Na początku roku chciałbym zaprowadzić wszystkich do Betlejem, miejsca narodzenia Pana Jezusa. Bez betlejemskiej stajenki nie można bowiem zrozumieć dziejów ludzkości. Tam wszystko się zaczęło. Tam narodził się Zbawiciel świata, żeby dokonać zbawienia ludzkości. Nie ma innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni – w tym tkwi najgłebszy sens przyjścia Boga Człowieka na ziemię. Wiara w Jezusa Chrystusa daje więc wielką nadzieję. Nie ma innego imienia, w którym człowiek mógłby spełnić swoje oczekiwania – jeżeli nie uwierzy w Jezusa Chrystusa narodzonego i zmartwychwstałego, nie będzie człowiekiem spełnionym. Wszystko, cokolwiek człowiek przeżywa na ziemi – zarówno rzeczy łatwe i dobre, jak i te trudne i złe – odnajduje sens w Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym.
Reklama
Dlatego Ruch „Europa Christi” dąży do tego, aby przywracać na naszym kontynencie świadomość obecności Chrystusa wśród nas od ponad 2 tys. lat. Mówiąc „Europa Christi”, mamy na myśli pojęcie bardzo szerokie, myślimy o jego wymiarach filozoficznych, teologicznych, politycznych, egzystencjalnych. Niejako graficznym symbolem ruchu jest dodatkowe krzesło przygotowane dla Chrystusa – tak jak dodatkowe miejsce przy wigilijnym stole. Spotkania ludzi przy różnych okazjach powinny być naznaczone obecnością Chrystusa. Chrześcijanie, wyznawcy Chrystusa, powinni mieć na uwadze fakt, że w ich zgromadzeniu najważniejsze miejsce powinien zająć Jezus Chrystus.
Europa powinna urządzić swego rodzaju nowe Betlejem dla Chrystusa. Nie trzeba specjalnych struktur, aby to nastąpiło. Po prostu my, ludzie Kościoła – duchowieństwo i wierni świeccy – musimy mieć w pamięci, że w środku naszego życia powinien istnieć Chrystus, a w spotkaniach międzyludzkich, rodzinnych powinniśmy zawsze uwzględniać Jego obecność i oddawać Mu głos.
Bł. papież Paweł VI miał piękne hasło swojego biskupiego posługiwania: „In nomine Domini!” – W Imię Pańskie. Niech te słowa będą i naszym zawołaniem w nowym Roku Pańskim 2018. Niech Imię Pana naszego Jezusa Chrystusa przyświeca naszej codzienności i mobilizuje nas do jak najlepszego wykorzystania daru czasu – na chwałę Boga i ku pożytkowi człowieka, naszego brata.
Chrystus nie musi udowadniać swojego zmartwychwstania. On żyje niezależnie od tego, czy ja tego chcę czy nie, czy w to wierzę czy neguję. Kwestia zmartwychwstania nie jest problemem Jezusa, ale naszym problemem. To ja muszę podjąć decyzję, czy w to wierzę czy to odrzucam.
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Z Poniedziałkiem Wielkanocnym - drugim dniem Świąt Zmartwychwstania Pańskiego - wiąże się tradycja Śmigusa-Dyngusa. Śmigus i Dyngus to dwa odrębne obyczaje, które praktykowane były jednego dnia. Dlatego z czasem ich nazwy się połączyły.
Dyngusem nazywano datek dawany przez gospodynie mężczyznom chodzącym w Poniedziałek Wielkanocny po domach, składającym życzenia świąteczne i wygłaszającym oracje i wiersze o męce Pańskiej, czy też komiczne parodie. W zamian za to otrzymywali jajka, wędliny i pieczywo.
- Dziękujemy z całym Kościołem za życie i pontyfikat Ojca Świętego Franciszka. Stajemy tu przed Maryją, bo to jedno z niewielu miejsce w Polsce, które nawiedził osobiście - mówił bp Andrzej Przybylski w szczególną „papieską godzinę”, kiedy na Jasnej Górze od lat o godz. 18.30 sprawowana jest Msza św. w intencji Ojca Świętego.
Paulini od 1958 r. o 18.30 godzinie każdego dnia, stają do ołtarza, aby wiernie wspierać posługę każdego zasiadającego na Stolicy Piotrowej Ojca Świętego. - Dzisiaj ta intencja jest szczególnie wyrazista, rzadko tak się zdarza, że w Kanonie Mszy św. nie wymieniamy papieża, tak będzie od dzisiaj przez najbliższy czas. Ale to jest też czas wielkiego dziękczynienia. Chcę dziękować z całym Kościołem, za życie, za osobę, za pontyfikat Ojca Świętego Franciszka. Staję tu przed Maryją, bo to jedno z niewielu miejsce w Polsce, które nawiedził osobiście papież Franciszek (..) Tutaj wręcz fizycznie upadł przed Wizerunkiem Matki Najświętszej, by całkowicie Jej zawierzyć Kościół na świecie, Kościół w Polsce, naszą też ojczyznę w rocznicę chrztu Polski. Pamiętajmy o nim, zapraszam was do takiej wdzięcznej modlitwy w Roku Jubileuszowym. To papież Franciszek wyznaczył nam temat tego czasu, że nadzieja zawieść nie może, również ta nadzieja na życie wieczne - mówił na rozpoczęcie Mszy św. biskup pomocniczy arch. częstochowskiej Andrzej Przybylski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
