Święty Jan cytuje jej słowa, wypowiedziane przez nią do św. Piotra „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. Ewangeliści św. Marek i św. Jan jej przypisali rolę pierwszej osoby, która zobaczyła zmartwychwstałego Jezusa. To ona w pobliżu pustego grobu spotkała Jezusa, myląc go z ogrodnikiem. To właśnie jej Jezus nakazał dodawać odwagi uczniom i głosić zapowiedź zbawienia.

Żyła w pierwszym wieku naszej ery, pochodziła z wioski Magdala i według tradycji pochodziła z bogatej rodziny. Należała do kręgu uczniów Jezusa. Była przy Jezusie, gdy nauczał, podczas Jego ukrzyżowania i przy Jego zmartwychwstaniu. Jednym z najbardziej znanych miejsc kultu Marii Magdaleny jest bazylika Sainte Marie – Madeleine w Saint-Maximin-la-Sainte-Baume we Francji. Tam znajduje się jej alabastrowy grobowiec. W pobliżu La Sainte Baume znajduje się pieczara Marii Magdaleny. Według tradycji, w tym miejscu Maria Magdalena przez 30 lat wiodła pustelnicze życie, kiedy to statek wraz z jej rodziną: Łazarzem, Martą i uczniami Jezusa – Maximinem i Marcellusem rozbił się w pobliżu dzisiejszej Marsylii. W Polsce najbardziej znanym miejscem kultu Marii Magdaleny jest jej sanktuarium w Biłgoraju. Według tradycji, Maria Magdalena kilkakrotnie objawiła się tam i obrała to miejsce, jako miejsce swojego kultu i czci. Maria Magdalena patronuje zakonom kobiecym w Prowansji, Sycylii i Neapolu. Jest patronką kobiet szczerze pokutujących, uczniów i studentów, więźniów, ogrodników, właścicieli winnic, bednarzy i tkaczy. Jej atrybutami są naczynia zawierające olejek, naczynie z kadzidłem, korona cierniowa, bicze, krzyż, włosiennica, czaszka ludzka.

Św. Magdalena w Dobrowodzie

Św. Maria Magdalena patronuje kościołowi w Dobrowodzie. Nie wiadomo dokładnie, w którym roku w tej miejscowości wzniesiono pierwszy kościół. Miejscowość ta wymieniana jest już w dokumentach z 1238 r., w których opisywana jest własność biskupów lubuskich. Jest wielce prawdopodobne, że pierwszy drewniany kościołek stanął w tej miejscowości w XIII wieku. Budowa kolejnej świątyni jest udokumentowana. W 1345 r. biskup krakowski Jan Grot wybudował kościół „pod wezwaniem św. Marii Magdaleny i jej siostry św. Marty”. Obecny kościół wykonany z ciosów kamiennych, został wzniesiony w latach 1367-1380 przez bp. Floriana z Mokrska. Świątynia została wybudowana z kamienia wapiennego z odkrywki w sąsiednim Kikowie. W księdze inwentarzowej czytamy: (...) Kościół (...) z kamienia ciosowego, niepotrzebnie z czasem w niektórych miejscach otynkowany. Składa się z nawy głównej 18 metrów długości, 6.30 cm szerokości oraz złączonej z nawą główną kaplicy Matki Boskiej 8 m. długości 4.40 m szerokości z kruchty i niewielkiej zakrystii. Wewnątrz polichromia i ładne sklepienie”. W XVI wieku kościół został gruntownie przebudowany. W latach 1524-25 do istniejącej świątyni dobudowana została kaplica pw. Matki Bożej. W miejsce drewnianego wybudowano murowany chór muzyczny wsparty trójprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym.

Patronka kościoła

Obraz przedstawiający Marię Magdalenę znajduje się w ołtarzu głównym. Święta klęczy obok krzyża, na którym umiera Jezus. Maria Magdalena prawą ręką obejmuje krzyż, a lewą trzyma w górze w geście rozpaczy. Wzrok ma utkwiony w Jezusa. Artysta uwiecznił moment Jego śmierci, niebo zasłaniają ciemne chmury, przez które przebijają się słońce oraz księżyc. W tle widać mury Jerozolimy, a pod krzyżem malarz umieścił trupią czaszkę. Nad obrazem umieszczone zostały „narzędzia Męki Pańskiej”, pod którymi widnieje napis „Temi zraniony jestem w domu tych, którzy mię kochali”. Na samej górze ołtarza znajduje chusta św. Weroniki.

