W zachodniej części Rzeszowa, pośród obiektów osiedla Krakowska - Południe, wznosi się monumentalna świątynia nosząca wezwanie Świętej Rodziny. Stanowi ona centrum duszpasterskie parafii o takim samym wezwaniu; parafii powstałej w połowie lat osiemdziesiątych minionego wieku, z inicjatywy ordynariusza przemyskiego bp. Ignacego Tokarczuka.
Powstanie tej placówki duszpasterskiej związane było z budową nowego osiedla mieszkaniowego, a co za tym idzie ze wzrostem liczby mieszkających tam katolików. Ich potrzeb duchowych nie były w stanie zaspokoić istniejące już ośrodki duszpasterskie. Zaistniała konieczność zorganizowania nowego centrum religijnego. Rzeszowskie władze administracyjne nie dostrzegały jej jednak. Nie sprzyjała temu również polityka wyznaniowa realizowana wówczas w Polsce. Władze komunistyczne sprzeciwiały się tworzeniu nowych jednostek administracyjnych oraz budowie obiektów sakralnych. Problem zaspokojenia potrzeb religijnych narastał. W tej sytuacji duszpasterze zmuszeni zostali do podejmowania działań na granicy prawa, a niekiedy nawet wbrew obowiązującemu wówczas prawu, narażając się tym samym na szykany i konsekwencje prawne. Nie mogli jednak pozostawić swoich wiernych bez opieki duchowej.
Organizowanie ośrodka duszpasterskiego pw. Świętej Rodziny w Rzeszowie rozpoczął jesienią 1984 r. ks. Andrzej Rabij, kapłan ze Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny. Już w styczniu 1985 r. odwiedził on z wizytą duszpasterską swoich przyszłych parafian, a w kwietniu 1985 r., w budynku ofiarowanym przez Stanisława i Stanisławę Jandzisiów, urządził prowizoryczną kaplicę, która stała się pierwszym centrum religijnym nowego osiedla. Z uwagi na niewielkie rozmiary kaplicy należało zorganizować większą. Postawiono ją w maju 1985 r. Podobnie jak pierwsza miała ona charakter tymczasowy. Była jednak obiektem większym i mogła lepiej służyć pracy duszpasterskiej. Mimo to należało czynić przygotowania do budowy właściwej świątyni, tym bardziej, że z dniem 28 sierpnia 1985 r. ośrodek duszpasterski pw. Świętej Rodziny podniesiony został do rangi parafii.
Przygotowania budowy świątyni rozpoczęte pod koniec 1986 r. trwały ponad dwa lata. W tym czasie sporządzono dokumentację oraz zgromadzono część potrzebnych materiałów. Wreszcie, na wiosnę 1989 r. zainicjowano budowę kościoła. Prace, którymi kierowali kolejno inżynierowie Władysław Bieda i Stanisław Żyłka, prowadzono systemem gospodarczym. Nad całością inwestycji nadzór sprawowali kolejni proboszczowie: ks. A. Rabij, ks. Ryszard Boćkowski i ks. Marek Winiarski. Pierwszą Mszą św. odprawioną w nowej świątyni była pasterka Bożego Narodzenia 1996 r. Jeszcze kilka lat trwały prace wykończeniowe. 12 listopada 2000 r. kościół został poświęcony przez ordynariusza rzeszowskiego bp. K. Górnego.
Kościół, wzniesiony według projektu autorstwa architekta Wojciecha Fałata i konstruktora Adama Tarnawskiego, jest monumentalną budowlą dwupoziomową. W poziomie dolnym znajduje się kaplica i salka duszpasterska, w górnym - przestronny kościół podzielony na prezbiterium, trzy nawy oraz obszerny chór - balkon. Projekt wnętrza przygotował Andrzej Widelski z Lublina. Artysta ten wykonał też krzyż do prezbiterium oraz ikonę Matki Bożej Częstochowskiej. Ikona Świętej Rodziny jest autorstwa Arkadiusza i Magdaleny Widelskich. Po lewej stronie kościoła, w niewielkiej wnęce, znajduje się ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej. Wystój wnętrza, choć dość ascetyczny, stwarza korzystną, sprzyjającą skupieniu i modlitwie atmosferę.
Niespełna dwadzieścia lat zgodnej współpracy duszpasterzy i wiernych zaowocowało powstaniem pięknej świątyni, stanowiącej z jednej strony prężny ośrodek życia religijnego, a z drugiej - ciekawy architektonicznie obiekt, wyróżniający się na tle jednorodnych obiektów osiedla.
Pomóż w rozwoju naszego portalu