Kościół - droga do Boga

Ks. kan. Marian Koper - proboszcz parafii prosząc abp. Stanisława Nowaka o konsekrację świątyni, gdzie gromadzą się wierni, a moc Słowa i sprawowanych sakramentów umacnia ich w drodze do zbawienia, powiedział: „Bóg ma swój dom w sercu każdego człowieka, ale ma też dom materialny, gdzie zamieszkuje i przyjmuje tych, którzy potrzebują Jego mocy i siły. On zamieszkuje w świątyniach, które są zbudowane ręką ludzką a mają moc Boga samego”. Witając Księdza Arcybiskupa i zgromadzonych wiernych przypomniał historię parafii w Bloku Dobryszyce, wyłączonej z parafii w Dobryszycach. Powstała ona w 1987 r. decyzją Metropolity Częstochowskiego. Jeszcze w tym samym roku została odprawiona pierwsza Msza św. W 1992 r. rozpoczęto budowę świątyni. Siedem lat później Ksiądz Arcybiskup wmurował kamień węgielny, poświęcony przez Jana Pawła II. Dzięki pragnieniu ludzi, którzy tu mieszkają i ich zaangażowaniu, dzięki temu, że ofiarowali swój czas i ręce powstał kościół. A wspólnota wiernych raduje się z jego konsekracji. Uroczystość rozpoczęła się procesją wokół kościoła, po której przedstawiciele parafii przekazali Dostojnemu Gościowi klucze do świątyni. Metropolita Częstochowski otworzył drzwi i wprowadził wiernych do kościoła.
Kościół jest miejscem, gdzie dokonują się najważniejsze wydarzenia w życiu chrześcijanina. Tu bowiem przez chrzest rozpoczyna się życie religijne, tu także mają miejsce obrzędy pogrzebu, wprowadzające człowieka do życia wiecznego. A przez całe życie wierni gromadzą się tu na Eucharystii oraz przystępują do sakramentów świętych. Obrzęd poświęcenia ołtarza, murów i wiernych przypomina prawdę o nieustannym dążeniu człowieka do Boga. Dokonuje się to najpełniej przez słuchanie Słowa Bożego. Dlatego Liturgię Słowa rozpoczęło ukazanie Biblii. „Warto żyć, gdy życie jest drogą do Boga. Trzymajcie się więc Słowa Bożego. Wasz kościół jest piękny, ale prawdziwie piękny jest wtedy, gdy jest wypełniony wiernymi, zasłuchanymi w głos Stwórcy” - powiedział w homilii Ksiądz Arcybiskup. Przybliżył także zgromadzonym bogatą symbolikę uroczystości konsekracji i wezwał ich do naśladowania swojego Świętego Patrona: „Chodźcie jego drogami i radujcie się. Pomagajcie sobie, bądźcie parafią miłości i bądźcie dobrzy jak chleb. Miejcie miłość i czyńcie miłosierdzie. Pozwólcie się prowadzić św. Bratu Albertowi”.

