Reklama

Żeby Waldek nie został bezdomny

Waldemar Klimek przeżył tragedię: w pożarze 29 listopada 2011 r. za jednym zamachem stracił młodszego brata i dom. Jaki ten dom był, to był, ale własny, rodzinny, a brat, wiadomo - najbliższy człowiek, od lat mieszkali razem. To, że Waldek ma gdzie spędzać święta, że ma stół, na którym pieczołowicie rozłoży święcone, zawdzięcza całej wsi, dosłownie. Bo wszyscy jak jeden mąż stanęli do pracy i otworzyli portfele, żeby Klimkowi odbudować dom. „Żeby Waldek nie został bezdomny” - mówią dzisiaj

Niedziela kielecka 15/2012

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Od tragedii do mobilizacji

Reklama

Zgrabny domek prezentuje się optymistycznie w pełnym wiosennym słońcu, w oknach firanki, kwiat na parapecie. Spotykamy się mniej więcej w środku Koczanowa; daleko od Kielc, to już powiat Proszowice, województwo małopolskie, ale nadal obszar diecezji kieleckiej. Waldemar Klimek i grupka mężczyzn najbardziej zaangażowanych w budowę, wciąż na nowo przeżywają tragedię i działania na placu budowy.
Dom braci Klimków był stary i zaniedbany, dawno pamiętający lepsze czasy, mógł mieć nawet ponad sto lat. Była w nim i szkoła, i karczma żydowska, i skup mleka. Cztery pokolenia tutaj przemieszkały.
W tamten fatalny listopadowy wieczór Waldemar oglądał telewizję u sąsiadów, a Henryk prawdopodobnie zasnął, i czy to od papierosa, czy od piecyka - pożar rozprzestrzenił się natychmiast. Ratowali, ale ogień był szybszy, Henryka Klimka nie uratowano, a z domu została kupka popiołu i smutne zwęglone fragmenty. - Nieszczęście i fatalny zbieg okoliczności - mówią dzisiaj. - Ja wtedy nie myślałem, nie oceniałem. Po takiej tragedii nic nie umiałem powiedzieć - dodaje Waldek.
Na drugi dzień szybka narada na pogorzelisku: trzeba coś zrobić, pomóc Waldkowi. Razem wychowywaliśmy się, razem do szkoły, dobre z nich chłopaki, uczciwe… - To zasługa Marka Kaczora i sołtysa Staszka Kukuły - stwierdzają dzisiaj, gdy odbudowa szczęśliwie się udała. Bo wtedy, na tamtym pogorzelisku, zapadła decyzja: odbudowujemy. 3 grudnia zwołali zebranie, na którym zjawiło się 22 mieszkańców. Ustalili po 100 zł z każdego domu. Nie sprzeciwił się nikt.

