Jesteśmy świadkami bezprecedensowej sprawy. Oto Sąd Okręgowy w Katowicach wydał wyrok (na razie nieprawomocny) na Redaktora Naczelnego „Gościa Niedzielnego” i wydawcę pisma - Archidiecezję Katowicką, według którego tygodnik ma przeprosić p. Alicję Tysiąc za to, że jej czyny nazywał tak, jak one wyglądają naprawdę, i wypłacić zasądzone odszkodowanie w wysokości 30 tys. zł. Przypomnę tu, że p. Tysiąc zwróciła się do polskiego sądu po interwencji w Trybunale Praw Człowieka w Strasburgu, który uznał, że polskie prawo jest złe, gdyż A. Tysiąc nie miała możliwości odwołania się od decyzji o odmowie aborcji, i nakazał Polsce wypłacić sumę 25 tys. euro jako gratyfikację za naruszenie dóbr osobistych tej pani i 14 tys. euro na pokrycie kosztów sądowych.
To bardzo przykra sprawa zarówno dla dziennikarzy „Gościa”, jak i dla całego Kościoła polskiego, a także tych wszystkich, którzy z szacunku dla prawa naturalnego potępiają zabijanie nienarodzonych - tzw. aborcję, jak to się dziś lekko i bez większych skrupułów mówi. Gdyby używało się właściwych słów, może wówczas niejeden ocknąłby się i zastanowił. Cała ta sprawa jest dla nas znamienna i z tego powodu, że w czasie gdy czyni się wszystko, by nakłonić nieufnych do Traktatu Lizbońskiego, zapewniając, iż nic z naszej praworządności nie zostanie nam odebrane, widzimy, jak to wszystko działa...
Tymczasem ani „Gość Niedzielny”, ani Kościół żadnego odkrycia w przypadku p. Alicji Tysiąc nie dokonuje. Stanowisko, jakie zajmuje w jej sprawie - głośnej z jej własnej inicjatywy - nie jest żadną nowością. Z samego prawa naturalnego wynika, że człowiek ma prawo do życia i rozwoju - respektuje to zresztą prawo stanowione, dzieciom nienarodzonym przysługuje prawo do nazwiska, do spadku i różnych świadczeń socjalnych. Skąd więc taka silna presja, by to życie gdzie tylko się da odbierać, a przez to upadlać, odczłowieczać człowieka?
Problem aborcji zaistniał w XX wieku, szczególnie od rewolucji bolszewickiej, kiedy to w Rosji pozwolono na zabijanie nienarodzonych. Kościół zawsze bronił, broni i będzie bronił prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, opiera się bowiem na piątym przykazaniu Bożym - „Nie zabijaj!”. Wyrażone w ten sposób - w formie negatywnej - Boże prawo obowiązuje nas zawsze i bez wyjątku („Lex negativa obligat semper et pro semper”). Podkreślał to niejednokrotnie Papież Jan Paweł II - tej sprawie poświęcił m.in. całą encyklikę „Evangelium vitae” - jasne stanowisko zajmował też zawsze polski Episkopat. Również w głośnej sprawie p. Tysiąc zabierali głos jego przedstawiciele, m.in. sam kard. prymas Józef Glemp, abp Józef Życiński. Dziś polski sąd zamyka Kościołowi usta, a tym samym zniewala sumienie, godzi w wolność słowa i wolność prasy. Może ludziom prawa brakuje wyobraźni na temat tego, co czynią, może nie mają świadomości, że kierują ludzkość w stronę cywilizacji śmierci - jak podkreślił metropolita katowicki abp Damian Zimoń. Faktem jest wszakże, iż to chore sądy i chore prawo.
Musimy wiedzieć, że żaden wyrok sądowy nie zmienia tego, iż pozbawianie kogokolwiek życia jest grzechem ciężkim i poważnym przestępstwem. Człowiek, stworzony na obraz Boga i Jego podobieństwo, jest obdarzony nieśmiertelną duszą i powołany do szczęścia wiecznego. Jego życie należy do Boga i tylko On może o nim wyrokować. Żaden człowiek nie jest do tego upoważniony, zwłaszcza że w przypadku dziecka nienarodzonego chodzi o człowieka niewinnego, który nikogo nie skrzywdził i niczego złego nie uczynił. Powinno się ze wszystkich sił służyć życiu, bo tak chce Bóg. Dlatego zawsze będziemy po stronie tych, którzy bronią życia.
Wobec zaskakującego i porażającego wyroku katowickiego sądu chcielibyśmy zatem podkreślić, że jako katolicy utożsamiamy się ze stanowiskiem Redaktora Naczelnego i dziennikarzy „Gościa Niedzielnego” i domagamy się prawnego przyjrzenia się całej tej sprawie na nowo. Bo za co tu przepraszać? Za to, że broni się życia dziecka? A przecież nikt nie miał żadnego innego celu. Nie można karać rzeczników prawości za to, że głoszą prawość i czynią to odważnie, z otwartą przyłbicą. Taka postawa nie może zasługiwać na karę, ale na pochwałę. Te maleńkie, nienarodzone jeszcze istoty nie są zdolne do własnej obrony. Dlatego wszyscy, z prawodawcą na czele, powinniśmy je chronić.