Kościół uprzywilejowany

Jak pisze ks. Wiśniewski w „Historycznym opisie kościołów”: „Ołtarz wielki uprzywilejowany został w 1790 r. Z tego czasu jest dokument Piusa VI z dn. 10 grudnia t. r. potwierdzony przez W. Sierakowskiego k.kr. W 1791 r.”. Ks. Wiśniewski wspomina również o odpustach nadanych kościołowi w Dobrowodzie w XVI wieku. „(...) dnia 4 grudnia 1596 r. w Krakowie kardynał Henryk Cajetanus, nuncjusz w Polsce, kościołowi w Dobrowodzie nadaje odpusty w uroczystości Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny, poświęcenia kościoła i na św. Marię Magdalenę. W te uroczystości Najświętszy Sakrament może być procesjonalnie dokoła kościoła w obrębie cmentarza noszony (...) a to na wieczne czasy”. Niedługo później, bo w 1603 r. bp Bernard Maciejowski na prośbę ks. Chotelskiego, miejscowego proboszcza, wyraża zgodę na wprowadzenie do parafii Bractwa Miłosierdzia. Członkowie obowiązani byli zachować „zobopólną miłość”, zgodę, pobożność, trzeźwość, skromność i pamięć o zmarłych. Mieli też obowiązek co trzy miesiące podczas specjalnego nabożeństwa z procesją i Mszą św. modlić się za zmarłych braci i siostry. Mieli także obowiązek za swoich współbraci modlić się codzienne, odmawiając dziesięć razy „Ojcze nasz”, dziesięć „Zdrowaś Maryj” oraz modlitwę „Wierzę w Boga Ojca”. W Dobrowodzie przy kościele istniały jeszcze dwa bractwa: Bractwo Pana Jezusa erygowane przez biskupa krakowskiego Piotra Gembickiego oraz Bractwo Pocieszenia Najświętszej Maryi Panny, wprowadzone 22 lipca 1734 r.

Relikwie

W kościele znajdują się relikwie: Drzewa Krzyża Świętego i św. Andrzeja Boboli. Relikwiarze są opieczętowane, co świadczyć może o ich autentyczności. Jak trafiły do kościoła w Dobrowodzie? Kto był fundatorem, kto się o nie wystarał? O ile pochodzenie relikwii Krzyża Świętego nie jest znane, to kto podarował relikwie św. Andrzeja Boboli, można się domyślać. Odpowiedź prawdopodobnie można znaleźć w kościele. Na jednym z filarów widnieje epitafium i płyta nagrobna Jana Boboli zmarłego w 1605 r. Szlachcic ten był stryjem św. Andrzeja Boboli, być może jego potomek, gdy kult Świętego rozrastał się, wystarał się o relikwie jezuity-męczennika, przekazując je miejscowej parafii, której w przeszłości namiestnikiem był Jan.

Drugi patron kościoła

– Muszę przyznać, że w naszej parafii bardziej rozpowszechniony jest kult św. Andrzeja Boboli – mówi proboszcz ks. Piotr Rojewski – odpust ku czci tego świętego obchodzimy 16 maja, a 22 lipca ku czci Marii Magdaleny. Oba odpusty obchodzone są uroczyście. W ubiegłym roku przed odpustem św. Andrzeja Boboli, ksiądz proboszcz wyświetlił w kościele film o życiu Świętego, a w dzień odpustu przed każdą Mszą św. ministranci rozdawali obrazki z modlitwą do św. Andrzeja. – W ten sposób chciałem przybliżyć postać drugiego patrona – mówi Proboszcz, dodając, że kult św. Andrzeja w parafii wzrasta, w końcu mieszkał w niej stryj świętego, Jan, a jak niektórzy twierdzą, że u stryja w Piasku Wielkim w wieku 10 lat mieszkał przyszły święty. To zobowiązuje.