Maryja jest matką nadziei, jest najbardziej wyrazistą ikoną nadziei chrześcijańskiej – powiedział Franciszek podczas odwiedzin 21 listopada benedyktynek-kamedułek w ich klasztorze św. Antoniego Opata na rzymskim Awentynie. Podkreślił, że „Jej życie jest zespołem postaw nadziei: począwszy od «tak» w chwili Zwiastowania, gdy Maryja nie wiedziała, jak mogłaby zostać matką, ale zawierzyła całkowicie tajemnicy, która miała się wypełnić”. „I stała się niewiastą oczekiwania i nadziei” – dodał papież.

Jego pobyt w tym żeńskim klasztorze klauzurowym trwał nieco ponad godzinę. Okazją do odwiedzin był obchodzony dzisiaj – w święto Ofiarowania Maryi w Świątyni – Dzień Osób Klauzurowych, a także kończący się już Rok Wiary. Dzień ten (Pro Orantibus) ustanowił dokładnie 60 lat temu – 21 listopada 1953 r. – Pius XII i odtąd wszyscy wierni są wezwani do dziękowania Panu za dar życia kontemplacyjnego, a zwłaszcza za osoby, które Mu się ofiarowują w ten sposób, a także do wspierania ich modlitewnie i materialnie oraz do modlitw o nowe powołania zakonne.

Ojca Świętego powitała opatka miejscowej wspólnoty, matka Michela Porcellato, wyrażając radość z goszczenia go, po czym po przywitaniu się z mieszkającymi tu 21 mniszkami papież modlił się z nimi w czasie Nieszporów według reguły kamedulskiej. Następnie spędził około pół godziny na prywatnej rozmowie z siostrami.

W wygłoszonym do nich przemówieniu nawiązał zarówno do przypadającego dzisiaj święta maryjnego, jak i do miejsca, które odwiedził.

„Rozważamy Tę, która jak nikt inny poznała i ukochała Jezusa” – rozpoczął swa wypowiedź Ojciec Święty. Zwrócił uwagę, że podstawową postawą, przez którą wyrażała Ona swą miłość do Jezusa, było pełnienie woli Bożej. Słowa: „Niech mi się stanie według słowa Twego”, wypowiedziane przez Nią do anioła, to w istocie nadzieja – podkreślił papież. Zaznaczył, że „Maryja jest matką nadziei, najbardziej wyrazistą ikoną nadziei chrześcijańskiej” i na całe Jej życie składają się postawy nadziei, począwszy od „tak” w chwili Zwiastowania. I w obliczu wszystkich trudności i niespodzianek planu Bożego „nadzieja Dziewicy nigdy się nie zachwiała. Ona jest Niewiastą nadziei” – podkreślił biskup Rzymu. Dodał, że oznacza to, iż nadzieja karmi się słuchaniem, rozważaniem, cierpliwością, „aby dojrzały czasy Pana”.

Przechodząc następnie do czasów dzisiejszych, papież zapytał: „Czy umiemy czekać na jutro Boga czy też chcemy dzisiaj, dzisiaj, dzisiaj?” I odpowiedział: „Jutro Boga jest dla nas świtem tego pierwszego dnia tygodnia”. Zwrócił uwagę, że „jedyną lampą zapaloną przy grobie Jezusa jest nadzieja Matki, która w owym czasie jest nadzieją całej ludzkości”. „Pytam siebie i was: czy w klasztorach płonie jeszcze ta lampka? Czy w klasztorach czeka się na jutro Boga?” – zastanawiał się Ojciec Święty.

Na zakończenie powiedział: „Jakże wiele zawdzięczamy tej Matce! W Niej, obecnej w każdej chwili dziejów zbawienia, widzimy mocne świadectwo nadziei. Ona, matka nadziei, wspiera nas w chwilach ciemności, trudności, przygnębienia, pozornej porażki, w prawdziwych porażkach ludzkich. Niech Maryja, nasza nadzieja, pomaga nam czynić z naszego życia cenną propozycję Ojcu Niebieskiemu i radosny dar dla naszych braci, w postawie, która zawsze spogląda w dzień jutrzejszy”.

Wspólnota sióstr kamedułek rzymskich sięga XVIII wieku, gdy pewna młoda wdowa, matka trójki dzieci – Angela Pezza nawiązała kontakt z kamedułkami z klasztoru św. Grzegorza al Celio. Inną ważną postacią tego opactwa była matka Gertruda od Najświętszego Sakramentu, opatka w latach 1828-46, ostatnia rekluza (całkowicie odcięta od świata) s. Nazarena Crotta, mieszkająca w tym klasztorze w latach 1945-90 i opatka (w latach 1955-93) Ildegarde Ghinassi.

„Nasza wspólnota należy do zakonu św. Benedykta i stąd nazwa benedyktynki. Natomiast kamedułki, ponieważ jest to średniowieczna reforma zakonu benedyktyńskiego. Dokonała się ona w Camaldoli, gdzie św. Romuald założył pierwszy erem i od nazwy miejscowości pochodzi nazwa naszej kongregacji. W rzymskiej wspólnocie jesteśmy z różnych stron świata: Włoszka, Hiszpanka, Rumunka, Polka, siostry z Indii, Tanzanii, a nawet Korei Południowej. W cenobium, którym jest nasza wspólnota, akcent życia monastycznego jest położony bardziej na życie wspólnotowe. Liturgia i Słowo Boże to są dwa filary życia u nas. Staramy się żeby to były przestrzenie gościnne także dla innych, czyli by tym Słowem Bożym dzielić się z innymi, a także, też żeby liturgia była taką przestrzenią, gdzie osoby z zewnątrz mogą przychodzić i modlić się i zaczerpnąć ze źródła” – powiedziała s. Barbara Rzepka z klasztoru benedyktynek kamedułek na Awentynie.

Papież poprosił, by mniszki nic nie zmieniały w swoim planie dnia z okazji jego wizyty. Wyraził pragnienie wzięcia udziału w prostej codziennej modlitwie sióstr.