W sobotę spotkanie rozpoczęło się Eucharystią, której przewodniczył i homilię wygłosił bp Henryk Wejman. Ksiądz Biskup przypomniał katechetom, że ich podstawowym obowiązkiem jest formowanie sumień dzieci i młodzieży, które musi się opierać na umiłowaniu prawdy: „katecheta winien odsłaniać prawdę, której głębia jaśnieje w Chrystusie i pomagać uczniowi w rozpoznaniu tej prawdy”. Biskup Henryk mówił też o niezbędnym w procesie wychowawczym stawianiu wymagań, przywołując słowa św. Jana Pawła II skierowane do młodzieży: „Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali”, kładąc nacisk na ponadczasowość tego przesłania. W dalszej części homilii Ksiądz Biskup zachęcał słuchaczy do uwrażliwiania uczniów na fundamentalne wartości: prawdę, dobro i piękno oraz przywołał prawdę, o której każdy uczący i wychowujący powinien stale pamiętać: przekaz dotyczący wartości musi być ściśle związany ze świadectwem, czyli życiem tymi wartościami. Stwierdził, że przyszłość Kościoła i naszej Ojczyzny w dużym stopniu zależy od pracy katechetów. – Życzę wam, abyście w swojej pracy katechetycznej doświadczali szacunku i otwartości uczniów na prawdę i dobro. Niech szkoła będzie dla was miejscem wzajemnego ubogacania się wartościami – zakończył bp Henryk Wejman swoje przesłanie do katechetów.

Na zakończenie Mszy św. ks. dr Paweł Płaczek, dyrektor Wydziału Wychowania Katolickiego Kurii Metropolitalnej w Szczecinie, podziękował paniom katechetkom, które zakończyły swoją pracę w szkole i odchodzą na zasłużoną emeryturę, a Ksiądz Biskup wręczył im pamiątkowe dyplomy i upominki. Po Mszy św. Ksiądz Dyrektor przedstawił i powitał zaproszonych gości – prelegentów, którzy mieli w swoich wystąpieniach nawiązać do przesłania tego spotkania. – Tornister kojarzy się ze szkołą, więc na początku roku szkolnego będziemy się wspólnie zastanawiać, co katecheta powinien w tym roku do tego „Bożego tornistra” włożyć, żeby z tym pójść do swoich uczniów – powiedział przed konferencjami prelegentów.

Pierwszy wystąpił ks. Jan Fecko, dyrektor Centrum Formacji Misyjnej przy Komisji ds. Misji Konferencji Episkopatu Polski, który przybliżył ideę powstania Centrum. Przedstawił w skrócie historię pracy polskich misjonarzy na całym świecie oraz opowiedział, jak wygląda formacja duchowa i kompleksowe, dziewięciomiesięczne przygotowanie kandydatów na misjonarzy do pracy na misjach. Temat misji jest bliski katechetom naszej archidiecezji ze względu na lutowy wyjazd do Kenii ich przedstawicieli i związane z tym „akcje misyjne”, podejmowane niemal we wszystkich szkołach i parafiach.

Kolejnym prelegentem był ks. dr hab. Hubert Łysy, pracownik Uniwersytetu Opolskiego oraz proboszcz parafii Opole-Wrzoski. Temat jego wystąpienia to: „Idźcie i głoście! Niewykorzystane szanse przepowiadania w roku liturgicznym?” (znak zapytania jest celowy, gdyż jest to postawienie problemu, a nie – stwierdzenie). Zachęcał katechetów do ścisłej współpracy z duszpasterzami na polu głoszenia Ewangelii na terenie swojej parafii. „Idźcie i głoście …” nie oznacza tylko wychodzenia na ulice i szukania „zagubionych owieczek”, czy też wyjazdu na misje.

Ks. Hubert zwracał uwagę na odpowiedzialność duszpasterzy i katechetów za tych wiernych, „którzy się pogubili”, jak sam to określa, ale wracają z okazji wydarzeń roku liturgicznego, przyjmowania sakramentów przez ich bliskich czy też uczestniczenia w pogrzebach. Podawał konkretne przykłady, w jaki sposób można wykorzystać te szanse, tzn. zauważyć tych ludzi i tak ich potraktować, żeby znowu nie odeszli, tylko zostali we wspólnocie Kościoła. Drugą część swojego wystąpienia opatrzył tytułem: „Wykorzystana szansa przepowiadania z okazji uroczystości Pierwszej Komunii św.”. Podpowiadał, jak można przygotować tę uroczystość, aby dobrze przeżyli ją wszyscy: dzieci, ich rodzice i przybyli goście. Podkreślał, że treści mają być tradycyjne, jednak podane w sposób nowoczesny, czyli tak, żeby dotarły i poruszyły człowieka żyjącego tu i teraz. Ksiądz Hubert mówił tak obrazowo i sugestywnie, że z całą pewnością wykorzystał szansę, jaką było spotkanie z katechetami ziemi zachodniopomorskiej, a owoce tego spotkania będą widoczne w ich szkołach i parafiach. Katecheci podziękowali za wystąpienie gromkimi brawami.