Na placu budowy

Reklama

Mieszkańcy Koczanowa są skromni i pracowici. Nie dostrzegają niczego specjalnie wielkiego w tym fakcie, ale „100 zł od numeru” w dobie kryzysu, w czasach zanikania tradycyjnych więzi międzyludzkich, sąsiedzkich - gest musi robić wrażenie.
Klimek zamieszkał u państwa Bieńków, a tymczasem przy ciepłej i pogodnej początkowo zimie - budowa ruszyła (najpierw załatwianie formalności, pozwoleń itp.). Kierował nią Mariusz Gorczyca, doświadczony w branży budowlanej, który był na placu „dzień w dzień, od rana do wieczora, śniadanie jadł razem z obiadem”. Pomagali mu Robert i Tomasz Gorczyca, każdego dnia do budowy stawali inni ludzie tak, aby nie było zastoju. Ot, choćby Józef Majcherczyk - reprezentant starszego pokolenia, 78 lat, założyciel straży pożarnej, a „łopatą śmigał jak młody”.
Zbigniew Kaczmarczyk pochodzi z Krakowa, a stąd, z Koczanowa - jego mama, tutaj ma swój oddziedziczony kawałek miejsca na ziemi, gdzie czuje się o niebo lepiej niż w Jaworzni (tam obecnie mieszka na stałe). Zna tutaj wszystkich jak swoich. Dla Waldka kupił i przywiózł glazurę na posadzkę. Bywa w Koczanowie co 2 tygodnie, więc mógł oceniać szybkie tempo prac i „nadzwyczajne, wzruszające zaangażowanie całej wsi”.
Sołtys Stanisław Kukuła, Marek Kaczor, Rafał Klimek, Zbigniew Kaczmarczyk, Józef Majcherczyk, Wiesław Czarnecki, Roman Szczygieł jeszcze raz w ciepłą marcową sobotę, przy stole wystawionym przed remizę (też sami ją zbudowali, podobnie szkołę), wspominają tamtą mobilizację. Przeglądają zdjęcia, dorzucają kolejne nazwiska zaangażowanych w sprawę: Wiesław Przededwórny, Mariusz Przededwórny, Paweł Przededwórny, Jacek Wieczorek, Hieronim Cichy, Włodzimierz Klaza, Andrzej Bieniek, Paweł Bieniek, Artur Bieniek, Krzysztof Libura i jeszcze inni, których wymienić nie sposób, bo to niemal wszyscy mężczyźni ze wsi. - Pracowaliśmy jak jedna wielka rodzina. Była to okazja dla wszystkich do spełnienia dobrego uczynku - ocenia Marek Kaczor.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Społeczny (wy)czyn w statystyce

Sołtys Kukuła sumiennie spisał i obliczył ile, kiedy, kto, co. Razem studiujemy protokół.
W efekcie zbiórki „od każdego numeru” zebrano 5670 zł. Ks. Czesław Parkita, proboszcz z Bobina (Koczanów należy do parafii Bobin), udostępnił puszki i zorganizowano zbiórkę po Mszach św. w jedną z niedziel - zebrano ponad 2 tys. zł. Bank Spółdzielczy w Proszowicach, gmina (opieka społeczna) - kolejne prawie 4 tys. zł. Caritas Kielecka także wsparła odbudowę finansując zakup więźby dachowej i blachy na przykrycie (ponad 4,5 tys. zł). „Prywatni przedsiębiorcy sponsorowali część materiałów budowlanych” - czytamy w sprawozdaniu. To np. okna, drzwi wejściowe z futryną, deski, drut zbrojeniowy, piach. Wśród darczyńców byli mieszkańcy Proszowic, Donatkowic, Bobina, Kazimierzy Wielkiej. Straż pożarna w Koczanowie udostępniła energię na czas budowy. Wartość materiałów dostarczonych przez sponsorów wynosi 7 tys. zł. Całkowity kosztorys budynku zamknął się kwotą 30 tys. 732 zł (na dzień dzisiejszy), a mieszkańcy przepracowali 950 roboczogodzin.

„My Waldka przypilnujemy”

- Waldek, a byłeś ty dzisiaj w kościele? - pyta wprost Wiesław Czarnecki. Jest sobota, więc szybko wyjaśnia, że mają w parafii rekolekcje, a „kto jak to, a Waldek ma chyba za co Bogu dziękować!”. - Jako rodzina wiejska będziemy mu patrzeć na ręce. Nie może dnia spędzać przed telewizorem, który dostał, praca czeka - mówi Marek Kaczor.
Waldek Klimek ma ponad 50 lat, trudno więc o stałą pracę, ale od dawna dobrze sobie radził w robotach sezonowych, rolniczych, gospodarczych, których w okolicy nie brakuje. Na przykład? - Na przykład przy budowie tuneli foliowych. Waldek umie to robić, a gospodarze o nim pamiętają. Czuwa nad nim opieka społeczna i Caritas Kielecka z placówki w Proszowicach, skąd np. przez całą zimę dowożono mu posiłki i gdzie zawsze obowiązkowo może liczyć na miejsce przy wigilijnym stole lub na wielkanocne święcone.
Dzięki wyjątkowej w obecnych realiach społecznych mobilizacji całej wsi, Waldemar Klimek zamieszkał w nowym domku już 25 stycznia 2012 r., tuż przed wielką falą mrozów. Uf, zdążyli; kobiety uszyły firanki, M. Kaczor ofiarował meble, podłączono prąd. Jeszcze do wykończenia jest drugi pokój, będzie też łazienka. Skromnie, bo i Waldek jest skromny - razem 40 m2, ale schludnie, słonecznie. Optymistycznie.
Z czasem Waldek chciałby się ogrodzić na tej swojej ojcowiźnie. - Jestem wdzięczny całej mojej wsi. Niech im Bóg wynagrodzi - mówi.

