Portugalia: nowy projekt ustawy o surogatkach już w parlamencie
Blok Lewicy (BE) wprowadził do parlamentu Portugalii nowy projekt ustawy legalizującej instytucję surogatki, czyli kobiety zgadzającej się donosić płód innego małżeństwa. Lewackie ugrupowanie zapowiedziało, że najpóźniej do stycznia nowy projekt powinien zostać poddany pod głosowanie.
Jak poinformował deputowany BE Moises Ferreira, nowy dokument daje surogatce możliwość rezygnacji z umowy z małżeństwem zlecającym jej usługę tzw. wynajmu brzucha i może pozostać ona z urodzonym przez siebie dzieckiem. Surogatka miałaby na podjęcie takiej decyzji 20 dni od dnia przyjścia na świat dziecka.
Choć w 230-osobowym parlamencie Blok Lewicy ma zaledwie 19 mandatów, to w związku z popieraniem mniejszościowego rządu socjalistów Antonio Costy jest ważnym ugrupowaniem w tej kadencji Zgromadzenia Republiki. BE kilkakrotnie już próbował zalegalizować surogatki w Portugalii.
W kwietniu br. portugalski Trybunał Konstytucyjny uznał za niekonstytucyjną obowiązującą od ub.r. ustawę o tzw. macierzyństwie zastępczym, legalizującą surogatki. Sędziowie stwierdzili, że kilka zapisów zawartych w regulacji jest sprzecznych z ustawą zasadniczą. TK wskazał m.in. na niewystarczające regulacje w ustawie dotyczące zawieranych umów między małżeństwem a tzw. matką zastępczą, a także na brak określenia w przepisach czy dziecko urodzone dzięki surogatce w przyszłości będzie miało prawo do poznania jej personaliów. Dodatkowo sędziowie zakwestionowali zapisy ustawy dotyczące sytuacji, w której surogatka lub małżeństwo korzystające z jej usług wycofa się z umowy w trakcie ciąży.
Zatwierdzona przez portugalski parlament, Zgromadzenie Republiki, w czerwcu 2017 r. ustawa o macierzyństwie zastępczym pozwalała na korzystanie z usług surogatek kobietom, które nie posiadają macicy lub mają problemy w zajściu w ciążę z powodu nieodwracalnych zmian chorobowych układu rozrodczego.
Macierzyństwo zastępcze (surrogate motherhood) i godność osoby były tematem zorganizowanej 23 lutego konferencji w Parlamencie Europejskim w Brukseli. Macierzyństwo takie oznacza wprowadzenie w proces prokreacji, normalnie rozgrywający się z udziałem dwóch osób – kobiety i mężczyzny, osoby trzeciej, pełniącej funkcję matki zastępczej, dawczyni lub nosicielki. Praktyka ta często łączy się jednak z wykorzystaniem techniki zapłodnienia in vitro.
Aktualnie proceder ten dynamicznie się rozwija, i to praktycznie na całym świecie. Dlatego w debacie publicznej w krajach Unii Europejskiej pojawia się również problem natury prawnej. W tym kontekście grupa robocza do spraw bioetycznych Sekretariatu Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE) przygotowała specjalną opinię.
Sejm RP nie ma i nigdy nie będzie miał żadnej kompetencji w dziedzinie sakramentów Kościoła.
Do Sejmu RP wpłynęła petycja z postulatem, aby zabronić spowiedzi dzieciom do 18. roku życia – mocą, oczywiście, decyzji państwowej. Pomijam w tej chwili kwestię, kto tę petycję przesłał i kto ją podpisał pod niby-szlachetnym pretekstem „nieszkodzenia dzieciom”. W większości jest to inicjatywa antykatolików (bo spowiedź jest sakramentem Kościoła katolickiego), którzy inspirują się jakimiś przesłankami pseudopsychologicznymi, jakby w Kościele nie było psychologów, a księża byli zupełnymi ignorantami w tej dziedzinie. Zresztą ten niekontrolowany wpływ tzw. psychologii na wszystko zaszedł już zbyt daleko, nie wnosząc niczego istotnego w indywidualne i społeczne życie ludzi. Jest to na pewno problem do szerszego rozważenia. Inny argument, który się pojawia, dotyczy porzucenia w tym przypadku tzw. pozostałości średniowiecza. Powiela on oświeceniowe przekonania o średniowieczu jako okresie „ciemnoty”. Jakoś dziwnie wybrzmiewa ten argument, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że wszystko, co nowoczesne, zaczęło się w średniowieczu, począwszy od okularów, które nosi bodaj połowa populacji ludzkiej. Ale trzeba to najpierw wiedzieć, a potem mieć odwagę jasno o tym mówić. To zagadnienie też zasługuje na szerszy namysł.
Wiele sytuacji nas zadziwia w życiu, odwiedzając różne miejsca w kraju i na świecie zachwycić nas mogą konkretne dzieła, architektura, historie, a także osoby. Są też takie historie i osoby, które odkrywamy stopniowo, bez pośpiechu, tak, jakbyśmy układali puzzle, aż w końcu doświadczymy obrazu pełnego, pięknego. Dla mnie ostatnim odkryciem jest Brzezie i grób s. Dulcissimy Hoffmann. Byłem w tym miejscu już kilka razy, ale za każdym razem siostra - która nie żyje już prawie 90 lat - mnie zaskakuje.
W odwiedziny do s. Dulcissimy, wybraliśmy się na kilka dni przed jej urodzinami. Początkowo mieliśmy tam być tylko na chwilę. Nawiedzić grób, pomodlić się, wzbudzić w sobie intencję. Ostatnim razem byliśmy bardzo krótko. Było już ciemno i zimno. Tym razem jednak nasza wizyta była znacząco dłuższa. Grób s. Dulcissimy znajduje się obecnie na placu kościelnym nieopodal głównego wejścia do kościoła śś. Apostołów Mateusza i Macieja w Brzeziu, miejscowości, która obecnie jest przyłączona do Raciborza.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
