Skąd u Pani taka głęboka więź z Matką Bożą? Jak się ona zaczęła?

Nie pamiętam pierwszego momentu. Pamiętam natomiast, że mama i babcia mówiły mi dużo o Maryi. Babcia uczyła mnie Zdrowaś Maryjo, a mama – Pod Twoją obronę. Wiedziałam, że Matka Boża opiekuje się nami. Gdy byłam dzieckiem, mój najmłodszy brat ciężko zachorował i sytuacja była krytyczna. Pamiętam, jak mama klęczała z nim na rękach i modliła się Pod Twoją obronę. Zapadło mi w pamięć, że ta modlitwa ma szczególną moc. Odmawiam ją w momentach trudnych i ważnych. Czuję wielką opiekę Maryi. W sierpniu, w okolicach urodzin mojego brata, jeździmy na Jasną Górę dziękować za łaskę jego zdrowia.

Przed nami wakacyjne wyjazdy. Niektórzy wybiorą zapewne Medjugorie – miejsce, które Maryja wybrała dla swoich spotkań z wiernymi. Pani także wielokrotnie tam pielgrzymowała...

Często tam wracam, bo w tym miejscu szczególnie doświadczyłam opieki Maryi. Jeździłam tam z różnymi intencjami. Byłam z przyjaciółką, która była chora i otrzymała łaskę zdrowia. Potem byłyśmy podziękować. Modliłam się o dobrego męża. Później modliliśmy się tam wspólnie, abyśmy zostali rodzicami. Nasz przyjaciel ksiądz miał tam sen, że razem z mężem będziemy za rok w Medjugorie i będziemy mieli dziecko. Pamiętam, że to było 6 października, a 13 października dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Na roczek pojechaliśmy podziękować za Julię Marię. Teraz zabieramy tam ludzi z pielgrzymkami. W Medjugorie poznałam wspaniałą dziewczynę, która zaproponowała mi modlitwę różańcową rodziców. Zadeklarowałyśmy, że do końca życia będziemy się w ten sposób modlić; to też niesamowite, że Bóg stawia nam na drodze odpowiednich ludzi, a to miejsce daje namacalne dowody tej opieki. W Medjugorie poznaję mnóstwo osób i każda wprowadza w nasze życie radość i pokój. To dar od Boga.

A jakie cechy Maryi chciałaby Pani mieć w odniesieniu do swojej córki? I jak ważna jest dla Pani świadomość bycia córką Boga i Maryi?

Trudno mi mówić o cechach Maryi we mnie, bo Ona jest dla mnie doskonałą mamą. Widzę to, jak w litanii dominikańskiej, loretańskiej, że to mama przyjaciółka, mama droga. Co bym chciała – proszę o mądrość w moim macierzyństwie. Żebym wiedziała, jak mojej córce pokazywać świat, jak ją uczyć, jak sprawić, by miała dobre serce, żeby kochała, była blisko Boga, była szczęśliwa... Tak jak każda mama chciałabym jej dać wszystko, co najlepsze. Żebym była mądra i niczego nie przeoczyła. Mimo ogromnego strachu w ciąży bardzo wierzyłam, że Maryja zajmie się moją córką i wszystko będzie dobrze. Zawierzyłam ją właśnie Jej opiece i każdego dnia proszę Ją o to. Ze względu na sytuację na świecie jako mamę dopada mnie często strach. Proszę o pokój, o to, żeby ustało to, co się dzieje na świecie, właśnie przez wstawiennictwo Maryi. Ten strach w kontekście bycia mamą małego dziecka to coś, co mnie nie opuszcza, dlatego proszę Maryję o dobre decyzje dla mnie, żeby mnie nie ponosiło ze zmęczenia, żebym umiała zachować mądrość, czułość. Abym umiała być dobrym przykładem dla córki – ja klękam, ona klęknęła, ja z różańcem, ona z różańcem, ja myję zęby, ona myje zęby. Widzę, że ona mnie i nas jako rodziców obserwuje. Będzie się uczyła na naszym przykładzie. Każda sekunda jest dla mnie stresem – bo dziecko się przewraca, bo może sobie coś zrobić, bo jest żywiołowe. Myślę, że każdy etap niesie ze sobą jakiś stres. Najpierw kolki, potem zęby, nauka chodzenia itd. Macierzyństwo to ciągle coś nowego. Jestem superszczęśliwa i wdzięczna, że Bóg i Maryja nam ją dali. Chcę, żeby Matka Boża ją w życiu prowadziła. Mogłabym naprawdę mnożyć przykłady ludzkiej hojności, od kiedy Julia się pojawiła. Znajomi, przyjaciele bardzo się cieszą, że ona jest. Spotykam się z falą życzliwości i serdeczności. Niesamowite rzeczy się dzieją, wszystko jest łaską, dostaję więcej, niż bym chciała. Pan Bóg daje więcej!

Jest Pani autorką bloga „Bóg w wielkim mieście”, autorką książek, w tym tej ostatniej Mama w wielkim mieście. Czy kiedy inspiracją jest córka, inaczej się pisze, inaczej na łamach książki rozmawia z innymi mamami, które dzielą się swoimi historiami? I czym dla Pani jest macierzyństwo?

