Czy w kosmosie istnieje życie? Czy możliwe jest skolonizowanie przez organizmy żywe, w tym przez człowieka, innych planet? To pytania, które od dziesięcioleci spędzają sen z powiek naukowcom i miłośnikom teorii z gatunku science fiction. Pytanie rodzi pytanie. Jeśli na Ziemi nie da się już żyć – czy jesteśmy gotowi na kolonizację kosmosu? Czy ktoś o tym w ogóle myśli?

Główne czynniki przemawiające za eksploracją kosmosu to m.in. postęp naukowy i zapewnienie przetrwania ludzkości. Kwestie te rodzą z kolei całą masę pytań natury politycznej i etycznej, np. eksploracja w kosmosie jako przejaw rywalizacji geopolitycznej, ingerencja w ciągłość gatunkową itd. Obóz księżycowy proponowany przez NASA, zapewniający ciągłe podtrzymywanie ludzkiego życia, jest już w fazie projektowania. NASA zajmuje się szeroką gamą technologii mających zapewnić przetrwanie w nieprzyjaznym (jeszcze) środowisku kosmosu.

Budowanie kolonii kosmicznych to karkołomne przedsięwzięcie wymagające zapewnienia dostępu do wody, pokarmu, powierzchni życiowej, materiałów budowlanych, energii, transportu, komunikacji, osiągnięcia odpowiedniej grawitacji czy ochrony przed promieniowaniem. Teoretycznie o kolonizacji kosmosu można mówić w dwóch kontekstach: skolonizowania ciał niebieskich i tworzenia sztucznych platform z odpowiednimi warunkami do życia.