Kościół - Wieczernik i Golgota

Widzialna budowla jest znakiem Kościoła pielgrzymującego na ziemi i przebywającego w niebie. W dniu, kiedy świątynia zostaje poświęcona Bogu i przeznaczona wyłącznie i na zawsze do sprawowania Liturgii, lud wierny śpiewem Litanii do Wszystkich Świętych przyzywa ich wstawiennictwa. W modlitwie konsekracyjnej Ksiądz Arcybiskup prosił o błogosławieństwo dla konsekrowanego kościoła. Odmówił także modlitwę konsekracyjną: „Kościół święty jest wybraną winnicą Pana, która cały świat obejmuje swoimi gałązkami, przez krzyż Chrystusa podnosi swoje dzieci i wprowadza do Królestwa Niebieskiego. Kościół jest wspaniałym miastem, położonym na górze, widocznym dla wszystkich. W nim bowiem jaśnieje odwieczne światło Baranka i rozbrzmiewa odwieczny śpiew błogosławionych. Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, aby pozostały miejscem świętym i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary. Niech tutaj zdroje łask Bożych spływają w ludzkie serca, aby dzieci Twoje, Ojcze, umarły dla grzechu, rodziły się na nowo do życia Bożego”. Modlitwa ta wprowadziła do najważniejszego momentu ceremonii - namaszczenia olejem krzyżma ołtarza i murów świątyni na znak poświęcenia jej Bogu samemu, który od tej chwili w sposób szczególny jest obecny w tym miejscu. W homilii Dostojny Celebrans wyjaśnił, że konsekracja ołtarza jest widocznym znakiem ukazującym niewidzialne dzieła, których Bóg dokonuje za pośrednictwem Kościoła sprawującego Eucharystię: „Ołtarz to najświętsze miejsce w kościele. Jest prawdziwie Wieczernikiem i Golgotą. Bóg został z nami, dał nam swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Dał nam siebie w Komunii. To dokonuje się na ołtarzu. Przyjmijcie ołtarz, przyjmijcie Boga żywego, przejmijcie się obecnością Boga. Pozwólcie, aby On was ogarnął. Przyrzeknijcie Bogu, że nigdy nie opuścicie Jego Kościoła”. Kolejnym aktem ceremonii było spalenie kadzidła na ołtarzu na znak modlitw docierających przed tron Boga oraz okadzenie ołtarza, ścian i wiernych, symbolizujące powołanie do świętości. A iluminacja kościoła, czyli zapalenie świec i wszystkich lamp w kościele przypomniała, że Chrystus jest światłością świata, a Kościół jaśnieje Jego blaskiem. Od tej chwili ołtarz nakryty białym obrusem i ozdobiony kwiatami stał się stołem Pana, wokół którego gromadzą się wierni, by karmić się Ciałem i Krwią Chrystusa. Wierni parafii św. Brata Alberta z radością przynieśli w darze ołtarza: świecę, chleb, winogrona, błogosławieństwo Benedykta XVI, Biblię, kielich i puszkę, wino i hostię oraz uczestniczyli w pierwszej Mszy św. w nowo konsekrowanej świątyni.

Kościół - dom modlitwy

Obrzędy konsekracji ukazują, że przez poświęcenie kościół stał się domem modlitwy. Przypominają także o konieczności napełnienia się Bożą obecnością. Dlatego uroczystość zakończyło złożenie Ciała Chrystusa w tabernakulum, zapalenie wiecznej lampki i adoracja Najświętszego Sakramentu. Od tej chwili Bóg zamieszkał w tym miejscu i oczekuje na człowieka. W cieniu kościoła, gdzie sprawowana jest Msza św., a wierni przystępują do sakramentów dokonują się wielkie dzieła Boże, Chrystus rozprasza mrok i blask Prawdy rozjaśnia serca wiernych.
„Ten kościół to nasze życie” - wyznali Księdzu Arcybiskupowi wierni parafii w Bloku Dobryszyce, dziękując za ceremonię konsekracji. Zapewnili także o miłości do Boga i Kościoła budowniczych świątyni. Na zakończenie Ksiądz Proboszcz, który tego dnia otrzymał tytuł kanonika honorowego Kapituły Radomszczańskiej, podziękował architektom, murarzom, pomocnikom, ofiarodawcom i fundatorom (żyjącym i zmarłym) za wielki trud i ofiarność. Wyraził radość, że pod przewodnictwem swego Arcypasterza parafianie tak licznie zgromadzili się w świątyni. Na ręce dziekana ks. Jarosława Binka podziękował przybyłym na uroczystość kapłanom. Wśród ktorych znaleźli się ks. prał. Marian Jezierski i ks. kan. Czesław Mendak. Wyrazy wdzięczności skierował również w stronę wójta gminy Dobryszyce.