Światowy Dzień Modlitw za Kościół w Chinach ustanowił papież Benedykt XVI w liście do wiernych Kościoła katolickiego w Chińskiej Republice Ludowej z 27 maja 2007 r. Wyraził w nim uznanie i wdzięczność za "mężne trwanie w wierze, mimo wielu trudności i podziałów stwarzanych w większości przez władze, zachęcając pasterzy i katolików całego świata, by 24 maja jednoczyli się w szczególnej modlitwie z Kościołem, który jest w Chinach, "upraszając u Pana historii dar wytrwania w świadectwie".

Papież w liście wskazał także stanowisko Kościoła katolickiego wobec sposobów uregulowania spornych zagadnień.

W 1864 r. brat zakonny narodowości chińskiej zbudował na szczycie wzgórza Sheshan w Songjiangu, dzisiejszej dzielnicy Szangaju, altanę sześcioboczną, gdzie umieścił namalowany przez siebie obraz Matki Boskiej, czczony pod wezwaniem "Wspomożycielki Wiernych". Od tej chwili kult Madonny z Sheshan – Wspomożycielki Wiernych rozszerzył się po całej okolicy i każdego roku 24 maja obchodzi się tam święto bardzo uroczyście.

Obecnie na wzgórzu stoją dwa kościoły: jeden w jego połowie, a drugi na szczycie. Ten ostatni zbudowano w 1873 r., a w 1925 przebudowano go. Ma on 38-metrową dzwonnicę. Na jej szczycie stoi statua Madonny z brązu, trzymająca uniesionego w górę swego syna Jezusa.

Nabożeństwo do Matki Bożej Wspomożycielki sięga początków chrześcijaństwa. Pierwszym, który w historii Kościoła użył słowa "Wspomożycielka", jest św. Efrem, diakon i największy poeta syryjski, doktor Kościoła (zm. 373). Pisze on wprost, że "Maryja jest orędowniczką i wspomożycielką dla grzeszników i nieszczęśliwych".

Podziel się cytatem

W tym samym czasie Wspomożycielką rodzaju ludzkiego nazywa Maryję św. Grzegorz z Nazjanzu, patriarcha Konstantynopola, doktor Kościoła (zm. ok. 390), kiedy pisze, że jest Ona "nieustanną i potężną Wspomożycielką". Z treści pism doktorów Kościoła wynika, że przez słowo "Wspomożycielka" rozumieli oni wszelkie formy pomocy, jakich Matka Boża nam udziela i udzielić może.

Miejscem najżywiej rozwiniętego kiedyś kultu Wspomożycielki była Bawaria. Pierwszy kościół pod wezwaniem Wspomożycielki w Bawarii stanął w Pasawie w 1624 roku. Zasłynęła w nim figura Matki Bożej, kopia obrazu Cranacha – pątnicy witają Ją okrzykiem: Maria hilf! (Maryjo, wspomagaj).

7 października 1571 r. oręż chrześcijański odniósł decydujące zwycięstwo nad flotą turecką, która zagrażała bezpośrednio desantem Italii. Na pamiątkę tego zwycięstwa papież św. Pius V włączył do Litanii Loretańskiej nowe wezwanie "Wspomożenie wiernych, módl się za nami".

12 września 1683 r. król Jan III Sobieski rozgromił pod Wiedniem Turków. Jako podziękowanie Matce Bożej za to zwycięstwo papież bł. Innocenty XI w roku 1684 zatwierdził w Monachium, przy kościele św. Piotra, bractwo Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, które podniesiono do rangi arcybractwa.

W roku 1816 tytuł Matki Bożej Wspomożenia Wiernych wszedł do liturgii Kościoła. Papież Pius VII ustanowił święto Matki Bożej pod tym wezwaniem na dzień 24 maja, jako podziękowanie Maryi za uwolnienie z niewoli Napoleona, dzięki któremu mógł powrócić na osieroconą przez szereg lat stolicę rzymską.

Wielkim czcicielem Matki Bożej Wspomożycielki był salezjanin, prymas Polski kardynał August Hlond.

Episkopat Polski 5 września 1958 r. wniósł do Stolicy Apostolskiej prośbę o wprowadzenie święta Maryi Wspomożycielki Wiernych w liturgicznym kalendarzu polskim. Biskupi chcieli w ten sposób podkreślić, że naród polski nie tylko wyróżniał się wśród innych narodów wielkim nabożeństwem do Najświętszej Maryi Panny, ale że może wymienić wiele dat, kiedy doznał Jej szczególniejszej opieki.

Polskie sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych zostało ustanowione w 2013 r. w salezjańskiej parafii w Rumii na Kaszubach.

Podziel się cytatem

Pomocą Kościołowi w Chinach w naszym kraju zajmuje się powołane w 2011 r. Stowarzyszenie "Sinicum" im. Michała Boyma. Tworzą je przedstawiciele męskich i żeńskich zgromadzeń zakonnych, księży diecezjalnych i osób świeckich. Jego celem jest konsolidacja polskiego środowiska zaangażowanego w szeroko pojętą współpracę na rzecz Kościoła katolickiego w Chinach oraz reprezentowanie tego środowiska wobec władz państwowych, religijnych, oświatowych, autorytetów społeczno-kulturalnych, jednostek samorządowych i odpowiednich organizacji międzynarodowych.