Pana Jezusa, który mówi: „Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10, 2).

Z serca zapraszam więc księży, siostry zakonne i wiernych świeckich do Bazyliki Archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie na dziękczynną Mszę św. za naszą archidiecezję w dniu 25 marca o godz. 18. Jednocześnie serdecznie proszę o modlitwę o powołania. Wspaniałym przygotowaniem do uroczystości jubileuszowej, a równocześnie okazją do modlitwy w intencji powołań, będzie papieska inicjatywa „24 godziny dla Pana”. Polega ona na całodobowej adoracji Najświętszego Sakramentu z możliwością przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania.

W naszej archidiecezji inicjatywa ta odbędzie się w następujących kościołach: w regionie częstochowskim – w kościele pw. NMP Zwycięskiej w Częstochowie; w regionie radomszczańskim – w kościele pw. św. Marii Magdaleny w Radomsku; w regionie wieluńskim – w kościele kolegiackim pw. NawiedzeniaNMP w Wieluniu, w regionie zawierciańskim – w kościele pw. NMP Królowej Polski w Zawierciu. Nabożeństwo w tych kościołach rozpocznie się Mszą św. w piątek 24 marca o godz. 18, a po niej nastąpi adoracja Najświętszego Sakramentu z możliwością spowiedzi bez przerwy aż do godz. 18 następnego dnia.

Troska o przyszłość Kościoła, a także Narodu to troska o życie od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Nie sposób nie zauważyć, że srebrny jubileusz archidiecezji zbiega się z obchodzonym w Kościele w uroczystość Zwiastowania Pańskiego Dniem Świętości Życia. Jego celem jest budzenie wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia i modlitwa o jego ochronę. W tym dniu wiele osób składa przyrzeczenia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. To osobista modlitwa o ocalenie życia jednego nienarodzonego dziecka zagrożonego aborcją. Modlitwa trwa przez 9 miesięcy.

Dziękuję wiernym naszej archidiecezji, którzy dają świadectwo wiary poprzez zaangażowanie na różnych polach apostolstwa; księżom – za posługę wielkopostną, a zakonom za ich liczne dzieła miłosierdzia. Na czas duchowego przygotowania do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego udzielam Wszystkim pasterskiego błogosławieństwa: W Imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego. Amen!

Częstochowa, 9 marca 2017 r.