W tomaszowskim sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej 16 lipca miał miejsce doroczny odpust. Uroczystość odpustowa połączona była z wprowadzeniem na urząd proboszcza i dziekana ks. kan. dr. Eugeniusza Derdziuka (dotychczasowego proboszcza parafii pw. św. Michała Archanioła w Zamościu), który objął parafię po zmarłym w ostatnich dniach czerwca kustoszu sanktuarium ks. prał. Hermenegildzie Frąkale. Sumie odpustowej koncelebrowanej przewodniczył bp dr Mariusz Leszczyński.
Wspomnienie Matki Bożej Szkaplerznej przypadające w liturgii Kościoła 16 lipca wiąże się z tradycją karmelitańską. Swój początek zakon karmelitów wziął od naśladowców proroka Eliasza - pustelników z Góry Karmel, którzy czcili Najświętszą Maryję Pannę jako Matkę i Ozdobę Karmelu. W XII w., wobec prześladowań Turków, pustelnicy z Góry Karmel szukali schronienia w Europie. W 1251 r. w klasztorze Ayelsford w Anglii generał karmelitów św. Szymon Stock wobec trudności, jakie piętrzyły się przed zakonem od niedawna działającym w Europie, modlił się do Matki Bożej, prosząc Ją o wsparcie. Podczas modlitwy ujrzał Bożą Rodzicielkę, która podawała mu brązową szatę - szkaplerz, mówiąc: „Przyjmij, najmilszy synu, szkaplerz twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”.
Sanktuarium tomaszowskie ma bogatą historię. Obraz Matki Bożej nieznana osoba umieściła w drewnianej kaplicy pw. św. Wojciecha położonej na Przedmieściu Lwowskim Tomaszowa. Miało to miejsce w 1652 r. Już wkrótce uzyskał on rozgłos jako słynący łaskami. Od XVII w. do cudownego Obrazu Matki Bożej Tomaszowskiej przybywały liczne pielgrzymki z odległych stron. Śladem tej pobożności są liczne wota pielgrzymów, specjalne modlitwy, pieśni i akty nabożne kierowane do Tomaszowskiej Madonny, które przetrwały w postaci drukowanej oraz tradycji. Przed cudownym Obrazem sprawowane są specjalne Msze św., nabożeństwa, nowenny, godzinki, podziękowania za otrzymane łaski. W szerzeniu kultu zasłużyły się bractwa - Różańcowe i Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny, które działają w Tomaszowie od XVII w.
W 1994 r. w obecności 60 tys. wiernych, księży, 20 biskupów, nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk wraz z biskupem zamojsko-lubaczowskim Janem Śrutwą, w asyście metropolity przemyskiego abp. Józefa Michalika, dokonał uroczystej koronacji wizerunku Matki Bożej Szkaplerznej.
W homilii wygłoszonej podczas dorocznego odpustu bp Mariusz Leszczyński nawiązał do słów Jana Pawła II o zawierzeniu Matce Najświętszej naszej drogi w trzecie tysiąclecie. Stwierdził, że doroczna uroczystość odpustowa ku czci Matki Bożej Szkaplerznej staje się okazją do refleksji nad życiem i naszą maryjną pobożnością, a Matka Boża Szkaplerzna jest dla nas Przewodniczką i Orędowniczką łask na drodze do świętości. „W znaku szkaplerza świętego zawiera się synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu.(...) Znak szkaplerza przywołuje zatem dwie prawdy: jedna z nich mówi o ustawicznej opiece Najświętszej Maryi Panny, i to nie tylko na drodze życia, ale także w chwili przejścia ku pełni wiecznej chwały; druga - to świadomość, że nabożeństwo do Niej nie może ograniczać się tylko do modlitw i hołdów składanych Jej przy określonych okazjach, ale powinna stanowić „habit”, czyli nadawać stały kierunek chrześcijańskiemu postępowaniu, opartemu na modlitwie i życiu wewnętrznym poprzez częste przystępowanie do sakramentów i konkretne uczynki miłosierne co do ciała i co do duszy. W ten sposób szkaplerz staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii pomiędzy Maryją i wiernymi: wyraża bowiem w sposób konkretny dar, jaki na krzyżu Jezus uczynił Janowi, a przez niego nam wszystkim ze swojej Matki oraz przypomina o powierzeniu umiłowanego Apostoła i nas Tej, którą ustanowił naszą Matką duchową”.
Nowego Proboszcza witały rodziny z dziećmi, młodzież, przedstawiciele stowarzyszeń, kół i bractw działających na terenie parafii, miejscowe władze z zapewnieniem współpracy. Z życzeniami owocnej pracy w nowym miejscu przyjechali członkowie Stowarzyszenia Służba Człowiekowi, działającego przy parafii pw. św. Michała w Zamościu.
Dziekan ks. Eugeniusz Derdziuk, nawiązując do burzy, która kulminację miała podczas podniesienia, stwierdził, iż jest to dobry znak Bożej obecności. Wichura, trzęsienie ziemi i ogień towarzyszyły prorokowi Eliaszowi na Górze Synaj, gdy Pan przechodził obok niego. Grzmoty i trzęsienie ziemi towarzyszyło śmierci Chrystusa na Golgocie.
Na zakończenie Mszy św. miało miejsce poświęcenie szkaplerzy i przyjęcie ich przez licznych wiernych oraz procesja eucharystyczna.