Piesze pielgrzymowanie w czasie tegorocznych upałów i nieraz gwałtownych zmian pogodowych może być owocną ascezą dla ducha i ciała. Trudy pieszego wędrowania połączonego z żywą modlitwą, wspólnymi śpiewami i sprawowaną Eucharystią to wspaniały klimat dla kształtowania w sobie autentycznej ewangelicznej miłości. Doświadczyli tego uczestnicy V Pieszej Pielgrzymki Diecezji Łomżyńskiej w Intencji Trzeźwości Narodu. Wyruszyli oni z parafii pw. św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce, z przepięknego ostrołęckiego klasztoru pobernardyńskiego, 5 lipca br. do Niepokalanowa, gdzie Matka Kościoła jako pośredniczka łask szczodrze nimi obdarza ze wszystkich swoich sił. Pielgrzymka zakończyła się 11 lipca br.

Uczestniczyło w niej wielu kapłanów i przygotowujących się do kapłaństwa sakramentalnego: ks. Wojciech Zyśk (organizator i kierownik poprzednich pielgrzymek do Niepokalanowa), ks. Tomasz Wilga (tegoroczny kierownik pielgrzymki), ks. Robert Sulich, ks. Przemysław Artemiuk; klerycy: Bogdan Stokowski, Rafał Łojewski, Janusz Minota, Józef Opęchowski, Stanisław Kuśnierowski oraz diakon Mariusz Żochowski.

Duszpasterze posługiwali w czasie marszu wiernym, udzielając im Sakramentu Pojednania. Pielgrzymka liczyła ok. 200 uczestników, którzy do Niepokalanowa, do Bożej Matki i Matki każdego z nas, szli trasą: Kunin-Rząśnik-Somianka-Wójtostwo-Zakroczym-Kampinos.

We wszystkich mijanych miejscowościach znajdowali gościnne przyjęcie, posiłek i nocleg. Jak podkreślił ks. Tomasz Wilga, w tej świętej peregrynacji bardzo zasłużyli się harcerze ze Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej i ze Związku Harcerstwa Polskiego. Wszyscy modlili się w intencji trzeźwości narodu. V Pielgrzymka Diecezji Łomżyńskiej zorganizowana w tej intencji przyniosła wiele duchowych owoców nawrócenia i wewnętrznej przemiany. Była umocnieniem w wierze, nadziei i miłości. Jedna z uczestniczek pieszej pielgrzymki do Niepokalanowa bezpośrednio po powrocie z niej powiedziała m.in.: "Już drugi raz poszłam na tę pielgrzymkę. Jest to czas, w którym mogę zastanowić się nad sobą. W tym świecie trudno jest odnaleźć siebie, uporządkować własne myśli. Piesze pielgrzymowanie do Maryi to najlepszy czas na odnalezienie samego siebie, odnalezienie własnego ´ja´. Oczywiście, nie poszłabym na tę pielgrzymkę, gdybym nie miała konkretnej intencji. Wstąpiłam - jak czterdziestu czterech innych uczestników pielgrzymki do Niepokalanowa - do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Mam też osobistą intencję dotyczącą pokierowania moim życiem osobistym (...). Dla mnie pielgrzymowanie jest czasem, w którym uczę się cierpliwości i pokory. Jeżeli idzie się już któryś raz z kolei, wtedy w znacznym stopniu zwraca się uwagę na innych współpielgrzymów. Starałam się pomóc np. matce, która szła z dzieckiem; przyjacielowi, który miał problemy osobiste" (Hanna Fabiańska z Lubotynia, lat 26, księgowa).