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dlaczego warto odprawiać nabożeństwo drogi krzyżowej?

2025-03-14 10:27

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

pixabay.com

Droga krzyżowa jest jednym z nabożeństw odprawianych w czasie Wielkiego Postu. Podczas niej wierni przybliżają się do tajemnicy Chrystusowej śmierci. Skąd wzięła się ta tradycja i na co trzeba zwrócić uwagę modląc się w ten sposób? Zapytaliśmy o to ks. dr. Rafała Wilkołka, teologa i prezesa Fundacji Collegium Voytylianum.

Droga krzyżowa w formie znanej współcześnie pochodzi z przełomu XVII i XVIII w. Swoimi korzeniami sięga do czasów starożytnej Jerozolimy. To miejsce bowiem wierni odwiedzali i tam rozważali tajemnicę męki Chrystusa. – Powstanie nabożeństwa drogi krzyżowej związane jest z działalnością Zakonu Braci Mniejszych, czyli franciszkanów. Wprowadzili oni do pobożności ludowej zwyczaj odprawiania nabożeństwa zwanego„upadki Jezusa”. Posłani do posługi w Ziemi Świętej, odkryli również „bolesne drogi” (viae dolorosae), które trzynaście wieków wcześniej przemierzał Chrystus: od pałacu Piłata aż na Golgotę. Gdy połączono te dwa nurty wrażliwości religijnej, stworzono ostatecznie drogę Krzyża (via Crucis), mniej więcej w takim kształcie, w jakim znamy ją obecnie – wyjaśnia teolog dogmatyk, ks. dr Rafał Wilkołek.
CZYTAJ DALEJ

Czy mam wewnętrzną refleksję, z kim powinienem się pojednać?

2025-02-13 11:30

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii Mt 5, 20-26.

Piątek, 14 marca. Wielki Post
CZYTAJ DALEJ

Młodzież z Archidiecezji Wrocławskiej na Pielgrzymce na Jasnej Górze

2025-03-14 17:12

materiał organizatorów

Podczas Mszy świętej z bp. Maciejem

Podczas Mszy świętej z bp. Maciejem

Około 800 uczniów szkół średnich z Archidiecezji Wrocławskiej, w tym maturzystów, uczestniczyło w tegorocznej pielgrzymce na Jasną Górę. Była okazja do modlitwy, wysłuchania świadectwa oraz spotkania.

Centralnym punktem naszej pielgrzymki była Eucharystia pod przewodnictwem bpa Macieja Małygi, ale mogę śmiało powiedzieć, że całe to nasze wydarzenie, które odbyło się w murach Jasnej Góry, było wielkim duchowym świętem - podkreśla ks. Piotr Rozpędowski, Diecezjalny Duszpasterz Młodzieży Archidiecezji Wrocławskiej, dodając: - Rozpoczęliśmy od konferencji Basi Turek, która połączona była z uwielbieniem. Podczas konferencji Basia mówiła o Sakramencie Pokuty i Pojednania oraz o nadziei, którą nosi w sobie, pomimo tego, że na co dzień, z powodu choroby jest jej trudno. Z kolei biskup Maciej w homilii opowiadał o nadziei i oddawaniu czci Panu Bogu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję