Na szlaku historii odnajdujemy dziś kolejne kamienie milowe, które wyznaczają dzieje naszego Narodu i Kościoła na polskiej ziemi. Widzimy, jak wiele dobra dokonuje się na co dzień z ręki Bożej Opatrzności w naszych sercach, jak wiele jest spraw i sytuacji, za które pragniemy dziękować, cieszyć się nimi i na nich budować przyszłość tej ziemi. Niewątpliwie jednak w pejzażu naszej codzienności odnajdujemy także i te wątki, które napawają nas troską, smutkiem, być może nawet skruchą. Wszystko to są - wierzymy głęboko - znaki, których Bóg nie skąpi żadnemu pokoleniu, aby otwierać wszystkie ludy, języki i narody ku wielkiej perspektywie chrześcijańskiej nadziei.
Dlatego też, pragnąc głęboko, by gmach naszego życia budować na Skale, na wiecznotrwałym fundamencie Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła, przywołujemy na Skałce - miejscu męczeństwa św. Stanisława - w kolejnych odsłonach wielkie tematy duszpasterskie. Układają się one w mozaikę zawierzenia Bogu spraw naszego sumienia (Rok św. Stanisława), naszej zażyłości z Bogiem (Rok Świętych Aniołów) i naszych korzeni, historii, która owocuje w teraźniejszości i przyszłości. By to dzieło dokonało się w sposób fundamentalny, ogłaszamy na Skałce duszpasterski Rok Wielkich Polaków.
Cyprian Kamil Norwid pisał: „Ojczyzna to jeden wielki zbiorowy obowiązek”. Pragniemy w ciągu tego roku przez wspólną, intensywną działalność naukową, dydaktyczną i artystyczną pochylać się nad bogatym dziedzictwem naszego Narodu. Te wszystkie wątki chcemy jednak nade wszystko przepoić zwiększoną modlitwą w intencji naszej Ojczyzny. Pragniemy kształtować właściwe pojęcie umiłowania Polski w dobie jednoczącej się Europy i globalizacji świata. Chcemy uczcić tych, którzy tworzyli nasze wielkie narodowe dziedzictwo - od św. Stanisława poprzez Jana Długosza do Jana Pawła II, poprzez zasłużonych twórców muzyki, kultury, sztuki i nauki, spoczywających w Panteonie Narodowym na Skałce. W tę perspektywę wpisują się decyzje najważniejszych środowisk naszej Ojczyzny: ustawami sejmowymi rok 2007 został ogłoszony w Polsce jako Rok Stanisława Wyspiańskiego (1869-1907) oraz Rok Karola Szymanowskiego (1882-1937), ponadto Polska Akademia Umiejętności z racji 200. rocznicy śmierci ojca polskiej geografii zatwierdziła Rok Wincentego Pola (1807-72). Mamy także 120. rocznicę śmierci Józefa Ignacego Kraszewskiego ((1812-87). Wszyscy ci wielcy Polacy spoczywają w Panteonie Narodowym na Skałce, który stanowi od wielu lat miejsce, gdzie odkrywamy wielkość i piękno narodowego ducha.
Niech wielka wrażliwość narodowa i troska o dobrą przyszłość Polaków znajdą swój wyraz w rozlicznych dziełach kultury i nauki, które staną się owocem tego roku. Wszak największy syn naszej ziemi mówił kiedyś do zasłuchanego świata: „Człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem dzięki kulturze. Kultura jest tym, przez co człowiek jako człowiek staje się bardziej człowiekiem: bardziej «jest» (...). Naród bowiem jest tą wielką wspólnotą ludzi, którą łączą różne spoiwa, ale nade wszystko właśnie kultura. Naród istnieje «z kultury» i «dla kultury». I dlatego właśnie jest ona tym znamienitym wychowawcą ku temu, aby «bardziej być» we wspólnocie, która ma dłuższą historię niż człowiek i jego rodzina. (...) Jestem synem narodu, który przetrwał najstraszliwsze doświadczenia dziejów, którego wielokrotnie sąsiedzi skazywali na śmierć - a on pozostał przy życiu i pozostał sobą. Zachował własną tożsamość i zachował pośród rozbiorów i okupacji własną suwerenność jako naród - nie biorąc za podstawę przetrwania jakichkolwiek innych środków fizycznej potęgi jak tylko własną kulturę, która się okazała w tym przypadku potęgą większą od tamtych potęg (...). To było świadectwo, jakie mogłem dać polskiemu duchowi” (Jan Paweł II, przemówienie w UNESCO).
Pragniemy gorąco, by to wielkie dziedzictwo, któremu na imię Polska, a które od zawsze zanurzone jest w dziedzictwie Chrystusowego Kościoła, podjęło z nową wewnętrzną siłą, z nowym światłem wyzwania współczesności i przyszłości.
By tak się stało, potrzebna jest gorliwa modlitwa, zasłuchanie w słowo Boże, potrzebna jest praca u podstaw, czasami nawet ofiara z własnych sił i czasu. Potrzebna jest działalność naukowa, kulturalna, spotkania ze sztuką i zaduma nad przeszłością. Potrzebne są otwarte, szczere i gorące serca, a tego przecież nigdy Polakom nie brakowało. Uczył nas tego w ostatnich czasach Jan Paweł II - i ta lekcja wciąż trwa. Pielęgnujemy ją na Skałce z całym pietyzmem i miłością, widząc, jak ukorzeniona w przeszłości rozkwita w przyszłości.
Tę funkcję - funkcję zwornika czasów - ma także skałeczne wzgórze, z bazyliką św. Michała Archanioła i św. Stanisława BM, z klasztorem Zakonu Paulinów i Panteonem Narodowym. Niech nieustannie łączy i zbiera w sobie to, co z wielkiej Bożej łaskawości otrzymujemy na nasze czasy.
Maryi, Królowej Polski, zawierzamy Rok Wielkich Polaków na Skałce, wierząc, że pod Jej macierzyńskim płaszczem stanie się on dla nas wszystkich czasem odradzania się żywej nadziei!