Po raz pierwszy nazwa miasta „Gulzov” odnotowana została w dokumentach w 1304 r. Jednakże już wcześniej tereny te były zamieszkałe, na co wskazują odkopane przez archeologów dwie osady kultury łużyckiej. We wczesnym średniowieczu nad jeziorem Okonie powstało grodzisko, zabezpieczające rubież plemienia Wolinian. Kościół poświęcił 16 października 1945 r. ks. Henryk Kulikowski TChr, ówczesny wikariusz w Kamieniu Pomorskim. Parafię erygowano 1 czerwca 1951 r. Administrowali nią księża: Piotr Kowalówka (1947-54), ks. Antoni Rauer (1954-68), ks. Henryk Cudak (1968-80), ks. Wacław Kiersnowski (1980-94), ks. Alfons Nuernberg (1994-2003). Następnie przybył tutaj 1 sierpnia 2003 r. ks. Wojciech Musiałek. Obecnym proboszczem jest nowo mianowany kanonik Stargardzkiej Kapituły Kolegiackiej ks. Jacek Fabiszak, którego wspiera ks. Andrzej Rasiński.

„Misje u stóp Krzyża” w Golczewie miały nietypowy charakter przynajmniej z dwóch względów. Przypadły na czas Wielkiego Tygodnia, a także tuż po Zmartwychwstaniu Pańskim. W ten sposób święte znaki zbawienia przebywały tutaj aż do 28 kwietnia, kiedy to rozpoczęło się pielgrzymowanie po kolejnym dekanacie, tym razem nowogardzkim. Był to więc czas błogosławiony, szczególnie jeśli chodzi o wymowę Wielkiego Piątku, podczas którego wierni z Golczewa mogli oddać hołd cząstce Krzyża Pańskiego. Powitanie cząstki Krzyża Pańskiego po przewiezieniu przeze mnie z Moracza nastąpiło w Golczewie w niezwykle godny sposób. Ks. kan. Jacek Fabiszak wraz z grupą swych oddanych parafian przygotował bowiem pasyjne nabożeństwo Drogi Krzyżowej, które odbyło się w centrum miasta poprzez procesyjne przejście do świątyni razem z Krzyżem św. Ottona i rozważaniem poszczególnych stacji. W Drodze Krzyżowej uczestniczył także abp Andrzej Dzięga, który przybył tutaj w ramach trwającej wizytacji dekanatu w tym parafii golczewskiej. Kilkaset osób rozważało teksty ks. Piotra Pawlukiewicza bardzo trafnie dobrane przez katechetkę Danutę Grzejszczak. Była to prawdziwa manifestacja wiary i bardzo wartościowe świadectwo, jakie wierni całej parafii złożyli wobec prawdy o krzyżu. Trzeba koniecznie zaznaczyć, że 14 różnych delegacji społecznych przeniosło Krzyż św. Ottona na swoich ramionach, ukazując wspólnotowość wszystkich parafian.

Po intronizacji w świątyni odprawiona została Eucharystia pod przewodnictwem Księdza Arcybiskupa ze słowem Bożym uświadamiającym świętość Krzyża Pańskiego. Przed błogosławieństwem miałem okazję przybliżyć wiernym fundamentalne znaczenie „Misji u stóp Krzyża” wraz z duchowym wymiarem trwania przy krzyżu. Bogaty w przeżycia wieczór zakończył Apel Jasnogórski, który był nieodłącznym punktem każdego dnia. Plan misyjny zakładał bogactwo treści, do których m.in. należały oprócz codziennej długiej okazji do osobistego trwania na modlitwie adoracyjnej także odwiedziny przez kapłanów chorych wraz z błogosławieństwem udzielanym Relikwiami Krzyża Świętego, pierwsza spowiedź dzieci przygotowujących się do I Komunii św. czy rekolekcje szkolne, które prowadzone były przez tutejszych kapłanów.

Eucharystie sprawowane w czasie misji miały również głęboki wymiar modlitewny, gdyż ich intencje obejmowały: prośbę o uzdrowienie duchowe lub fizyczne, modlitwę wstawienniczą za nieobecnych w rodzinach, o umocnienie małżeństw wraz z odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich, a także o właściwe wybory życiowe dla młodzieży ponadgimnazjalnej. W sobotę homilie głosił ks. dr Tomasz Perz z Sikorek, a w poniedziałek ks. Grzegorz Galwas z Mechowa. Swoje miejsce przy krzyżu znaleźli także mieszkańcy filii w Gadomiu, Samlinie i Uniborzu. Sprawowana tam była Msza św. z błogosławieństwem relikwiami oraz wszyscy uczestniczyli w Drogach Krzyżowych.

Na osobne wspomnienie zasługuje Niedziela Palmowa, kiedy to popołudniem przy kościele w Golczewie odbyła się tradycyjna inscenizacja Męki Pańskiej z grą aktorską opartą tym razem na nabożeństwie „Gorzkich żali”. Autorem i reżyserem była Krystyna Grzeszczyk, która z gronem oddanych parafian bardzo sugestywnie przy obecności relikwii oddała Mękę Zbawiciela. Bardzo istotnymi w przeżyciach były dni Triduum Paschalnego, kiedy to w Wielki Czwartek wieczorem przybyli do Golczewa księża z całego dekanatu i trwali we wspólnocie braterskiej na modlitwie za kapłanów i o nowe powołania do służby Bożej. Natomiast w Wielki Piątek liturgia sprawowana była przy relikwiach Krzyża Pańskiego i wierni zostali nimi pobłogosławieni, a dodatkowo zostały także uświęcone dotknięciem relikwii krzyże przyniesione przez wiernych z ich domów. Po świętach zaś swoje dłuższe spotkania również z Krzyżem św. Ottona mieli także mieszkańcy gromadzący się w wokół trzech kościołów filialnych w Uniborzu, Samlinie i Gadomiu.

„Misje u stóp Krzyża” w Golczewie, bardziej rozbudowane niż to bywa w innych parafiach, były dla tutejszych kapłanów i wiernych czasem ogromnej łaski i otwarcia się na orędzie o zbawczej mocy krzyża. Będzie to niewątpliwie owocowało w świadectwie codziennego życia, nacechowanego od teraz promieniowaniem łask płynących od Relikwii Krzyża Świętego.