Pytanie czytelnika: Czy po ewentualnym popełnieniu jakiegoś grzechu uznanego przez Magisterium Kościoła za grzech przeciwko Duchowi Świętemu, pomimo szczerego żalu i chęci poprawy życia, człowiek ma już zamkniętą drogę do zbawienia? Czym jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu?
W Ewangelii Pan Jezus mówi słowa, które są dla nas niewątpliwie trudne, a nawet wstrząsające: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego” (Mk 3, 28-29; por. Łk 12, 10; Mt 12, 31-32). Dopóki jednak jesteśmy na tym świecie, mamy szansę na nawrócenie. Jeśli staniemy w prawdzie przed Bogiem, wyrazimy szczery żal i pragnienie poprawy życia, to nie będziemy mieli zamkniętej drogi do zbawienia. Czym jest zatem grzech przeciwko Duchowi Świętemu?
Chociaż wiemy, że miłosierdzie Boże jest nieskończone i dla Boga możliwe jest nawrócenie nawet najbardziej zatwardziałego grzesznika, to jednak „ten, kto świadomie odrzuca przyjęcie ze skruchą miłosierdzia Bożego, odrzuca przebaczenie swoich grzechów i zbawienie darowane przez Ducha Świętego. Taka zatwardziałość może prowadzić do ostatecznego braku pokuty i do wiecznej zguby” (KKK, n. 1864). Istotą grzechu przeciwko Duchowi Świętemu jest odrzucenie miłosierdzia Bożego, co wiąże się z radykalną odmową nawrócenia się. „«Bluźnierstwo» przeciw Duchowi Świętemu jest grzechem popełnionym przez człowieka, który broni rzekomego «prawa» do trwania w złu, we wszystkich innych grzechach, i który w ten sposób odrzuca Odkupienie” (św. Jan Paweł II, Dominum et Vivificantem, n. 46). W nauczaniu Kościoła odnajdujemy sześć grzechów przeciwko Duchowi Świętemu: 1. grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego; 2. rozpaczać albo wątpić w łaskę Bożą; 3. sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej; 4. nie życzyć lub zazdrościć bliźniemu łaski Bożej; 5. mieć zatwardziałe serce na zbawienne natchnienia; 6. umyślnie zaniedbywać pokutę aż do śmierci. Do takiej sytuacji prowadzi również utrata poczucia grzechu.
Bóg pragnie naszego zbawienia. Musimy jednak otworzyć się na dar przebaczenia, na działanie Ducha Świętego i nie pozostawać w rozpaczy.
Pytania do teologa prosimy przesyłać na adres: teolog@niedziela.pl .
Pytanie czytelnika:
Jestem uczniem liceum. Na lekcji religii katecheta powiedział, że Biblia jest natchniona przez Pana Boga. Zastanawiam się, co to dokładnie oznacza? Proszę o odpowiedź.
W święta Bożego Narodzenia niektóre media na siłę szukają pomysłu na „ugryzienie tematu”. Nie bardzo wiedzą o czym pisać, nie czują tematu, więc kombinują.
Ten największy z portali komercyjnych wybrał uzyskiwanie na tradycje świąteczne, głównie fakt spędzania ich z rodziną z powodu „trudnych pytań”, jakie mogą czytelnicy usłyszeć i opłatka, przy którym trzeba się jakoś na siebie przez chwilę otworzyć. Czytając to miałem różne myśli, ale jedna z nich przebijała mi się najbardziej: współczucie. Jest mi jakoś szczerze żal tych, którzy z takim przerażeniem podchodzą do spotkań wigilijnych i łamania się opłatkiem. Oczywiście jak ilość rodzin w Polsce, tak i sytuacji może być wiele, a z rodziną nieraz wychodzi się dobrze tylko na zdjęciu, jeśli jednak duży portal internetowy poświęca temu „problemowi” całą górę swojej strony, to może rzeczywiście dla wielu dziś to poważne wyzwanie. To jednak kwestia dotykająca rzeczywistości dużo szerszej niż tylko wigilii Bożego Narodzenia i okresu Świąt, ale świata, w którym żyjemy, w którym we wszystkim musimy iść po łatwiźnie, a gdy z kimś bliskim się poróżnimy, to nie szukamy okazji do pojednania. Czy jednak nie po to właśnie są takie zwyczaje, jak łamanie się opłatkiem? Jest to nie tylko chrześcijańskie, ale też mądre, by przed wspólnym posiłkiem przypomnieć sobie po co się spotykamy (czytanie Pisma Świętego), pomodlić się i pojednać, zamykając sprawy trudne i życząc sobie wszystkiego, co dobre.
Na początku Roku Jubileuszowego, zachęcam każdą osobę, każdy naród i kraj, aby mieli odwagę stać się pielgrzymami nadziei, uciszyli broń i przezwyciężyli podziały – przypomniał Papież Franciszek w bożonarodzeniowym orędziu „Urbi et Orbi”. Wezwał w nim do zakończenia trwających wojen i niesprawiedliwości, trawiących narody w różnych częściach świata, do zburzenia politycznych i ideologicznych podziałów, poszanowania świętości życia i rodziny i przede wszystkim: do osobistego spotkania z Bogiem.
Zwracając się do wiernych tłumnie zebranych na Placu św. Piotra, a także, za pośrednictwem mediów, do całego świata, Papież Franciszek przypomniał, że cud narodzin Chrystusa „na nowo dokonuje się poprzez działanie Ducha Świętego”. Przypomniał, że także w dzisiejszych bolesnych i niespokojnych czasach Pan Bóg przychodzi, „mówiąc do każdego mężczyzny i każdej kobiety, mówiąc do całego świata: Ja cię miłuję, przebaczam ci, powróć do mnie, drzwi mojego Serca są otwarte!” Przypomniał, że drzwi Bożego serca są otwarte i „nie potrzeba do nich pukać”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
_1733754438.jpg)
