Rok jubileuszowy parafii w Nowej Wsi Grodziskiej rozpoczął się od odpustu ku czci Matki Bożej Anielskiej w Nowej Wsi Grodziskiej w 2021 r. i trwał do odpustu w kościele filialnym w Sędzimirowie w 2022 r. Był okazją do złożenia Bogu i ludziom dziękczynienia za 50 lat istnienia parafii oraz za wszelkie łaski, jakie w tym czasie spłynęły na jej mieszkańców. Był także okazją do powrotu do pierwotnej gorliwości i zaangażowania duchowego oraz materialnego parafian, okazją do umocnienia wiary, nadziei, miłości oraz jedności z Bogiem i ludźmi.

Zaczęło się 50 lat temu.

Dnia 01 lipca 1971 r. bp Józef Marek posłał do Nowej Wsi Grodziskiej ks. Krzysztofa Rutkowskiego, ustanawiając go rektorem tutejszego kościoła, zlecając mu stałą posługę duszpasterską w charakterze wikariusza stałego miejscowości Nowa Wieś Grodziska i Sędzimirów, z zadaniem utworzenia nowego ośrodka duszpasterskiego. Jednak dokument ustanawiający parafię został podpisanym przez abp Bolesława Kominka 23 kwietnia 1972 r. Nowa parafia obejmowała Nową Wieś Grodziską (wyłączoną z parafii Pielgrzymka) i wieś Sędzimirów (wyłączoną z parafii Raciborowice). Początkowo ksiądz proboszcz mieszkał w prywatnym domu, rok później udało się zakupić stary budynek, który do dziś pełni funkcję domu parafialnego. Po ks. Rutkowskim, w latach 1984 – 2020 proboszczem Parafii Nowa Wieś Grodziska był ks. Tadeusz Szczepaniak, a od 2020 r. tę posługę pełni ks. Łukasz Langenfeld. Z powodu rozbieżności dwóch wyżej wspomnianych dat postanowiono, by obchody złotego jubileuszu parafii rozciągnąć na lata 2021 i 2022.

Nieco o historii kościołów

Świątynia parafialna wzmiankowana jest już w 1492 r. Obecny jej kształt pochodzi z lat 1704 – 1708, gdy zbudowano nowy kościół po całkowitym zburzeniu poprzedniego. Kościół restaurowano w XIX i XX wieku. Jest to budowla jednonawowa, ma prostokątną nawę, drewniany strop i trzy kondygnacje drewnianych empor bez wydzielonego prezbiterium. Do budynku przylega kamienna czworoboczna wieża z dzwonami z 1522 i 1682 r. W wystroju warto zauważyć temperowe obrazy na deskach, związane z cyklem biblijno-katechetycznym z 1726 r., polichromowany ołtarz z 1718 r., drewnianą ambonę z 1654 r., kamienną chrzcielnicę połowy XVI w., prospekt organowy z końca XVIII w., z instrumentem z 1923 r. i kamienną kropielnicę z 1819 r. W mury obwodowe wkomponowano renesansowy kamienny nagrobek z 1561 r. oraz kilka kamiennych epitafiów z lat 1635-1778.

Drugą świątynią jest kościół filialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Sędzimirowie. Pierwotna świątynia wzmiankowana była już w 1399 r. W 1981 roku kościół spłonął doszczętnie. Ogień strawił drewniany bogato polichromowany barokowy ołtarz z 1671 roku. Zachowała się jedynie kamienna chrzcielnica z przełomu XVI i XVII w. oraz kamienna kropielnica z 1826 roku. Dwa dni po pożarze parafianie podjęli decyzję o odbudowie świątyni. Msze odprawiane były obok krzyża misyjnego, przy zgliszczach kościoła. Odbudowana świątynia została poświęcona 28 listopada 1982 roku. W specjalnie przygotowanej gablocie przechowywane są zwęglone fragmenty elementów kościoła, jako świadectwo i pamiątka tamtego strasznego wydarzenia.

Parafianie i powojenna historia miejscowości

Obecni mieszkańcy Nowej Wsi Grodziskiej zasiedlili miejscowość tuż po II wojnie światowej, przyjeżdżając z Bieszczad, z miejscowości Polana w powiecie Ustrzyki Dolne. Ówczesny proboszcz Polany, ks. Franciszek Glazer, 29.06.1945 r. odprawił ostatnie nabożeństwo i razem z dużą częścią swoich parafian wyruszył na Ziemie Odzyskane. Zmarł w 1951 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Nowej Wsi Grodziskiej. Ludność Sędzimirowa napłynęła z Kresów Wschodnich, głównie z miejscowości Brzozdowce w rejonie mikołajowskim obwodu lwowskiego. Obecnie cała parafia liczy nieco ponad 1000 osób.

