Miejsce to wyróżnia się w całym regionie i należy do miejsc dla Polaka niezwykle ważnych. Dla mieszkańców Warmii jest ono tym, czym Kraków dla mieszkańców Małopolski. Chodzi, oczywiście, o Frombork nad Zalewem Wiślanym. Urocze i malutkie miasto z wielką historią. Dlatego też warto tu zajrzeć, szczególnie podczas wakacyjnych wojaży, choć nie tylko, bo to urokliwe miejsce zachwyca turystów i pielgrzymów przez cały rok.
Gród Naszej Pani
Reklama
Przybywając do Fromborka drogą lądową czy też wodną, trudno nie zauważyć zabudowań zespołu sakralno-obronnego, górującego nad całą okolicą. Najważniejszym obiektem jest bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja Apostoła. Wraz z całym kompleksem zabudowy wzgórza katedralnego zaliczana jest do najważniejszych, średniowiecznych zabytków klasy światowej. - Wiele z tym mamy kłopotu - mówi ks. prał. Tadeusz Graniczka, który od 1981 r. jest proboszczem katedry - utrzymanie takiego zabytku jest bardzo trudne i kosztowne. To są niekończące się remonty. Jednak zachowanie tej pięknej świątyni w należytym stanie daje bardzo wiele satysfakcji - wyznaje ks. Graniczka. I rzeczywiście katedra, która jest sercem całego miasta ujmuje swoją potęgą i wielką spuścizną ponad 700-letniej historii. To wszystko sprawia, że do Fromborka ściągają zarówno turyści, jak i pielgrzymi z całej Polski.
Pomysł zbudowania katedry-fortyfikacji, a właściwie zamku nad brzegiem Zalewu Wiślanego, zrodził się po kolejnym powstaniu Prusów, wskutek czego doszczętnie spłonęła katedra w Braniewie. Dlatego też biskup warmiński Henryk Fleming postanowił zbudować nową, solidniejszą siedzibę diecezji we Fromborku. Efekt prac budowlanych zachwyca po dziś dzień.
Fromborski zespół sakralno-obronny, zwany potocznie wzgórzem katedralnym, powstał z myślą o służbie biskupowi i kapitule. Na przestrzeni wieków był wielokrotnie niszczony i przebudowywany. Mimo to zachował bardzo wiele elementów ze swojego średniowiecznego założenia architektonicznego. Ciąg murów obronnych łączy bramy, wieże, baszty, pałac biskupi i kanonickie kurie wewnętrzne w jedną całość, która jak pierścień otacza i chroni swoje serce - katedrę.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Serce Fromborka
Reklama
Wchodząc do katedry głównym wejściem od strony dziedzińca katedralnego, mijamy dwa piękne, okazałe, bogato rzeźbione portale. Za nimi - przedsionek. Na ścianie - ozdobny napis po łacinie ułożony z glazurowych cegiełek, który w dosłownym tłumaczeniu brzmi: „Roku Pańskiego 1388 ukończony jest łącznie z przedsionkiem kościół warmiński. Amen”. Właśnie od tego czasu, mimo zniszczeń, renowacji i przeróbek, katedra króluje na fromborskim wzgórzu, zasadniczo nie zmieniając swojego wyglądu. Mimo panującego na dworze upału, we wnętrzach katedry jest przyjemnie chłodno. Przez liczne strzeliste okna wpadają promienie słoneczne, rozświetlając i ukazując skarby gotyckiej katedry.
Świątynia ma niemal 100 metrów długości, a jej gwieździste sklepienie wznosi się 22 metry nad głowami wiernych. Jest więc najpotężniejszą świątynią na całej Warmii. Odwracając się od ołtarza, można zobaczyć prawdziwy majstersztyk - jedne z najwspanialszych organów w Polsce. Zbudował je w 1683 r. mistrz gdański Daniel Nitrowski na zamówienie kapituły. Ponadto, oprócz organów głównych, zbudowano drugi instrument - małe organy chórowe umieszczone w odległości kilkudziesięciu metrów w przeciwległym końcu katedry. Na obydwu instrumentach można grać jednocześnie dzięki wspólnej klawiaturze, co daje jedyne w swoim rodzaju stereofoniczne wrażenia akustyczne. Tym bardziej oryginalne, że wewnątrz starych i grubych murów czas trwania pogłosu wynosi aż 7 sekund! Dlatego też latem we wnętrzu tej przepięknej świątyni rozbrzmiewa wielka muzyka organowa. W ramach festiwalu grają tu najwybitniejsi wirtuozi z całej Polski, Europy, a nawet świata.
Kardynalskie kapelusze
Reklama
Najwspanialsze dzieło gotyckie, które przetrwało we wnętrzu do dziś, to ołtarz z 1504 r. ufundowany przez bp. Łukasza Watzenrode, usytuowany obecnie przy ścianie północnej. Jest on najstarszy w katedrze i do 1750 r. pełnił funkcję ołtarza głównego. W jego części centralnej widzimy Matkę Bożą Fromborską - patronkę miasta.
Od fromborskiej Pani niedaleko jest już do obszernego prezbiterium, które jest najstarszą i najpiękniejszą częścią katedry. Składa się z trzech części: centralnej z obrazami S. Torellego, przedstawiającymi Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny i śmierć Andrzeja Apostoła oraz dwóch małych ołtarzy z relikwiami. Wzdłuż ścian bocznych prezbiterium, po lewej i prawej stronie znajdują się bogato zdobione rokokowe stalle chórowe, w których, tak jak przed wiekami, zasiadają księża kanonicy podczas ważnych uroczystości kościelnych.
