17 czerwca br. na zakończenie roku szkolnego klasa III c ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Makowie Mazowieckim udała się na rowerową wycieczkę do Jaciążka. Rajd zorganizowała wychowawczyni klasy Grażyna Olkowska. Głównym celem wyprawy było wspólne uczestniczenie we Mszy św. odprawionej w naszej intencji, jako dziękczynienie za I etap nauki w szkole. W rajdzie uczestniczyła również katechetka Barbara Talarska i dziewięciu rodziców.
Rano zebraliśmy się przy szkole i z niecierpliwością wypatrywaliśmy radiowozu, który miał nas pilotować. Gdy nadjechał, ruszyliśmy wraz ze Strażą Miejską w trasę, która liczyła 15 kilometrów. Nasza koleżanka Ilona jechała samochodem (bolał ją ząb). Wkrótce z powodu awarii roweru dołączyła do niej także Dominika. Dla niektórych droga była dość długa i męcząca, ale wszystkim dopisywał dobry humor. Kilkakrotnie odpoczywaliśmy w lesie. Po dwóch godzinach pedałowania dotarliśmy do Jaciążka. Przywitał nas ks. Kazimierz Szoka, salezjanin, który udostępnił nam garaż na rowery. Po chwili odpoczynku udaliśmy się do miejscowego kościoła, gdzie zrobiliśmy próbę przygotowanych przez nas wcześniej pieśni na Mszę św. W tym czasie reszta koleżanek i kolegów przystąpiła do sakramentu pokuty.
Rozpoczęła się Msza św. Uczniowie z naszej klasy zadbali o czytania, komentarze, śpiewy, przygotowanie i niesienie darów oraz modlitwę wiernych. Trzech kolegów pełniło posługę ministrantów. W czasie kazania Ksiądz Kazimierz dokonał porównania naszej grupy do spotkania przy ognisku, a tym gorejącym ogniskiem miłości jest Najświętsze Serce Jezusa i Eucharystia. Podczas Modlitwy Eucharystycznej Kapłan poprosił nas o podejście do ołtarza. Uczyniliśmy krąg wokół Stołu Pańskiego. Trzymając się za ręce odmówiliśmy Ojcze Nasz. W czasie tej Mszy św. po raz pierwszy każdy z nas przyjął Najświętszy Sakrament pod dwiema postaciami. Na koniec naszej modlitwy ks. Szoka nauczył nas piosenki z gestami Skałą i zbawieniem jest mój Jezus.
Nadeszła pora na pokarm dla ciała. Nasz gospodarz wskazał nam miejsce na ognisko. Sam porąbał drewno na ogień i udostępnił patyczki na kiełbaski. Byliśmy tak głodni, że wszystko smakowało nam jak nigdy. Graliśmy też w piłkę i w chowanego. Na koniec wspólnie z Księdzem Kazimierzem, rodzicami i naszą Panią utrwaliliśmy sobie przy ognisku nowo poznaną piosenkę. Nadszedł czas pożegnania. Pilotował nas już tylko radiowóz Straży Miejskiej. Powrotna droga wydawała się o wiele krótsza. Wszyscy szczęśliwie dotarliśmy do szkoły. Całą naszą wyprawę fotografował tata naszego kolegi Piotrka - Jerzy Dąbrowski.
Myślę, że tej wyprawy nikt z nas nie zapomni.