Członkowie Diecezjalnej Grupy Modlitewnej św. Ojca Pio wiernie realizują wskazania swojego Patrona. 18 listopada w kościele pw. św. Alberta w Zielonej Górze w sposób szczególny modlili się w intencji dusz cierpiących w czyśćcu.
"Czyścimy czyściec" to kolejny wieczór modlitwy, który tego dnia zgromadził czcicieli św. Pio z Pietrelciny. Jego głównym punktem tradycyjnie była Eucharystia, a po niej nabożeństwo w intencji dusz czyśćcowych przed Najświętszym Sakramentem.
- Dla naszej wspólnoty to jest niemalże obowiązek. Św. Ojciec Pio wyznaczył nam to jako zadanie. Sam praktykował modlitwę za dusze czyśćcowe, za te dusze, które potrzebują naszych konkretnych modlitw, ofiar, pokuty, aby znalazły się w niebie. To jest niesamowity dar, bo te dusze już w tym momencie kiedy my podejmujemy modlitwę, one się za nas modlą. Także to jest swoista wymiana darów jak mówi papież Benedykt XVI - mówi ks. Krzysztof Hojzer, opiekun Diecezjalnej Grupy Modlitewnej św. Ojca Pio.
Pomimo pandemii, grupa nie przerywa formacji. - Formacja odbywa się w sposób stały, nie przerywamy. Tak długo, jak możemy uczestniczyć w kościele, tak długo ta formacja będzie trwać. Jeżeli pojawiłaby się taka sytuacja jak na wiosnę, że byłyby te obostrzenia bardzo rygorystyczne, to wtedy będzie ona dalej kontynuowana, ale już w trybie online - dodaje duszpasterz.
Jak wygląda czyściec? To niewłaściwie postawione pytanie, bo on „nie wygląda”! Czyściec znajduje się w rzeczywistości pozazmysłowej – czytaj: dla nas niedostępnej.
Ale – ktoś powie – święci, którzy go widzieli, mówią o jego różnych kręgach, o ogniu, o krzykach bólu... To prawda, wiele jest objawień dotyczących czyśćca. Tyle że za pomocą przedstawionych w nich obrazów Bóg wcale nie chce nam pokazać, „jak wygląda” czyściec, ale ukazać, „czym jest”.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Ponad 1000 osób przeszło ulicami Wrocławia w Akademickiej Drodze Krzyżowej.
Duży drewniany krzyż nieśli studenci ze wszystkich duszpasterstw akademickich, razem z nimi modląc się szli wrocławianie, klerycy, kapłani, siostry zakonne, towarzyszył im bp Maciej Małyga. Rozważając kolejne stacje Drogi Krzyżowej – w tym roku przygotowane przez ks. Wojciecha Brzoskiego, duszpasterza akademickiego z Poznania – przeszli spod Kościoła Uniwersyteckiego ulicami Rynku do Bazyliki Garnizonowej, gdzie Eucharystii przewodniczył o. kardynał Andres Arborelius, karmelita bosy ze Szwecji, ordynariusz Sztokholmu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