Fromborska katedra zadziwia nigdzie niespotykaną zawieszoną pod gwieździstym sklepieniem tiarą papieską Piusa II oraz ośmioma kapeluszami kardynalskimi należącymi do biskupów i kanoników warmińskich (St. Hozjusza, A. Batoryego, J. Olbrachta, M. Radziejowskiego, Ch. von. Sachsena, F. Krementza, J. Glempa, H. Gulbinowicza), którzy osiągnęli wysoką pozycję w Kościele. Kapelusze są symbolem znaczenia i wkładu kapituły fromborskiej w życie Kościoła powszechnego. Oglądającym katedrę z zewnątrz rzuca się w oczy dobudowana kaplica - jedyny element świątyni, który jest otynkowany. Budowa kaplicy Zbawiciela wraz z kryptą grobową w jej obrębie to fundacja bp. Szembeka. Jest ona kaplicą grobową ordynariuszy warmińskich z wieków XVIII, XIX i XX. Trumny ze szczątkami spoczywają w krypcie.
Tradycja pozwala raz w roku otworzyć oficjalnie kaplicę - w Wielki Piątek. Wówczas jest tu urządzany Grób Pański. Kaplica jest również wykorzystywana w każdą pierwszą sobotę miesiąca o godz. 21.37, bo właśnie tu odprawiana jest Msza św. w intencji rychłej beatyfikacji Jana Pawła II.
Tu powstał przewrót kopernikański
Reklama
Największą popularność Frombork zdobył dzięki jednemu z duchownych kapituły katedralnej. Ks. kan. dr Mikołaj Kopernik przez większość swojego życia mieszkał i pracował właśnie w jednej z wież na katedralnym wzgórzu we Fromborku.
Kopernik urodził się w Toruniu. Gdy miał 10 lat, umarł jego ojciec. I wtedy opiekę nad Mikołajem przejął brat matki Łukasz Watzenrode, biskup warmiński. Dzięki temu Kopernik mógł zdobywać wykształcenie w najlepszych europejskich uczelniach, gdzie studiował astronomię, prawo i medycynę.
Po uzyskaniu doktoratu z prawa kanonicznego Kopernik, powrócił do Polski i w 1510 r. osiadł we Fromborku, pełniąc funkcję kanonika i prowadząc jednocześnie obserwacje astronomiczne. Tu napisał swe główne dzieło „De revolutionibus orbium coelestium”. Wkład słynnego astronoma w rozwój zarówno Fromborka, Polski, jak i całej nauki jest nie do przecenienia. Ks. kan. Kopernik interesował się również ekonomią, przygotowywał reformę monetarną. Sprawował w tym miejscu dziewięć różnych urzędów. Początkowo był wizytatorem, kanclerzem i przełożonym kasy aprowizacyjnej, później generalnym administratorem biskupstwa. Jako lekarz udzielał pomocy medycznej mieszkańcom miasteczka i okolicznych wsi. Do dziś zachowane są jego recepty, które przypisywał na różne schorzenia.
Zmarł 21 maja 1543 r. Należy przypuszczać, że jego szczątki spoczywają w katedrze fromborskiej, gdzie zgodnie ze zwyczajem grzebano kanoników.
Miasto Kopernika
Prawie każdy budynek wzgórza katedralnego ma związek z astronomem i astronomią. W Starym Pałacu Biskupim znajduje się ekspozycja muzealna, w Wieży Kopernika odtworzono pracownię uczonego, w Kanonii Kustosza - obecnie bibliotece muzealnej - zgromadzono księgozbiór zawierający 10 tysięcy woluminów dotyczących astronoma, Fromborka i Warmii. W przyziemiu dzwonnicy mieści się planetarium, a w korpusie wieży zawieszone jest wahadło Foucaulta, ilustrujące ruch wirowy Ziemi. Warto wspomnieć, że na fromborskiej Górze Żurawiej znajduje się muzealne obserwatorium astronomiczne wyposażone w instrumenty, które umożliwiają obserwację zjawisk zachodzących na nocnym niebie. U podnóża wzgórza katedralnego natomiast w zespole Szpitala Świętego Ducha mieści się dział historii medycyny. Znajdują się tam piece łazienne powstałe za czasów Mikołaja w 1507 r. Widać zatem, jak postać Kopernika odcisnęła piętno na Fromborku, narzucając mu specyficzną atmosferę.
Autor czerpał informacje ze strony internetowej Stanisława Kuprjaniuka:
NABOŻEŃSTWA
Msze św. w niedziele w katedrze: godz. 7.00, 9.00, 11.00, 18.00
Msze św. w dni powszednie: 18.00
MUZEUM
Czynne od poniedziałku do niedzieli w godz. 9-18.
Szczegółowe informacje dotyczące poszczególnych oddziałów można znaleźć na stronie:
DOJAZD
Pociągiem, autobusem, samochodem lub statkiem
32 km na północny wschód od Elbląga, 10 km na zachód od Braniewa. Dojazd pociągiem z Elbląga, Olsztyna lub Braniewa. Również PKS-em z tych miast. Duża część turystów przybywa tutaj statkami wycieczkowymi, np. z Krynicy Morskiej.