Pikle z przejrzałych (żółtych) ogórków

Adobe Stock

Bądź na bieżąco!

SKŁADNIKI:
2-3 kg ogórków
1 kopiasta łyżka soli
ZALEWA:
1 szklanka octu 10%
1 szklanka wody
1 szklanka cukru
przyprawy: 5 ziarenek czarnego pieprzu, 5 ziarenek ziela angielskiego, 2 duże rozdrobnione liście laurowe, 1 płaska łyżeczka nasion kopru, 5 goździków, 1 łyżeczka soli

WYKONANIE:
Obrane ze skóry duże lub średniej wielkości ogórki po umyciu w letniej wodzie kroimy wzdłuż, odrzucamy pestki oraz otaczający je miąższ i kroimy w niezbyt grube (2-2,5 cm) paski. Układamy w kamionkowym naczyniu, solimy (kopiasta łyżka soli na ok. 2 l przygotowanych pikli), przykrywamy ściereczką i odstawiamy do następnego dnia.
Wszystkie składniki na zalewę umieszczamy w garnku, zagotowujemy i trzymamy na niewielkim ogniu przez 3 min. mieszamy (cukier powinien się rozpuścić), odstawiamy do przestygnięcia. Zimną zalewą zalewamy ułożone już w słojach pikle – powinna być 1 cm ponad ich warstwą. Słoje szczelnie zamykamy. Przechowujemy w suchym i chłodnym miejscu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2022-07-26 09:56

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Karp po żydowsku

Zebrała Jolanta Marszalek

GRAZIAKO

Jak zobaczyć Boga?

2024-12-17 12:16

Niedziela Ogólnopolska 51/2024, str. 31

Ks. Jacek Marciniec

[ TEMATY ]

homilia

ks. Jacek Marciniec

Karol Porwich/Niedziela

Uczeń zapytał prowadzącego rekolekcje: „Czy ksiądz widział Boga?”. W dzień Bożego Narodzenia śpiewamy w psalmie: „Ziemia ujrzała swego Zbawiciela”, ale zaraz potem w Ewangelii słyszymy: „Boga nikt nigdy nie widział”. Bóg jest Tajemnicą, która nie dzieje się według ludzkich schematów. Przyjście Syna Bożego jest pełne paradoksów, dokonuje się między ukryciem a jawnością. Nie przymusza do wiary. Zaprasza przez zdziwienie.

W pięknej legendzie Selma Lagerlöf opowiada, jak do starego pasterza, czuwającego w nocy nad stadem owiec, zbliżył się nieznajomy człowiek. Psy pilnujące stada zaczęły szczekać, ale ich głosu nie było słychać. Rzuciły się na przybysza, próbowały go ugryźć, jednak nie były w stanie go zranić. Nieznajomy szedł w kierunku ogniska, a żadna z owiec nawet się nie poruszyła. Pasterz rzucił swój ostro zakończony kij w obcego, ale kij zmienił kierunek i minął zbliżającego się człowieka. Nieznajomy odezwał się do pasterza: „Dobry człowieku, pomóż mi i pożycz trochę ognia. Moja żona powiła właśnie dziecko, muszę ich ogrzać”. Pasterz odburknął: „Weź, ile ci potrzeba”. Wiedział jednak, że człowiek nie ma jak zabrać żaru z ogniska. Jakież było jego zdziwienie, gdy przybysz gołymi rękami wybrał żarzące się drwa i włożył je sobie w połę płaszcza. Pasterz pomyślał: „Cóż to za noc, skoro całe stworzenie okazuje taką litość temu człowiekowi?”. Z ciekawości poszedł jego śladami i zobaczył Matkę z Dzieckiem w zimnej grocie skalnej. Chociaż był twardym człowiekiem, wzruszył się biedą tych ludzi i wyjął z plecaka baranią skórę, by uchronić Chłopca przed zimnem. Ten gest miłosierdzia otworzył mu oczy i ujrzał to, czego przedtem nie dostrzegał: wszędzie było pełno aniołów, którzy z weselem śpiewali, że narodził się Zbawiciel. Świat wypełniały radość i niebiańskie światło. A przecież pasterz wcześniej widział tylko ciemną noc. Uradowany padł na kolana i dziękował Bogu.

CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: które słowo Boga widać z naszego życia?

2024-12-25 14:30

Julia Saganiak

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

BP KEP

Kard. Grzegorz Ryś

— Może czasami mówimy o Bogu, ale jakie słowo Boga widać z naszego życia? Które Boże słowo pokazuję sobą? To jest pytanie Świąt Bożego Narodzenia - mówił kard. Grzegorz Ryś.

CZYTAJ DALEJ

Reklama