- patron dobrej spowiedzi, spowiedników i penitentów. Urodził się w Nepomuku k. Pragi. Pierwsza wiadomość o świętym pochodzi z 1370 r. Figuruje on wtedy jako kleryk zatrudniony w charakterze notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. został wyświęcony na kapłana i został proboszczem parafii pw. św. Galla w Pradze. Równocześnie pełnił obowiązki notariusza przy arcybiskupie Janie Jenzensteinie. W 1381 r. metropolita wysłał go na studia uniwersyteckie do Pragi, a potem do Padwy. Wrócił jako doktor prawa. Został mianowany kanonikiem - proboszczem przy kolegiacie św. Idziego, a 2 lata później proboszczem przy kościele Świętych Piotra i Pawła w Wyszechradzie. W 1390 r. arcybiskup mianował św. Jana archidiakonem i proboszczem w Saaz, a następnie swoim wikariuszem generalnym. Broniąc wiary wobec intryg władcy Czech Wacława IV, został skazany na straszliwe tortury. Świadkowie stwierdzili, że i król brał udział w tych katuszach. Po bestialskich torturach na wpółżywego Jana zrzucono w nocy z mostu Karola IV do Wełtawy. Ciało męczennika znaleziono dopiero po kilkunastu dniach. Doczesne szczątki świętego spoczywają w grobowcu pod katedrą św. Wita. Jest rzeczą ciekawą, że podobnie jak język św. Antoniego w Padwie, tak i język św. Jana zachował się cały po nasze czasy. W latach późniejszych pojawiła się wiadomość, że św. Jan Nepomucen zginął w obronie tajemnicy spowiedzi. Pierwszą taką informację podał historyk austriacki Tomasz Ebendorfer z Haselbach. Napisał on, że święty był przesłuchiwany przez króla w sprawie wydania grzechów jego małżonki, której Jan był spowiednikiem.
Pomóż w rozwoju naszego portalu