Dzień Matki Kościoła. Pożegnanie - ziemskie pożegnanie w Zakopanem przy góralskich pieśniach tak bardzo wtopionych w nastrój uroczystości pogrzebowych ks. Mirosława Drozdka. Dzięki łaskawości Pana byłem w Fatimie i na Krzeptówkach. To wspomnienie jest klamrą, która spina te dwa miejsca. I jeszcze na horyzoncie Giewont, wiele razy ukazany na małym ekranie, już do reszty mnie „rozkleił”. Ale tak to jest, rośnie świadomość „życia po życiu”, chociaż wydaje się to dalekie, ale może być bliskie. Może być już. Tak wiele razy oglądałem bezpośrednie transmisje z uroczystości 90-lecia objawień w Fatimie i dziękowałem Panu Bogu za dar telewizji. Będąc setki kilometrów od tego miejsca, mogę włączyć się do tej rozmodlonej rzeszy ludzi. W tym kontekście jeszcze raz dziękuję Panu Bogu za moją „samotność”, która w takich sytuacjach się sprawdza. Tadeusz
Pan Tadeusz też jest moim „starym” korespondentem. Mam wiele pięknych zdjęć z jego podróży po świecie. Jedno z nich zdobi nawet okładkę książki ks. Rogowskiego. Ma duszę „górskiego romantyka”. Co to oznacza, wiedzą wtajemniczeni, którzy ukochali góry. Nie da się bowiem opisać tej fascynacji, jaką rodzą one w człowieku. Też temu podlegam, choć już czynnie nie uczestniczę w tej pasji. Ale wystarczy, że widzę jakieś zdjęcie i już wyobrażam sobie kamyki pod stopami, zapach górskich kwiatów i trawy, wiatr na twarzy i zmęczenie w nogach. Telewizja tego nie zastąpi nigdy, ale dobre zdjęcie - może. Bo w dobrej fotografii jest kawałek duszy fotografa. To tak, jakbyśmy patrzyli jego oczami na piękno przyrody.
Na Krzeptówkach w królestwie Księdza Mirosława też byłam, kilkanaście lat temu. Mam stamtąd fotografię przy ołtarzu papieskim. Nasze ziemskie pielgrzymowanie to przede wszystkim miejsca święte. Pamięta się o nich najdłużej i najdokładniej. Potem pozostają już na zawsze, nawet jeśli są głęboko zakopane w otchłani pamięci. Wystarczy jednak maleńki impuls, by z tej pamięci wyrwały się na światło dzienne, z całym naszym bólem i tęsknotą.
Msza św. na placu św. Piotra w święto Zmartwychwstania Pańskiego jest jedną z najbardziej uroczystych i najważniejszych w roku. Przyciąga tłumy wiernych, również dlatego, że kończy się papieskim błogosławieństwem Urbi et Orbi. W tym roku, ze względu na stan zdrowia Franciszka jego udział w uroczystości stał pod znakiem zapytania, chociaż jego ostatnie „wypady” – na plac św. Piotra, do bazyliki św. Piotra i bazyliki Matki Bożej Większej - wskazywały, że Papież jest w stanie uczestniczyć publicznej uroczystości i udzielić błogosławieństwa.
Od zawsze starałem się być na tej szczególnej Mszy św. I tak też było tego roku. W połowie Eucharystii postanowiłem udać się na dach tzw. Braccio Carlo Magno, monumentalnego korytarza, który łączy lewą kolumnadę placu z fasadą bazyliki – jest to miejsce zarezerwowane dla dziennikarzy, fotografów i kamerzystów akredytowanych przy watykańskim Biurze Prasowym, z którego roztacza się wspaniały widok na plac św. Piotra i fasadę bazylik. Musiałem wyjść z placu i wejść do Watykanu przez boczną bramę zarezerwowaną dla pracowników watykańskich, bramę Perugino. Cała strefa była kontrolowana przez policję i przepuszczono mnie tylko dlatego, że miałem legitymację watykańską. Teren kontrolowano też z helikoptera, który krążył po okolicy. W Watykanie, przed Domem św. Marty było pusto – stali tylko żandarmi watykańscy, którzy poinformowali mnie, że Franciszek przyjmuje wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych, Jamesa Davida Vance’a. Jak się później dowiedziałem, było kilkuminutowe spotkanie na wymianę życzeń z okazji Świąt Wielkanocnych.
Dziś rano (21 kwietnia 2025 r.) zmarł Papież Franciszek. Pontyfikat Ojca Świętego Franciszka był pełen podróży, reform, dokumentów, restrukturyzacji instytucji kościelnych, zaangażowania na rzecz pokoju, ubogich i migrantów. Był osadzony na horyzoncie nowości i braterstwa.
Pontyfikat Jorge Maria Bergolio był pierwszym pod wieloma względami. Był on pierwszym papieżem z zakonu jezuitów; pierwszym Papieżem pochodzącym z Ameryki Łacińskiej; pierwszym, który przyjął imię Franciszek bez liczby porządkowej; pierwszym wybranym, gdy poprzednik wciąż żył; pierwszym, który zamieszkał poza Pałacem Apostolskim; pierwszym, który odwiedził kraje, gdzie jeszcze nie był żaden Papież – od Iraku po Korsykę –; pierwszym, który podpisał Deklarację Braterstwa z jednym z największych autorytetów islamskich.
Msza św. na placu św. Piotra w święto Zmartwychwstania Pańskiego jest jedną z najbardziej uroczystych i najważniejszych w roku. Przyciąga tłumy wiernych, również dlatego, że kończy się papieskim błogosławieństwem Urbi et Orbi. W tym roku, ze względu na stan zdrowia Franciszka jego udział w uroczystości stał pod znakiem zapytania, chociaż jego ostatnie „wypady” – na plac św. Piotra, do bazyliki św. Piotra i bazyliki Matki Bożej Większej - wskazywały, że Papież jest w stanie uczestniczyć publicznej uroczystości i udzielić błogosławieństwa.
Od zawsze starałem się być na tej szczególnej Mszy św. I tak też było tego roku. W połowie Eucharystii postanowiłem udać się na dach tzw. Braccio Carlo Magno, monumentalnego korytarza, który łączy lewą kolumnadę placu z fasadą bazyliki – jest to miejsce zarezerwowane dla dziennikarzy, fotografów i kamerzystów akredytowanych przy watykańskim Biurze Prasowym, z którego roztacza się wspaniały widok na plac św. Piotra i fasadę bazylik. Musiałem wyjść z placu i wejść do Watykanu przez boczną bramę zarezerwowaną dla pracowników watykańskich, bramę Perugino. Cała strefa była kontrolowana przez policję i przepuszczono mnie tylko dlatego, że miałem legitymację watykańską. Teren kontrolowano też z helikoptera, który krążył po okolicy. W Watykanie, przed Domem św. Marty było pusto – stali tylko żandarmi watykańscy, którzy poinformowali mnie, że Franciszek przyjmuje wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych, Jamesa Davida Vance’a. Jak się później dowiedziałem, było kilkuminutowe spotkanie na wymianę życzeń z okazji Świąt Wielkanocnych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
