Po drugiej wojnie światowej brakowało naszych zakonników na tych terenach - wyjaśnia o. dr Wacław Chomik, minister prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych. - Stracili życie podczas wojny lub zaraz po niej wyjechali na Zachód. Tę pustkę wypełnili Bracia Konwentualni (franciszkanie „czarni”), którzy przybywali na te tereny z obszarów przedwojennej Polski. Franciszkanom brązowym, przez powojenne braki personalne, udało się założyć tu kustodię dopiero w latach 70.

Dzielnica bogaczy

Ul. Rataja, przy której mieści się obecny dom wspólnoty, znajduje się niedaleko kurii biskupiej, w bogato zadrzewionej dzielnicy willowej - Tarninowie. Budynki o interesującej architekturze z końca XIX wieku i początku XX wieku, wznoszone wówczas przez najbogatszych mieszkańców miasta, zachwycają do dziś. Spacerując po okolicy, warto zwrócić uwagę np. na wolnostojącą neorenesansową willę z portykiem (1869 r.) przy ul. Złotoryjskiej 84 czy wielobryłowy budynek z czerwonej cegły o charakterze pałacowym w stylu eklektycznym (1887-1902) przy ul. Złotoryjskiej 89 (należał on do przemysłowca J. Rothera, właściciela pobliskiego zakładu ceramicznego).
W okolicy zachował się parterowy budynek rogatki, jednej z pięciu wzniesionych w 1860 r., po zburzeniu murów obronnych. Pobierano tu myto za wjazd do miasta w dni targowe. Przy ul. Poselskiej 14 znajduje się budynek, wzniesiony jako prywatna lecznica, w którym uruchomiono w 1945 r. pierwszy polski szpital. Na rogu ul. Matejki i Złotoryjskiej stoi kamienica z 1910 r., w której władze polskie uruchomiły pierwszą w mieście aptekę (1945 r.).

Pod rosyjskim panowaniem

Przez prawie pięćdziesiąt lat piękno tej okolicy mieszała się z pospolitością (żeby nie powiedzieć: ordynarnością). To w tej części miasta w latach 1945-1993, w tzw. Kwadracie mieszkali oficerowie dowództwa Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. Do dziś przy ul. Kościuszki zachowane oryginalne fragmenty muru okalającego Kwadrat z napisami ostrzegającymi. Przy ul. Grabskiego, w okazałym gmachu „Domu Wehrmachtu” z lat trzydziestych, po 1945 r. mieściła się siedziba dowództwa PGWAR (związku operacyjnego armii radzieckiej, stacjonującego na terytorium Polski w latach 1945-1993) i zachodniego kierunku strategicznego. Po rozbudowie w 1984 r. liczy on sześćset pomieszczeń w części naziemnej.
Armia Radziecka użytkowała także budynki koszar pruskich grenadierów królewskich, zbudowane w latach 1877-1882, przy skrzyżowaniu ulic Sejmowej i Hutników. Natomiast w jednym z najładniejszych budynków w okolicy, willi Teichertów przy ul. Maksymiliana Kolbego, Rosjanie urządzili hotel dla wizytujących Legnicę generałów i polityków - tzw. Dom Prijoma (dom przyjęć).

Powrót do korzeni

Zakonnicy z ul. Rataja nie mają parafii. Opiekują się wspólnotami, prowadzą rekolekcje i misje w parafiach, jeżdżą na zastępstwa.
- Prawie każdą niedzielę mamy zajętą: wyjeżdżamy, by prowadzić dni skupienia dla sióstr zakonnych, pomagamy podczas sesji formacyjnych (a odbywają się one sześć razy do roku) w Centrum Duchowości Sióstr Adoratorek w Bolesławcu, pracujemy w parafiach - mówi o. Tobiasz Fiećko, przełożony domu w Legnicy. O. Tobiasz podkreśla, że życie franciszkańskie to przede wszystkim wspólna modlitwa, wspólna Eucharystia (będąca centrum życia wspólnotowego), spożywany razem posiłek i przeżywana we wspólnocie rekreacja. To buduje więź pomiędzy braćmi. - Podstawą dla nas jest dbałość o życie klasztorne. Wprowadzając w nim zasady Ewangelii - możemy głosić Słowo Boże.

Ludzie Pracy

- Godne zauważenia jest, związane z tym klasztorem, Duszpasterstwo Ludzi Pracy ´90 www.dlp90.pl - podkreśla Ojciec Prowincjał. - Od początku naszej obecności w Legnicy ludzie chętnie przychodzą do klasztoru. Prawica już od dziewiętnastu lat szuka u ojców franciszkanów odnowy duchowej. Niezależnie od tego, czy trwają remonty, czy przeszkadza kurz, lakier (właściwie od lat dziewięćdziesiątych coś się tu remontuje), ci ludzie regularnie prowadzą działalność.
Duszpasterstwo Ludzi Pracy ´90 wspólnie z franciszkanami organizuje spotkania modlitewno-kształceniowe. Prelekcje poświęcają historii, polityce, etyce, rodzinie, kulturze, gospodarce, prawu, mediom itp. Duszpasterstwo wydało „ABC Katolickiej Nauki Społecznej”, autorstwa ks. prof. Władysława Piwowarskiego. Miało także swój udział w staraniach o przyjazd Ojca Świętego Jana Pawła II do Legnicy i erygowaniu diecezji legnickiej. Podejmowali starania m.in. mające na celu ponowne umieszczenie krzyża na dawnym kościele pw. św. Maurycego i Towarzyszy. W listopadzie tego roku odbędzie się dwusetne spotkanie Ludzi Pracy ´90.

Można żyć inaczej!

- Zajmujemy się też osobami ubogimi - podkreśla o. Tobiasz. - Mam na myśli przede wszystkim tych, którzy odchodzą od Boga i pozbawiają się bogactwa łaski, życia ze świadomością obecności Boga. Do klasztoru w każdą pierwszą sobotę miesiąca, za wyjątkiem lipca i sierpnia, przyjeżdżają Anonimowi Alkoholicy. Przygotowują oprawę Mszy św., składają świadectwa, wspólnie ustalamy tematy konferencji. Rozmawiamy.
- Tak, to są ludzie ubodzy - o. Tobiasz zamyśla się. - Fakt, że z własnego wyboru, ale później, gdy chcą się zmienić, pragnę im w tym towarzyszyć. O. Tobiasz podkreśla potrzebę pomocy. - Bycie franciszkaninem oznacza dla mnie m.in. prowadzenie dzieł charytatywnych. Uważam, że w dzisiejszych czasach szczególnie ważna jest pomoc dzieciom, które stają się wręcz sierotami - nie tylko z powodu patologii, ale także - przez brak zainteresowania nimi rodziców. Cieszę, że powstaje coraz więcej świetlic przy parafiach, w których pomaga się takim dzieciom w nauce. Że organizuje się dla nich wypoczynek podczas ferii i wakacji. Tylko w tej sposób możemy wspomóc ich w rozwoju, dać oparcie i ochronić, chociaż trochę, przed powielaniem toksycznych relacji. Pokazać, że można żyć inaczej: nie pić, nie palić, nie przeklinać, nie kraść.