Biskup pomocniczy Piotr Skucha 27 czerwca obchodził 50. rocznicę święceń kapłańskich. Uroczystości odbyły się w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu – matce kościołów diecezji. Mszy św. przewodniczył sam dostojny jubilat bp Skucha. Wspólnie z nim modlił się bp Grzegorz Kaszak, ks. Mariusz Książek – kanclerz kurii, ks. Konrad Kościk – rektor seminarium, ks. Piotr Noga – wieloletni sekretarz biskupa, ks. Paweł Rozpiątkowski – ekonom diecezjalny i koledzy rocznikowi. Oczywiście byli również obecni kapłani z sosnowieckiej kapituły katedralnej, prepozyci kapituł olkusko-pilickiej i jaworznickiej oraz proboszczowie i wikariusze ze wszystkich zakątków diecezji. Dopisali również przedstawiciele wspólnot i ruchów działających w diecezji.

Dar i tajemnica

Homilię podczas sumy jubileuszowej wygłosi ks. kan. Tadeusz Maj – kolega rocznikowy jubilata. Zwrócił w niej uwagę na rangę i znaczenie kapłaństwa. – W 50. rocznicę przyjęcia święceń kapłańskich św. Jan Paweł II napisał książkę, która z jednej strony jest wyrazem głębokiej wiary, miłości do Boga i człowieka, a z drugiej czytelnym świadectwem wielkiego umiłowania Chrystusowego kapłaństwa. Zatytułował tę książkę, jak i całe swoje kapłaństwo właśnie tak: dar i tajemnica. Te dwa najprostsze określenia, które jednak w pełni oddają znaczenie i całą głębię tego sakramentu. Kapłaństwo jest darem. Sam Bóg daje łaskę, darmo, bezinteresownie, w przedziwny sposób dotykając serce młodego człowieka – powiedział ks. Maj. Kaznodzieja zwrócił uwagę, że zawsze kiedy kapłan staje przy ołtarzu Pana, bierze w swoje ręce zwykły chleb, kielich wypełniony winem i wypowiadając słowa sakramentalnej formuły przemienia je w Chrystusowe Ciało oraz Chrystusową Krew. Zaś słowa: Oto wielka tajemnica wiary, rozbrzmiewają potężnym echem. – Tajemnicą jest każdy chrzest święty, kiedy przez kapłański gest polania wodą zmazany zostaje grzech pierworodny, a nowo ochrzczony zyskuje statut dziecka Bożego. Tajemnicą jest ogrom Bożego miłosierdzia, w który zanurza kapłan skruszonego penitenta, który z wiarą w Boże przebaczenie wyznaje swoje grzechy u kratek konfesjonału. Tajemnicą jest otrzymanie darów Ducha Świętego przez posługę biskupią, aby człowiek wzmacniał swą wiarę i wyznawał ją. Tajemnicą jest podźwignięcie chorego, poprawa stanu zdrowia ciała i duszy, która dokonuje się w sakramencie namaszczenia chorych – wyliczał prezbiter.

Obfite dary

Kaznodzieja przypomniał również, że kapłaństwo pierwszych uczniów Chrystusa ożywione zostało przez Ducha Świętego, który został im dany w Wieczerniku. – Duch, który zstąpił na nich w postaci ognistych języków uzdolnił ich do głoszenia Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie, aż po krańce świata. Ekscelencjo, 50 lat temu, kiedy bp Jan Jaroszewicz nakładał na Ciebie swoje ręce, Duch Święty zstąpił na Ciebie udzielając potrzebnych łask i darów. A dary te są obfite – podkreślił kaznodzieja.

Nauka krzyża

– Patrząc na życie naszego jubilata, nie można pominąć jeszcze jednego wątku związanego z nominacją biskupią. Wiemy, że każdy biskup ma swój herb i swoje zawołanie. Zawołanie bp. Skuchy brzmi: „Nauka krzyża mocą Bożą”. Dlaczego krzyż? Może związane jest to z Ziemią Świętą, ziemią ukrzyżowania Chrystusa, a może z jakimś wewnętrznym przeczuciem, że życie naszego jubilata będzie tak mocno związane z krzyżem, z krzyżem choroby, z krzyżem cierpienia. Wszystko zaczęło się na trasie z Krakowa do Sosnowca – dokładnie przed Olkuszem – od tragicznego wypadku. Potem szpitale, bezustanne leczenie. I tak to trwa. Krzyż stał się księgą mądrości. Nie można być chrześcijaninem bez krzyża. Dodajmy, nie można być tym bardziej kapłanem czy biskupem bez krzyża. To również ofiara, którą trzeba Bogu składać każdego dnia. Świadczy o tym życie naszego jubilata – podkreślił ks. Maj.

Dwa zdania o jublilacie

Bp Skucha urodził się 27 czerwca 1946 r. w Łaganowie. W 1964 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach, które ukończył w 1970 r. Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1970 r. Po święceniach został skierowany do pracy w parafii św. Wojciecha w Książu Wielkim. W  1971 r. został skierowany na studia specjalistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL). Zakończył je zdobyciem magisterium w 1973 r. W latach 1973-76 kontynuował naukę na Papieskim Instytucie Biblijnym Biblicum w Rzymie. Zakończył je zdobyciem tytułu licencjata nauk biblijnych. W latach 1976-79 studiował w Studium Biblicum Franciscanum w Jerozolimie. Na zakończenie studiów przedstawił i obronił doktorat. Po powrocie do Polski obronił również pracę doktorską na KUL-u. W latach 1979-81 był prefektem studiów i wykładowcą biblistyki w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. W 1981 r. został prorektorem tej uczelni i pełnił tę funkcję do 1986 r. 18 grudnia 1986 r., mając zaledwie 40 lat, został mianowany biskupem pomocniczym w Kielcach. Święcenia biskupie przyjął 15 lutego 1987 r. z rąk kard. Józefa Glempa. Od 1982 r. był sekretarzem Komisji Episkopatu ds. powołań duchownych, a od 1984 r., sekretarzem Komisji Episkopatu ds. seminariów duchownych. 28 stycznia 1992 r. został mianowany wizytatorem apostolskim seminariów w Polsce. 25 marca 1992 r. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym w nowopowstałej diecezji sosnowieckiej. Warto także wspomnieć o bogatym doświadczeniu naukowym biskupa. Wykładał m.in. w: seminarium duchownym w Kielcach, na Papieskiej Akademii Teologicznej i Ignatianum w Krakowie oraz w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Śląskiego (UŚ) w Sosnowcu, a także na Wydziale Teologicznym UŚ. Warto podkreślić, że jest Komandorem z Gwiazdą Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie.