Rankiem 25 września przed kościołem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Koniecznie zebrała się 26-osobowa grupa młodzieży naszego gimnazjum, by pod opieką ks. M. Bębenka, R. Palus i L. Kobyłki wyruszyć na pieszą pielgrzymkę ze Świętej Katarzyny na Święty Krzyż. Trasę tę nazwano im. Aleksandra Janowskiego, liczyła ona ok. 20 km.
Nim wyruszyliśmy na pielgrzymkowy szlak, wysłuchaliśmy historii o św. Katarzynie - patronce tamtejszego klasztoru i miejscowości. Z Bożym błogosławieństwem zaczęliśmy wspinaczkę na Łysicę. Pomocnymi okazały się wygodne buty i dobra kondycja, gdyż ten odcinek drogi nie należał do łatwych. Niejeden z uczestników po kilkuminutowej wspinaczce po ostrych kamieniach miał ochotę wrócić. Ale „do wytrwałych świat należy” - mówili uczniowie i ruszali dalej. Ich trud został wynagrodzony zamglonym, lecz jakże pięknym widokiem z Łysicy na wysokości 612 m n.p.m.
Po krótkim odpoczynku w miejscowości Kakonin ruszyliśmy dalej szlakiem znacznie łatwiejszym do pokonania, choć zdecydowanie dłuższym. Zmęczeni, ale radośni, po 6 godzinach marszu, dotarliśmy do celu. Przywitano nas, podobnie jak i 60 innych grup i podjęto poczęstunkiem i ciepłą herbatą.
Na zakończenie Rajdu o godz. 16.00 odprawiona została koncelebrowana Msza św. pod przewodnictwem Prymasa Polski kard. Józefa Glempa w intencjach Ojczyzny, Papieża - Honorowego Przewodnika Świętokrzyskiego i uczestników Rajdu.
Warunkiem uczestnictwa w rajdzie były wygodne buty, odpowiedni strój, a przede wszystkim dobry humor, który wszystkim, pomimo zmęczenia, dopisywał. Mieliśmy okazję, co podkreślił Ksiądz Prymas, podziwiać piękno Gór Świętokrzyskich, poznać historię klasztoru u podnóża Łysicy, uczcić relikwie Krzyża Świętego.
Uczestnictwo w Rajdzie umocniło naszą wiarę w Boga. Z uwagą wysłuchaliśmy słów kazania, w którym Ksiądz Prymas zachęcał i prosił młodzież o rozważne wybieranie sposobu życia, byśmy potrafili wybrać to, co dla nas najlepsze - nie używki, ale życie zgodne z zasadami Bożej nauki. Uświadomiliśmy sobie, jak ważna jest miłość międzyludzka i poszanowanie otaczającego świata, który stworzył Bóg, a my - ludzie - nie potrafimy tego docenić.