Rynica - niewielka wioska w województwie zachodniopomorskim.
Wśród lasów i pól, tam gdzie kończy się droga, stoi na wzgórzu stary
kościół, do którego zdążają oprócz okolicznych mieszkańców także
osoby "sprawne inaczej" z Ośrodków Pomocy i Warsztatów Terapii Zajęciowej
z Polski i Europy. Gdy przed 7 laty znany kiedyś lekkoatleta, dziś
instruktor ds. sportu Caritas Archidiecezji Wiedeńskiej - Jerzy Chrabecki
przywiózł tutaj ludzi z Domu Opieki w Lanzendorf, we wsi szeptano: "
wariatów przywiózł". Dziś przybywające tutaj osoby, ze schorzeniami
bardzo różnego typu, wrosły w środowisko i stały się współpartnerami.
Jerzy Chrabecki, wraz z żoną Justyną, cały swój talent i sportowe
doświadczenia skierował ku osobom, które ze względu na stan zdrowia
nie mogą w pełni korzystać z radości czynnego uprawiania sportu,
otwierając im drogę do normalności. W Rynicy od dwóch lat mieści
się polska siedziba Europejskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób Niepełnosprawnych
- "Sportowe Spotkania Przyjaciół", zrzeszającego oprócz Polaków także
Austriaków, Niemców, Czechów, Słowaków, Węgrów i Ukraińców. U schyłku
Roku Jubileuszowego zrodził się pomysł stworzenia w miejscowym kościele
pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny miejsca, gdzie osoby "sprawne
inaczej" mogłyby złożyć swoje troski, gdzie czekałaby na nie Matka,
taka jaką wyobrażają sobie w swojej chorobie. Przygotowania trwały
długo, wśród niepełnosprawnych rozpisano konkurs na obraz swojej
Patronki. W marcu br. podczas Mszy św. miejscowy proboszcz - ks.
Roman Góral, przy udziale licznie zebranych wiernych, dokonał poświęcenia
obrazu Matki Bożej Patronki Niepełnosprawnych. Za najbardziej sugestywną
pracę uznano postać Matki Bożej namalowaną przez Małgorzatę Grabowską
z Koniecpola. Przed umieszczonym w bocznym ołtarzu obrazem złożono
kwiaty w barwach narodowych uczestników, odczytano Akt Zawierzenia
w językach: polskim, czeskim i niemieckim. Po Mszy św. uczestnicy
podążyli na szlak Pierwszej Pieszej Pielgrzymki Niepełnosprawnych
do Sanktuarium Matki Bożej Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach.
Wyruszyli z inwalidzkimi wózkami, cierpieniem i krzyżem na swoją
drogę, wiedząc, że Matka w Rynicy zawsze będzie na nich czekała.
Trasa prowadziła przez Nawodną, Chojnę, Moryń. Po drodze nawiedzano
kościoły, modląc się i dając świadectwo wiary i poświęcenia okolicznym
mieszkańcom. Miłym akcentem była gościna w Domu Pomocy Społecznej
w Moryniu, serdeczna atmosfera i gorące przyjęcie szczególnie przez
podopiecznych instruktora Krzysztofa Koneckiego. W Siekierkach, u
stóp Matki Bożej, pozostał obraz namalowany przez osobę niepełnosprawną
z Nowego Czarnowa, a wspólna pieśń Panie Jezu, zabierzemy Cię do
domu zniwelowała wszystkie bariery i fizyczne, i językowe. Pielgrzymi
wraz ze swymi opiekunami przebyli ponad 45 km, by swój trud i cierpienie
oddać Matce, prosząc o pokój wewnętrzny dla siebie i innych.
25 marca 1995, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, w siedemnastym roku pontyfikatu Jan Paweł II opublikował encyklikę „Evangelium vitae”. Dokładnie trzydzieści lat później, również 25 marca, w siedzibie włoskiego parlamentu, w Palazzo Montecitorio odbyło się spotkanie, którego celem była refleksja nad aktualnością dokumentu i potrzebą ponownej mobilizacji sumień w obronie życia.
W wydarzeniu zorganizowanym przez stowarzyszenie Family Day – Difendiamo i nostri figli (Brońmy nasze dzieci), wzięło udział pięciu prelegentów: kard. Angelo Bagnasco, emerytowany arcybiskup Genui i były przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch, Marco Invernizzi, historyk i filozof, regent stowarzyszenia świeckich katolików „Alleanza Cattolica”, Marina Casini, przewodnicząca włoskiego Ruchu na rzecz Życia, sędzia Domenico Airoma oraz Maurizio Sacconi, były minister pracy i polityki socjalnej.
Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu
Urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie.
Trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii (1680 r.). Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus. Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zakonu tychże sióstr. Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac, a za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił obszerny dom. Ludzie, którzy pomagali Janowi z czasem utworzyli zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 roku. Utworzył wiele typów szkół: podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan ma więc poczesne miejsce. W jego szkołach na pierwszym miejscu był język ojczysty, a nie wszechwładna łacina. Zniósł często stosowane w szkołach kary fizyczne W roku 1681 powstała pierwsza szkoła założona przez św. Jana w Reims (1681 r.), kolejna powstała w Paryżu (1688 r.), potem w Lyonie, w Rouen itd. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaliańskimi. Do rewolucji francuskiej (1789 r.) w samej Francji zgromadzenie miało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to: „Zasady dobrego wychowania”, które doczekało się ponad 200 wydań; nadto „Rozmyślania”, „Wskazania, jak prowadzić szkoły” i „Obowiązki chrześcijanina”. Bezcenne dla poznania ducha lasaliańskiego są także jego listy. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Beatyfikował go Leon XIII w 1888 r. On też wyniósł go uroczyście do chwały świętych w roku 1900. Pius XII ogłosił św. Jana de la Salle patronem nauczycieli katolickich (1950 r.). Ciało św. Jana, zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793, dla bezpieczeństwa przeniesiono do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie.
Ojciec Święty Franciszek potwierdził, że abp Stanisław Gądecki będzie członkiem watykańskiej Dykasterii Nauki Wiary do osiągnięcia przez niego 80. roku życia. 19 marca 2025 r. papież przyjął rezygnację z urzędu arcybiskupa metropolity poznańskiego złożoną po osiągnięciu przez niego 75. roku życia.
Abp Stanisław Gądecki został mianowany członkiem ówczesnej Kongregacji Nauki Wiary (dziś dykasterii) przez papieża Franciszka 8 maja 2014 roku. Będzie mógł uczestniczyć w posiedzeniach kardynałów i biskupów, członków dykasterii, do października 2029 roku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.