Odpust ku czci Matki Bożej Anielskiej w Starościnie był w sposób szczególny przeżywany w sierpniu br. Parafianie i licznie przybyli goście wraz z abp.
Józefem Życińskim dziękowali Bogu za przyczyną Matki Bożej za zakończenie ostatniego etapu prac renowacyjno-konserwatorskich w kościele parafialnym. Z tej racji
odsłonięto i poświęcono tablicę pamiątkową dedykowaną błogosławionemu biskupowi męczennikowi Władysławowi Goralowi, którego matka pochodziła ze Starościna. Nie bez znaczenia dla
parafii pozostaje także fakt, iż konsekracji kościoła w Starościnie 15 sierpnia 1939 r. dokonał osobiście bp Władysław Goral.
Parafia w Starościnie należy do grona wielu mniejszych wspólnot, erygowanych w okresie międzywojennym przez bp. Mariana Fulmana (8 kwietnia 1926 r.) z terenu
parafii Garbów. Kościół Matki Bożej Anielskiej został wzniesiony w stylu nowoczesnym w latach 1930-38 wg projektu lubelskiego architekta Tadeusza Witkowskiego, a staraniem
pierwszego proboszcza ks. Stanisława Świostka, przybyłego z Kraczewic po wybudowaniu w latach 1918-20 drewnianego kościoła parafialnego. Starościńska budowla ukończona i konsekrowana
tuż przed wybuchem II wojny światowej od samego początku była narażona na dewastacje przez okupantów. Trudne czasy powojenne wraz z ideologią reżimu komunistycznego nie sprzyjały rozwojowi
parafii, a tym samym kościół pozostawał nieukończony, jeśli chodzi o wystrój sakralny wnętrza. Mimo wielu trudności staraniem parafian świątynię wzbogaciły trzy cenne obrazy: św.
Mikołaja - jako dar sąsiedniej parafii Krasienin oraz dwa obrazy znanej malarki z Lublina Łucji Bałzukiewiczówny - Matki Bożej Anielskiej w ołtarzu głównym z 1951 r.
i w bocznym ołtarzu obraz Serca Pana Jezusa, namalowany w 1962 r.
Z inicjatywy nowego proboszcza, ks. kan. Jana Jedlińskiego, przybyłego do Starościna przed dziesięciu laty, rozpoczął się intensywny czas rozkwitu parafii. Doświadczenia, zdobyte przez młodego kapłana
pracującego wcześniej przez wiele lat wśród Polonii w Stanach Zjednoczonych, zaowocowały nową wizją duszpasterską oraz wieloma inicjatywami gospodarczo-ekonomicznymi. Jego staraniem i zaoszczędzonymi
funduszami przeprowadzono kapitalny remont leciwej drewnianej plebanii, która dzisiaj stanowi okazały przykład dworskiej rezydencji międzywojennej. Wykonano konieczne prace związane z doprowadzeniem
drogi asfaltowej do kościoła i plebanii. Sam kościół poddano wszystkim koniecznym zabiegom remontowo-konserwatorskim. Ostatnim etapem starań, pozwalającym nabrać odpowiedniego blasku, była
renowacja ołtarzy i wyposażenia kościoła.
Na szczególne wyróżnienie zasługuje nowa aranżacja prezbiterium wraz z ufundowanym przez ks. kan. Jana Jedlińskiego posoborowym ołtarzem marmurowym, amboną, ambonką oraz sediliami. Wspaniałości
i splendoru wnętrzu świątyni dodają nowe witraże, a na zewnątrz figury świętych, umieszczone w specjalnych niszach fasady. Oczywiście, kościół to nie tylko „dom
z kamieni i złota”, ale autentyczna wspólnota serc i wiary w Chrystusa Zmartwychwstałego, czego owocem są liczne grupy duszpasterskie w parafii
i w Szkole Podstawowej, a także nowe powołania do służby w Kościele.
Pomóż w rozwoju naszego portalu