Marcin pochodził z Umbrii (środkowa Italia). Od wczesnej młodości mieszkał w Rzymie, gdzie osiągnął wszystkie szczeble w hierarchii duchownej. Jako diakon pełnił przez pewien czas obowiązki osobistego przedstawiciela (jakby nuncjusza) papieskiego w Konstantynopolu. Następcą św. Piotra obrano go w 649 r. Nie uzyskał jednak aprobaty cesarza bizantyjskiego (czego domagał się ówczesny zwyczaj), ponieważ na przeprowadzonym przezeń Synodzie Laterańskim zdecydowanie potępił ówczesną herezję o istnieniu w Chrystusie tylko jednej woli - Bożej. Tej herezji sprzyjał zaś cesarz. Nadto Papież starał się usilnie, aby uchwały Synodu obowiązywały nie tylko w Kościele Zachodnim, lecz także w Kościele Wschodnim. Spowodowało to tak wielkie oburzenie cesarza, że porwał Papieża i przewiózł do Konstantynopola, gdzie mękami i poniżeniem usiłował zmusić go do zaparcia się prawowitej wiary. Gdy to nie poskutkowało, zesłał wycieńczonego Starca na dożywotnie wygnanie na Krym. Tam też Marcin zmarł w bardzo trudnych warunkach w 656 r. Kościoły uznały go za męczennika i szybko wpisały do katalogu świętych.
Jeszcze wiele szczegółów spośród tragicznych losów papieża Marcina I czeka na wyjaśnienie.
Pomóż w rozwoju naszego portalu