Mówi się, że wakacje tak naprawdę kończą się z chwilą rozpoczęcia nauki przez studentów, więc tegoroczny odpoczynek można uważać za skończony, bowiem we wszystkich
uczelniach wyższych rozpoczęto już naukę. Tak też było w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie i w sosnowieckim oddziale Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej
„Ignatianum”.
Klerycy rozpoczęli naukę 1 października. Po uroczystej Eucharystii sprawowanej w seminaryjnej kaplicy przez bp. Adama Śmigielskiego SDB odbyły się wykłady monograficzne. Pierwszy wygłosił sosnowiecki
ordynariusz, a drugi ks. kan. Stefan Wyporski. Mniej pracowicie, za to równie uroczyście, rozpoczęto 4 października rok akademicki w sosnowieckim oddziale „Ignatianum”.
Mszy św. w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu przewodniczył bp Piotr Skucha, a wykład inauguracyjny wygłosił ks. prof. dr hab. Jan Janicki. W seminarium
kształci się w sumie 68 alumnów, najliczniejszy jest rok I - 16 kleryków i VI, na którym studiuje 14 diakonów. W sosnowieckim „Ignatianum”
naukę pobiera 260 osób w dwóch specjalnościach pedagogiki religijnej z katechetyką oraz pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej.
Zarówno bp Adam Śmigielski, jak i bp Piotr Skucha zwrócili uwagę na radość wypływającą z rozpoczęcia nowego roku edukacji i formacji. „Choć nie wiemy, co przyniosą
kolejne miesiące, oczekujemy ich z radosnym napięciem. Dzieje się tak dlatego, gdyż przeczuwamy, że poszukujemy prawdy. A prawda nas wyzwala i prowadzi do Chrystusa, bo
On jest ostatecznie drogą, prawdą i życiem” - podkreślił bp Piotr Skucha. „Ale prawda Chrystusowa wymaga jeszcze jednego heroicznego czynu, polegającego na ogołoceniu się
z samego siebie, porzuceniu własnych pragnień i całkowitemu zaufaniu Jezusowi, bowiem „kto rękę przykłada do pługa, nie może oglądać się wstecz”, tymi słowami zwrócił
się do seminarzystów bp Adam Śmigielski.
Rozpoczęcie roku akademickiego jest oczywiście ważnym wydarzeniem, ale w seminarium podobnych zdarzeń jest dużo więcej. Wiążą się one ze specyficzną formacją intelektualno-pastoralno-telogiczną.
Formacja w seminarium zaczyna się dwa tygodnie przed rozpoczęciem nauki. Wtedy to - wcześniej niż pozostali klerycy - do seminarium przyjeżdżają ci, którzy właśnie rozpoczynają
I rok swojej formacji. Tydzień potem wspólnota seminaryjna jest już w komplecie. Każdy rok rozpoczyna się kilkudniowymi rekolekcjami. Przez pierwsze dwa lata kleryk nie różni się
w ubiorze od zwykłego studenta. Dopiero na początku III roku mają miejsce „obłóczyny” - przyjęcie stroju duchownego: sutanny. Także na III roku przyjmuje się pierwszą z dwóch
posług - posługę lektoratu. Kolejną posługą jest akolitat, który przyjmują klerycy IV roku. Od tego momentu mogą rozdawać Komunię św. i wystawiać Najświętszy Sakrament. Kolejnym etapem
jest admissio - uroczyste wyrażenie pragnienia podjęcia drogi kapłańskiej wobec wspólnoty Kościoła. Pół roku potem kandydaci na księdza przyjmują pierwszy stopień sakramentu święceń - diakonat.
Święcenia kapłańskie są udzielane przez biskupa w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Są one zwieńczeniem sześcioletniej formacji seminaryjnej.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
Ciekawym porównaniem jest proces tworzenia fortepianów Steinway, które powstają po długim i skomplikowanym procesie, pełnym wyzwań. Podobnie jak drewno, które musi przejść przez wiele prób, aby stać się instrumentem muzycznym o doskonałym brzmieniu, tak i nasze życie, poddane cierpieniu, może stać się źródłem piękna i dobra. Przykłady wielkich artystów i myślicieli, którzy zmagali się z problemami psychicznymi, pokazują, że cierpienie może być drogą do głębszego zrozumienia i twórczości.
Przykład życia Adama Chmielowskiego, znanego jako Brat Albert, ilustruje jak cierpienie może prowadzić do odkrycia głębszego sensu życia. Choć jego życie było pełne trudności, w tym utraty rodziców i zmagania z chorobą psychiczną, to właśnie przez te doświadczenia odkrył swoje powołanie do służby najbiedniejszym. Jego decyzja o porzuceniu kariery malarskiej na rzecz pomocy innym pokazuje, jak cierpienie może być przekształcone w coś pięknego i wartościowego.
Ulicami Starego Miasta w Sandomierzu przeszła miejska Droga Krzyżowa. Nabożeństwu przewodniczył Biskup Sandomierski Krzysztof Nitkiewicz.
Modlitwa rozpoczęła się w kościele seminaryjnym pw. św. Michała Archanioła, a zakończyła w Bazylice Katedralnej, która w Roku Jubileuszowym jest Kościołem Stacyjnym.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.