Fascynująca jest radość dziecka niemal ze wszystkiego, co jest nowe. Dusza odkrywcy szybuje po nieboskłonie na widok kwiatka, zwierzątka czy konfrontacji w zoo wielkości hipopotama z jego książkowym odwzorowaniem. Za kilka tygodni będzie można obserwować zachwyt maluchów choinką, błyskotkami – tym wszystkim, co dopełnia klimat świąt.

Dzisiaj o tym, jak w świecie galopującego rozwoju technologii codzienność gotuje nam niesamowite niespodzianki. Można powiedzieć – historia puka do nas w najmniej oczekiwanym momencie. Pamiętam, jak 15 lat temu wraz z Warszawską Operą Kameralną występowaliśmy w Hiszpanii, a trasa powiodła nas m.in. do Vigo. Po zakończonej próbie mieliśmy ok. 1,5 godziny wolnego; jedni poszli na kawę, inni do pobliskiego portu jachtowego, inni natomiast ćwiczyli, korzystając z zacisza teatralnych garderób. Mnie jednak coś tknęło, bo zaraz przy teatrze stała długa kolejka i na pewno nie po bilety, gdyż od tygodni nie było ich w kasie. Okazało się, że w teatralnych piwnicach była galeria, a w niej prezentacja Colección Zanchi, oczywiście, w jakimś ułamkowym fragmencie. To niezwykle ciekawa kolekcja, bo powstała w wyniku... zaciągniętego długu. Ot, jeden z kontrahentów Jeana Zanchiego, włoskiego giganta w świecie winiarskim, nie miał jak spłacić zobowiązania i rozliczył się, przekazując osiemdziesiąt dzieł sztuki. To pobudziło bakcyla u winiarza i uczyniło go kolekcjonerem sztuki. To, co zobaczyłem w Vigo, przeszło moje oczekiwania, wśród dzieł był bowiem jedyny zachowany posąg z brązu autorstwa Michała Anioła (Atropos pierwotnie miał zdobić nagrobek papieża Juliusza II).