Trzecim gościem spotkania był br. Tadeusz Ruciński ze Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich (popularna nazwa: bracia szkolni) z Częstochowy, rekolekcjonista, a także znany i lubiany autor książek dla dzieci (laureat nagrody FENIKS 2017 w kategorii „książka dla dzieci”). Brat Tadeusz przygotował wystąpienie na temat niezwykle aktualny i ważny: „Wirtualna duchowość. Dzieci i młodzież w sieci”. Dotknął problemu, który zauważa w swoim otoczeniu (nie tylko wśród uczniów) każdy katecheta i często nie wie, co ma z tym zrobić. Chodzi o uwikłanie dzisiejszego człowieka, zwłaszcza młodego, w „sieć”, czyli w szerokim rozumieniu wszystko, co się wiąże z komputerem (telefon komórkowy to też mały komputer). Prelegent stwierdził, że poprzez „sieć” odbywa się „wywodzenie” dzieci z domu, z rodziny, z Kościoła, a to wszystko dzieje się w środku domu, a raczej – mieszkania. Nasze dziecko jest obecne w domu czy w szkole tylko ciałem, ale jego uwaga, myśli, zainteresowania są cały czas poza tymi miejscami, czyli „w sieci”. Dzisiaj dzieci już nie tęsknią za wędrówkami w góry, żeby podziwiać piękno przyrody; już nie potrzebują spotkań z kolegami, bo wszystko mają w wirtualnym świecie, w którym lepiej się czują niż w tym realnym (a przynajmniej tak im się wydaje). Brat Tadeusz stwierdził, że dzisiaj trwa wojna o dusze młodych ludzi. Mówił: „Nasze dzieci nie mają w sobie radości, bo coś poraziło ich zdolność do radości, do zachwytu, do tańczenia z radości. Następuje «paraliż duszy», czyli zanik zdolności do życia duchowego, do dobra. I wtedy zjawia się depresja, potrzeba używek, opętanie muzyką satanistyczną, autoagresja, próby samobójcze”.

Prelegent podawał wiele przykładów zagrożeń płynących „z sieci”. Czy widzą to rodzice, nauczyciele? Czy widzimy to my, katecheci? A jeżeli tak, to czy walczymy o nasze dzieci, czy może machamy ręką, mówiąc, że tego i tak nie zmienimy? Brat Tadeusz podkreślał, że jesteśmy odpowiedzialni za dusze naszych uczniów i nic nas nie zwalnia z walki o nie. Jak mamy walczyć? Dostaliśmy podpowiedź: musimy poznać naszych podopiecznych, czyli poświęcać im czas, słuchać ich, interesować się tym, co robią, co myślą, czego głęboko pragną (nieraz nieświadomie), czego potrzebują. Musimy wzbudzać w nich tęsknotę za Bogiem, za dobrem i pięknem. Powinniśmy z nimi rozmawiać, tłumaczyć, starać się ich zrozumieć, modlić się za nich i mówić im o tym. Nie wolno nam się zrażać, jeżeli usłyszymy, że nas nie potrzebują, że jesteśmy zbędni, bo to nieprawda. Jesteśmy konieczni po to, żeby uczyć dzieci odróżniać dobro i zło, żeby ich odwieść od zła i poprowadzić ku dobru. To są myśli i rady brata Tadeusza. A na koniec jeszcze coś bardzo konkretnego, co wynika z jego własnego doświadczenia: „Módlcie się do swojego Anioła. Wzywajcie go, kiedy tracicie moce, siły, światło w sobie. Ale módlcie się też do tych Aniołów, które są przy tych dzieciach i uruchamiajcie ich moce”. Swoje wspaniałe wystąpienie br. Tadeusz Ruciński zakończył, a raczej zwieńczył modlitwą, prosząc wszystkich o wspólne jej odmówienie: „Aniele Boży, Stróżu mój, Tobie Bóg oddał mnie. Oświecaj więc, kieruj, prowadź i strzeż mnie dzisiaj, amen”. Bardzo głośne i długie brawa były podziękowaniem za bezcenne rady, wskazówki i uwagi, przekazane w tak fantastyczny sposób.

Potem były jeszcze trzy krótkie wystąpienia: ks. Tomasz Kancelarczyk zachęcał katechetów do włączania się we wspaniałe akcje podejmowane w obronie życia przez Bractwo Małych Stópek; katechetka Marzena Danowska przedstawiła plany związane z goszczeniem w naszej archidiecezji kenijskiego księdza Jeremy Kabuga z Kipsing, którego przyjazd finansują i organizują katecheci; Krystyna Piotrowska-Szymala, diecezjalny doradca życia rodzinnego, zachęcała do podjęcia pięknej służby małżeństwom i rodzinom naszej archidiecezji.

Spotkanie jak zwykle zakończyło się posiłkiem w refektarzu seminaryjnym. Po wzmocnieniu się na duchu i ciele przyszła pora pożegnania i umówienia się na spotkania podczas rekolekcji, warsztatów, pielgrzymek i przy innych okazjach.

Po tak głęboko przeżytych Dniach Katechetycznych (takie były zdania katechetów), z większym entuzjazmem będzie można rozpocząć nowy rok ciężkiej pracy oraz podjąć tę „piękną odpowiedzialność”, o której mówił do polskich katechetów kenijski kardynał John Njue.