Po raz kolejny w Internecie pojawiły się spekulacje na temat sekretu fatimskiego. Jeden z portali internetowych OnePeterFive powołał się na przyjaciela Benedykta XVI – ks. prof. Ingo Döllingera i podał, że w 2000 r. ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. Joseph Ratzinger miał powiedzieć ks. Döllingerowi w cztery oczy, iż nie opublikowano jednej części trzeciego sekretu fatimskiego. Na portalu podano, że ta tajemnicza część zawiera krytykę Soboru Watykańskiego II oraz nowego rytu Mszy św. Portal Vatican Insider, który zajął się sprawą, zwrócił uwagę, że Benedykt XVI za pośrednictwem Biura Prasowego bardzo szybko zareagował na tę enuncjację. Po pierwsze zaprzeczył, że taka rozmowa w ogóle się odbyła; po drugie stwierdził, że publikowane rewelacje są nieprawdziwe, a na koniec mocno podkreślił, że trzecią tajemnicę fatimską opublikowano w całości.
Poświęcony sprawom religii portal turyńskiego dziennika „La Stampa” przywołuje również opinię kard. Angelo Amato, obecnego prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, a wcześniej sekretarza Kongregacji Nauki Wiary, który potwierdza, że miał w ręku oryginał trzeciego sekretu fatimskiego, i zaświadcza, że wszystko, co się w nim znajduje, zostało napisane.
Skąd więc od czasu do czasu pojawiają się tezy, że nie wszystko zostało opublikowane? Niektórzy znawcy objawień fatimskich tłumaczą to tym, że s. Łucja spisała nie tylko wizje z 1917 r., ale również inne swoje odczucia, które także przesłała do Watykanu. Tyle że tych późniejszych przemyśleń nie należy traktować jako przekazu objawień, ale jako jej prywatną interpretację.
Zwolenniczka aborcji rzuciła się z pięściami na katolicką działaczkę pro-life
To miał być wywiad jak każdy inny. Katolicka działaczka pro-life Savannah Craven Antao przeprowadzała na Harlemie w Nowym Jorku wywiad ze zwolenniczką aborcji. To, co stało się później szokuje.
Jak relacjonuje portal wPolityce.pl, do ataku doszło, gdy napastniczka dowiedziała się o pro-life’owym stanowisku Savannah.
Pomnik Jana Chrzciciela de la Salle w kościele pod tym wezwaniem w Paryżu
Urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie.
Trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii (1680 r.). Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry od Dzieciątka Jezus. Jan postarał się w Rzymie o zatwierdzenie zakonu tychże sióstr. Bardzo bolał nad losem setek sierot, pozbawionych zupełnie pomocy materialnej i duchowej. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac, a za pieniądze parafialne i otrzymane od pewnej zamożnej kobiety zakupił obszerny dom. Ludzie, którzy pomagali Janowi z czasem utworzyli zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Za jego początek przyjmuje się datę 24 czerwca 1684 roku. Utworzył wiele typów szkół: podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan ma więc poczesne miejsce. W jego szkołach na pierwszym miejscu był język ojczysty, a nie wszechwładna łacina. Zniósł często stosowane w szkołach kary fizyczne W roku 1681 powstała pierwsza szkoła założona przez św. Jana w Reims (1681 r.), kolejna powstała w Paryżu (1688 r.), potem w Lyonie, w Rouen itd. W sto lat potem cała Francja była pokryta szkołami lasaliańskimi. Do rewolucji francuskiej (1789 r.) w samej Francji zgromadzenie miało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan de la Salle zostawił po sobie bezcenne pisma. Najwybitniejsze z nich to: „Zasady dobrego wychowania”, które doczekało się ponad 200 wydań; nadto „Rozmyślania”, „Wskazania, jak prowadzić szkoły” i „Obowiązki chrześcijanina”. Bezcenne dla poznania ducha lasaliańskiego są także jego listy. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r. Beatyfikował go Leon XIII w 1888 r. On też wyniósł go uroczyście do chwały świętych w roku 1900. Pius XII ogłosił św. Jana de la Salle patronem nauczycieli katolickich (1950 r.). Ciało św. Jana, zbezczeszczone w czasie rewolucji francuskiej w roku 1793, dla bezpieczeństwa przeniesiono do Belgii, a w roku 1937 złożono przy domu generalnym zakonu w Rzymie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
