Poświęcenie kościoła zalicza się do najbardziej uroczystych aktów liturgicznych. Na początku Eucharystii abp Józef Kupny otrzymał od rady parafialnej symboliczne klucze do świątyni. Po homilii i odśpiewaniu Litanii do wszystkich świętych metropolita umieścił w ołtarzu relikwie męczennika św. Andrzeja Boboli. Arcybiskupi odmówił uroczystą modlitwę poświęcenia, namościł ołtarz olejem krzyżma, a wybrani kapłani namaścili również ściany kościoła. Następnie odbyło się spalenie na ołtarzu kadzidła, okadzenie ołtarza oraz wiernych zgromadzonych w kościele. Ołtarz został nakryty obrusem, przyozdobiony świecami i kwiatami. Metropolita przekazał diakonowi zapaloną świecę, a on zapalił najpierw świece na ołtarzu, a potem lampki oliwne w miejscach, gdzie były namaszczone ściany kościoła. Na końcu zapalone zostały wszystkie światła w kościele. Obrzędom towarzyszyła piękna oprawa muzyczna.

– Bardzo się cieszę, że przez złożenie ofiary Chrystusa dokonam poświęcenia waszego kościoła. 10 lat temu 6 października 2013 roku przewodniczyłem uroczystości wmurowania aktu erekcyjnego pod budowę świątyni oraz poświęcenia kaplicy w domu parafialnym. A dzisiaj oddajemy na chwałę Bożą tę piękną świątynię – mówił w homilii abp Józef Kupny.

– Jako widzialna budowla dom ten jest szczególnym znakiem Kościoła pielgrzymującego na ziemi i Kościoła w niebie. Tutaj gromadzi się wspólnota, by słuchać Słowa Bożego, razem się modlić, przystępować do sakramentów i sprawować Eucharystię. Eucharystia to sakrament miłości, to dar, jaki Jezus Chrystus czyni z samego siebie, objawiając nieskończoną miłość Boga do każdego człowieka. To dar aż do końca, z ciała i krwi – podkreślał arcybiskup. – Także poświęcenie kościoła jest związane z Eucharystią, w czasie której dziękujemy Bogu za to, że chce mieszkać wśród was. Dziękujemy za budowniczych tego kościoła, za wszystkich wspierających to dzieło swoimi ofiarami i modlitwami. A równocześnie prosimy o błogosławieństwo dla wszystkich parafian. Chociaż niegodni, bo grzeszni, mamy odwagę stanąć przed Bogiem. Albowiem Bóg nie posłał Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by został przez Niego zbawiony. Ta budowla jest i powinna być dla nas miejscem budowania świątyni z żywych kamieni – zachęcał hierarcha.

I tłumaczył: – W tej sakralnej przestrzeni budujemy wspólnotę serc i miłości, która nie może być zamknięta tylko w tym Bożym domu, ale która ciągle na nowo otwiera się na bliźniego. Ale jeśli mamy tworzyć prawdziwą komunię, wspólnotę, to pamiętajmy o tym, że właśnie tutaj napełniamy się Bożą miłością i darami Jego Ducha. Tutaj rodzi się radość spotkania z miłosiernym Bogiem i szczęście bycia Jego umiłowanym dzieckiem. Tutaj doświadczamy tego, że jesteśmy braćmi i siostrami. I właśnie tym wszystkim powinniśmy się dzielić ze światem, który jest poza murami tego kościoła.

– Jako żywe kamienie kościoła-wspólnoty powinniśmy tworzyć wszędzie tam, gdzie żyjemy i pracujemy atmosferę bliskości i miłości jaką tu tworzymy w zjednoczeniu z Chrystusem i naszymi braćmi i siostrami. Tylko w takiej atmosferze kościoła-wspólnoty istnieją warunki do wzrostu duchowego, nawrócenia, zmiany życia. Tylko w takiej wspólnocie jesteśmy mocni – podkreślał abp Kupny.

– Jesteśmy mocni mocą Eucharystii, dlatego Chrystusowi zależy, byśmy się wspierali. Może niektórzy sądzą, że życie bez Boga jest łatwiejsze. Wielu patrzy na nas jak na tych, którzy tylko stawiają wymagania, restrykcje i straszą. Oni tak sądzą, bo prawdopodobnie nie doświadczyli prawdziwej miłości – bezgranicznej, wiernej, ofiarnej, bezinteresownej. Nie mogą uwierzyć, że z miłości do Boga i drugiego człowieka stawiamy sobie pewne wymagania. Uważają, że to wszystko jest narzucone – mówił metropolita wrocławski. I dodawał: – Miłość bezgraniczną, wierną, ofiarną bezinteresowną, taką miłość można spotkać tutaj, w tym poświęconym miejscu, gdzie prawdziwie mieszka Bóg. Taką miłość można spotkać we wspólnocie Kościoła, który musi być Kościołem otwartym, niezamykającym się w sobie, zapraszającym do siebie. Źle byłoby, gdybyśmy tej prawdy nie wykrzyczeli przed światem, gdybyśmy ją ukryli. Trzeba o tym mówić, że jest takie miejsce, gdzie doświadczysz pełnej miłości. Niech obecność Boga trwa w tej świątyni na wieki.

Budowa kościoła pw. Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej w Oleśnicy rozpoczęła się w grudniu 2007 roku, a 1 stycznia 2010 r. parafia została oficjalnie powołana do życia. Inicjatorem jej powstania jest ks. infułat Władysław Ozimek, proboszcz parafii św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Oleśnicy, a pierwszym proboszczem i budowniczym świątyni jest ks. Jan Kudlik. Kościół budowany był jako wotum na 100-lecie objawień fatimskich. Dziękując parafianom, ofiarodawcom, budowniczym i architektom proboszcz ks. Jan Kudlik podkreślał ich ogromne zaangażowanie i ofiarność. – To wasze dzieło. Mówicie, że ta świątynia jest piękna, przyprowadzacie tu swoich bliskich, by z wielką dumą pokazywać nasz kościół. I rzeczywiście jest on piękny, ale nie tylko jako projekt architektoniczny. Prawdziwe piękno tego miejsca, bardzo potrzebnego, wynika z waszej obecności i modlitwy – podkreślał ks. Kudlik.