Mieszkańcy byli prężni i zaangażowani od zawsze

Początkowo życie religijne mieszkańców Nowej Wsi Grodziskiej rozwijało się przy kościele w Pielgrzymce, do którego dojeżdżał ksiądz ze Złotoryi. W 1947 r. do Pielgrzymki przybył ks. Bolesław Boś i tu powstała parafia. Do Nowej Wsi Grodziskiej zaczął dojeżdżać ksiądz z okolic Lwówka Śląskiego i tu rozpoczął odprawianie Mszy św. w pięknym kościele, który nie został uszkodzony działaniami wojennymi. Parafianie przez wiele lat pracowali na roli oraz w kopalni „Konrad” w Iwinach. W 1949 r. powstało Koło Gospodyń Wiejskich, a w 1953 r. rolnicza spółdzielnia produkcyjna, którą tworzyły głównie kobiety. W tym czasie we wsi były już szkoła, biblioteka, poczta, ośrodek zdrowia, klub rolnika. Istniała także „warta wiejska”, która na zasadach dzisiejszych straży miejskich, pilnowała zagród i porządku we wsi. W 1956 r. powstała Ochotnicza Straż Pożarna, a w 1963 r. kółko rolnicze i Ludowy Zespół Sportowy „Płomień”, który funkcjonuje do dziś jako Klub Sportowy „Płomień”. W 1968 r. powstała baza maszyn, a w 1974 r. Spółdzielnia Kółek Rolniczych.

Przygotowania Jubileuszu i świętowanie

Obchody roku jubileuszowego rozpoczęto od listu ks. bp. Stefana Cichego, który otrzymali wszyscy parafianie, zachęcającego do wspólnego świętowania. W 2021 roku bp Cichy przewodniczył odpustowi parafialnemu i udzielił sakramentu bierzmowania. Ze względu na pandemię misje parafialne przeprowadzono zimą i wiosną. W adwencie prowadził je ks. prał. Jan Mycek z Legnicy, a wiosną franciszkanin o. Marek Augustyn z Rychwałdu, który przybył z pobłogosławioną przez Jana Pawła II kopią Całunu Turyńskiego. Kolejnym wydarzeniem była procesja w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, której przewodniczył bp Zbigniew Kiernikowski. Była ona połączona z obchodami rocznicy I Komunii św. miejscowych dzieci. 18 września 2022 r. odpustowi w kościele pw. Podwyższenie Krzyża Świętego w Sędzimirowie przewodniczył bp Stefan Regmunt, kończąc rok obchodów złotego jubileuszu parafii. W nasze świętowanie wpisała się także uroczysta Msza św. z okazji 50-lecia kapłaństwa przyjaciela parafii – ks. Mieczysława Jackowiaka z Lubania, który przewodniczył tegorocznemu odpustowi w Nowej Wsi Grodziskiej. W obchody jubileuszowe wpisały się także Siostry Elżbietanki, przybliżające postaci swoich współsióstr – męczennic Dolnego Śląska, które w tym roku zostały beatyfikowane we wrocławskiej katedrze oraz s. Jonasza z Czarnomorska (Ukraina), która – jako naoczny świadek – zobrazowała piekło wojny. Dla parafian i gości zorganizowano dwa koncerty. Podczas pierwszego wystąpił mieszkający w Niemczech Oliver Palmer – trzydziestojednoletni Polak, jedyny na świecie głuchy tenor, zwany polskim Bocellim. Jego koncert zgromadził setki osób. Drugim z koncertów były występy Renaty Galik. Dolnoślązaczki, która komponuje piosenki, pisze wiersze, wydaje płyty oraz tomiki poezji i powieści, a także scenariusze spektakli teatralnych. Z okazji roku jubileuszowego, przy wielkim zaangażowaniu parafian, udało się wyremontować plebanię, uporządkowano i na nowo zaaranżowano tereny wokół niej i wokół kościołów. W obu kościołach zainstalowano nowe oświetlenie prezbiteriów, naprawiono i odnowiono kościelne okna-witraże, wymieniono nagłośnienie, zamontowano wyświetlacze pieśni, uruchomiono i wyposażono salę parafialną przy kościele, zbudowano toaletę oraz aneks kuchenny, przeprowadzono renowację przykościelnej groty Matki Bożej, zakupiono sztandar górniczy, ożywiono działalność grup parafialnych oraz wprowadzono w parafii dodatkowe nabożeństwa, m.in. nowennę do MB Nieustającej Pomocy. Dzięki temu wzrosła liczba osób systematycznie uczestniczących w Mszach świętych, także w dni powszednie. Udało się zaangażować wiernych w liturgię Słowa oraz zwiększyć grono ministrantów. Zakupiono do obu kościołów niezbędne, brakujące paramenty liturgiczne oraz nowe księgi liturgiczne. W jubileuszowym roku odbyła się peregrynacja obrazu św. Józefa oraz wprowadzono kręgi rodzin w ramach Ruchu Szensztackiego. Powstała strona internetowa parafii www.anielskanowawiesgrodziska.pl. Odbyło się także kilkanaście jubileuszowych pielgrzymek po Polsce i do Włoch. Dwukrotnie zorganizowano parafialne wczasy nad Bałtykiem. To wszystko jest zasługą zaangażowanych parafian, którym należą się ogromne podziękowania za ich wiarę, przywiązanie do Boga i do Kościoła.

foto