Nikt, kto myśli zdroworozsądkowo, nie ma najmniejszej wątpliwości, że prawo dziecka do życia jest o wiele ważniejsze niż prawo do tożsamości (w szczególności chodzi o prawo do poznania tożsamości matki). Prawo do życia jest najważniejsze i niepodważalne! Wezwanie Komitetu Praw Dziecka ONZ, by Polska zlikwidowała „okna życia”, jest skandaliczne, wręcz antyludzkie. W skrajnych przypadkach oznacza to bowiem, że dziecko – porzucone gdziekolwiek – może być martwe, grunt, żeby miało tożsamość.
Znany cytat z Talmudu głosi: „Ktokolwiek ratuje jedno życie, to jakby ocalił cały świat, a ktokolwiek unicestwia jedno życie, niszczy cały świat”. Bardziej znany jest w odniesieniu do tych, którzy ratowali Żydów z Holokaustu, ale czy nie znajduje odniesienia także do tych, którzy zainicjowali tworzenie „okien życia”, i tych – często są to siostry zakonne – którzy reagują każdorazowo, gdy odzywa się alarm oznaczający, że do „okna życia” trafiło malutkie dziecko?
W Polsce działa kilkadziesiąt „okien życia” (www.caritas.pl/okna-zycia-adresy), do których – zamiast na wysypiska śmieci czy w knieje – trafiło już kilkadziesięcioro dzieci. Ale choćby trafiło tylko jedno, to tak, jakby uratowano cały świat!
W tym roku, 14 stycznia, obchodziliśmy 25. rocznicę naszego małżeństwa. Srebrne Gody kojarzą się z połową drogi, jest to więc dobra okazja do refleksji nad naszym małżeństwem, jak również nad tym, co zrobić, by ono nie tylko trwało, ale było coraz bardziej szczęśliwe i owocne.
Myślę, że niemal wszystkie małżeństwa zaczynają z takimi marzeniami – abyśmy byli szczęśliwi i wydali jak najlepsze owoce w postaci powiększonej rodziny, dobrych relacji z innymi, sukcesów osobistych, pewnej stabilności materialnej. My, będąc w połowie naszej drogi, możemy chyba powiedzieć, że jesteśmy na dobrej drodze do realizacji tych marzeń. Sporo owoców widać już teraz i z całą pewnością możemy powiedzieć, że kochamy się dzisiaj bardziej niż na początku małżeństwa.
Nigdy, tak bardzo jak w cierpieniu, nie uświadamiamy sobie, że wszelka nadzieja pochodzi od Pana – pisze papież Franciszek w orędziu na XXXIII Światowy Dzień Chorego, który przypada 11 lutego i wpisuje się w obchody Roku Świętego. Papież podejmuje w nim pytania m.in. o to, jak pozostać mocnym, gdy jesteśmy dotknięci poważnymi chorobami, a koszty leczenia przekraczają nasze możliwości, czy wówczas, gdy widzimy cierpienie naszych bliskich.
Papież podkreśla, że w Roku Jubileuszowym 2025 obchodom Światowego Dnia Chorego towarzyszy przesłanie wielkiej zachęty: „Nadzieja zawieść nie może (Rz 5, 5), co więcej umacnia nas w ucisku”. Obecność Boga blisko tych, którzy cierpią, Franciszek analizuje z perspektywy spotkania, daru i dzielenia się.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
