Na promocję kolejnego, już ósmego tomiku poezji zaprosiła Autorka i Wieluński Dom Kultury – wydawca tomiku. Spotkanie promocyjne odbyło się 6 czerwca w sali widowiskowej Wieluńskiego Domu Kultury. Przybyli na nie: przedstawiciele władz miejskich i powiatowych, wójt Gminy Wierzchlas, rodzina, przyjaciele, znajomi, członkowie Koła Poezji z Uniwersytetu III wieku, zespół śpiewający „Gaszyńskie słowiki”, który piosenką „Panie okaż nam miłosierdzie swoje” rozpoczął to niecodzienne spotkanie i wprowadził w klimat i tematykę wierszy zainspirowanych Biblią. Prosty rachunek - ósmy tomik poezji (tytuł tomiku od tytułu wiersza otwierającego rozdział Światłe oczy serca), w zamiarze Autorki miał stać się poniekąd podsumowaniem dotychczasowej twórczości. Siedem tomików jak siedem grzechów głównych, osiem jak 8 błogosławieństw. Prosty rachunek jest, więc próbą poetyckiego i szczerego rozliczenia się Autorki ze sobą i światem, jest swoistym rachunkiem sumienia, napisała we wstępie Anna Gorzkowska - Owczarek. Słowa:
W rozdziale Światłe oczy serca (słowa zaczerpnięte z listu św. Pawła do Efezjan) poetka pisze: „ Ukochałam słowa Pawła/ zapragnęłam mieć/ światłe oczy serca/ by widzieć”, dlatego tak często w jej wierszach przewijają się proste ewangeliczne wartości: wiara, nadzieja, miłość, wybaczanie, pokuta, zadośćuczynienie, ufność, łaska, tożsamość, miłosierdzie (miłość równa się miłosierdzie), dobroć, honor, wstyd, dobre uczynki, bezinteresowność. Wszystkim im stara się Autorka przywrócić dawne czytelne znaczenie w świecie, który te wartości okaleczył i okalecza, bo liczy się banalność, kłamstwa, obojętność, przyzwolenie na zło…
Reklama
Poetka zawsze podkreśla swoją kobiecość. Stara się też przypomnieć jak ważną rolę kobiety pełnią w życiu ( rozdział Wonne echo w szkle). Kobiety w jej wierszach są matkami, żonami, strażniczkami domu i ładu moralnego. Wszystko to składa się na życie, które porównuje do pięknego snu śnionego na jawie, stąd modlitwa: wspomóż mnie Panie jeszcze/ pomóż dokończyć pieśni/ sen piękny, co dałeś – życie -/do końca pomóż mi prześnić. Ważnym dla Poetki jest by dorosnąć do Wiary, Nadziei i Miłości (Ciąg zdarzeń), bo wie, że do otwarcia drzwi Królestwa wystarczą tylko trzy klucze: Szukam tylko trzech kluczy/ miłości, śpieszenia z pomocą, wybaczenia, napisze w wierszu Ciepło w sercu.
Poetka nie byłaby sobą gdyby nie podejmowała prób leczenia świata. Taką próbą są wiersze z rozdziału Świadectwa: Spór pozorny, Wieluń ostrzega, Pamięć i honor, Czasy, Prośba o uskrzydlenie, i zanurzenie się w sztukę, która potrafi obronić przed całkowitym zwątpieniem (Narodziny sztuki, Miejska galeria w Wieluniu, Mokną).
Potrafi też z pokorą pokazać, kim tak naprawdę jest wobec Stwórcy, powiedzieć, że nigdy nie była pełną doskonałością i że z tej niedoskonałości - z przeżytego życia zostanie rozliczona, a życie przecież kiedyś się skończy ( to wszystko w rozdziale Rzeźby: Zwycięstwo czy przegrana, Nasłuchiwanie, Obrzędy miłosne starości, Trzcina nad wodą).
Głębię poezji Niny Pawlaczyk pomogli wydobyć czytający wiersze, pięknie dobrana muzyka prezentowana przez wspaniałego akustyka Dariusza Szymanka i ściśle związane z treścią czytanych wierszy, pojawiające się na ekranie obrazy (prezentacja przygotowana przez dr Bożenę Rabikowską).
Poeta Jarosław Marek Rymkiewicz został laureatem Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima. Podczas piątkowej gali wręczenia nagrody w Teatrze Nowym w Łodzi dwoje z pięciorga członków jej kapituły wyraziło swoje votum separatum wobec werdyktu.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Misterium Męki Pańskiej w Paryżu wystawialiśmy przez dwanaście lat – wspomina reżyser i aktor Tadeusz Różycki z Paryża w wywiadzie z Joanną Okarma dla Polskifr.fr. W swojej karierze reżyserskiej i aktorskiej ma także misteria pasyjne zorganizowane na Litwie, na Białorusi, na Ukrainie, w rosyjskim Irkucku, a nawet w Indiach i Chinach czy na Mauritiusie na Oceanie Indyjskim.
„Cała społeczność autentycznie zaangażowała się w to doświadczenie. Nie był to zwykły spektakl teatralny, który widzowie biernie oglądali. On dotykał wnętrza człowieka. Powstała symbioza życzliwości kiedy dzieliliśmy wielki bochen chleba pomiędzy zebranych” – mówi Tadeusz Różycki, wspominając spektakl wystawiony w Wielki Czwartek 1992 r. w Paryżu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