Macierzyństwo jest ogrodem: nasionko się pielęgnuje, dogląda, podlewa, wystawia na słońce. Matka jest kimś takim dla dziecka. Jak anioł stróż z otwartymi na nie ramionami. Jako mama chcesz zrobić wszystko najlepiej, najmądrzej i jednocześnie okazać wsparcie i nauczyć odpowiedzialności. Pomyślałam: co ja o tym wiem? Mojej mamy już nie ma, więc poszukałam innych mam, które obserwuję, kojarzę z różnych wypowiedzi i wydaje się, że jest nam po drodze. Chciałam wybrać mamy, które niedawno nimi zostały. Przecież to urlop macierzyński, więc coś muszę robić. Bałam się macierzyństwa i tego, czy sobie poradzę w roli mamy. Pisałam z myślą o tym, żeby spuścić ciśnienie z idealnego wizerunku mam. Chciałam pokazać prawdziwość macierzyństwa i powiedzieć wprost, że nie zawsze jest idealnie. Każda z bohaterek zabiera głos w przestrzeni publicznej, a tu mamy możliwość porozmawiać dłużej i szczerzej. Gdy moje dziecko ma kolkę czy coś je boli, to nie nagrywam wtedy relacji ani nie robię zdjęcia. Media społecznościowe to tylko wycinek. Niestety, często robią nam krzywdę, bo możemy się naoglądać białych ubranek, a to tylko detal. Patrzymy na markę nosidełka czy wózka, a mało – za mało pochylamy się nad emocjami mam, zwłaszcza młodych, które przeżywają to wszystko po raz pierwszy. To bywa trudne, bycie mamą to wielka zmiana w życiu, przeskok. Najpierw trzeba siebie pozbierać, aby móc potem dać 100% z siebie dziecku. Kiedy rozmawiałam z mamami na potrzeby mojej książki, miałam poczucie, że przeżywamy podobnie, czujemy podobnie. Ta książka może być taką przyjaciółką dla młodej mamy, może dawać przeświadczenie: „Inne mamy też tak mają, innym mamom też jest trudno”.

Obok wywiadów z mamami w publikacji dzieli się Pani swoim doświadczeniem czasu urlopu macierzyńskiego, który tak naprawdę z urlopem nie ma nic wspólnego. Czy bycie mamą zakorzenioną w Bogu pomaga Pani przeżywać macierzyństwo?

Modlitwa w macierzyństwie staje się luksusem. Dotarcie na Eucharystię jest sukcesem. Kąpiel, karmienie, czytanie, usypianie – często więc nie jadę na wieczorną Mszę św., ale praktykuję akty strzeliste. Zaprzyjaźniony ksiądz powiedział mi, że moją modlitwą jest w tym momencie moje macierzyństwo. Uwielbiam więc Boga w tych trudach. Staramy się chodzić na Eucharystię dla rodzin z dziećmi, żeby nie psuć innym tych ważnych chwil. Jak się biega za dzieckiem, to nie ma miejsca na duchowe przeżycia, ale wierzę, że chcemy to przeżywać razem jako rodzina. Dzielimy się z mężem, trochę ja siedzę i słucham, trochę on. W głębszych emocjach, jak lęk, strach, troska, bez wiary nie wiem, jak bym to przeżyła. Bez zaufania Bogu nie ma mowy o przeżywaniu rodzicielstwa. W takich trudnych chwilach oddanie się Maryi i Bogu daje pokój serca. Wiem, że jest Ktoś, kto jest większy od kłopotów, Komu na mnie zależy. Matka Boża jest dla mnie nauczycielką, mamą czułą, kochającą, troskliwą, obecną w moim życiu. Wierzę w świętych obcowanie, dlatego proszę także moją mamę w niebie, aby modliła się za mnie i miała oko na małą. Wiem, że bez Boga nie byłabym w tym miejscu. A samo to, że Julia ma na drugie imię Maria, to jest najpiękniejszy znak naszego oddania jej Matce Bożej.

Kto, Pani zdaniem, powinien sięgnąć po książkę, a kto już dziś powinien się zainteresować organizowanym przez Panią wyjazdem do Medjugorie? I dlaczego warto?

Wierzę, że do Medjugorie jedzie się zaproszonym przez Maryję. Często osoby, które z nami pielgrzymują, to osoby na zakrętach, po przejściach, które tam doświadczają troski i miłości Matki Bożej. To sanktuarium polecam o każdej porze roku i w każdych intencjach. Widziałam, jak zmieniają się oczy, twarze ludzi tam przybywających. Tam doświadcza się pokoju, bo Maryja jest tam nazywana Królową Pokoju.

Jeśli chodzi o książkę, to historie mam są pokrzepiające. Zwłaszcza Dominiki Gwit, która opowiada, że nie miała szans na macierzyństwo, a wiara i modlitwa sprawiły, że mamą została. Opowiada o świętym miejscu, do którego się wybrali, modląc się o dar potomstwa. I to się okazało przełomowe. Myślę, że ta historia wleje dużo nadziei. Podobnie historia Klaudii Halejcio, która jest osobą wierzącą, oddaną Bogu i pięknie dziękuje za to, jak została obdarowana. Każdy, kto szuka umocnienia, w tej książce je znajdzie.