Liczba wiernych: 1185
Proboszcz: ks. Bronisław Jałowiec
Kościoły filialne:
1. Rekowo - Świętych Apostołów Piotra i Pawła
2. Siedlice - Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
3. Zwierzynek - Świętej Rodziny
Wspólnoty: Żywy Różaniec (2 róże), ministranci (10), Rady Gospodarcze, Grupa Synodalna
Czasopisma: „Różaniec”, „Moja Rodzina”, „Rycerz Niepokalanej”, „Mały Rycerzyk Niepokalanej”, „Anioł Stróż”, „Mały Apostoł”, „Niedziela” (6 egz.)

Przez 7 tygodni przyszło nam pielgrzymować po przepięknej krajobrazowo ziemi łobeskiej. Odwiedzając kolejne parafie tego dużego terytorialnie dekanatu, poznając ich przeszłość i teraźniejszość, zachwycaliśmy się jednocześnie pięknem stworzonego przez Pana Boga świata, przejawiającego się bogactwem fauny i flory. Nie inaczej jest w ostatniej parafii, którą przychodzi nam odwiedzić, a mianowicie w Mieszewie, leżącym na trasie pomiędzy Łobzem a Dobrą Nowogardzką.
Istnieje niewiele historycznych świadectw, które mówiłyby o Mieszewie. W najważniejszym z nich (z 1491 r.) mowa jest o już istniejącym kościele parafialnym. Z innych dokumentów dotyczących poszczególnych miejscowości filialnych możemy dowiedzieć się np., że Rekowo podobnie jak wiele innych miejscowości na tej ziemi należało przez długie wieki do rodziny von Borcków, a fundatorem tamtejszego kościoła był Filip Georg von Borck. Natomiast inne źródła pisane donoszą, iż kościół w Siedlicach powstał w 1743 r., gdy właścicielem wsi był pastor ewangelicki Johann Weichbrodt. Te 2 kościoły w przeciwieństwie do parafialnego łączy to, że zostały wykonane w formie ryglowej. Wewnątrz kościołów na szczególną uwagę zasługują: w Rekowie 2 cynowe lichtarze z 1802 r., a w Siedlicach ołtarz w formie tryptyku z figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem w centrum i figurami świętych po bokach, 2 witraże z postaciami Świętych Apostołów Piotra i Pawła, XIX w. ambona w kształcie kielicha oraz wzdłuż płd.-zach. ściany szczytowej przy części ścian długich, drewniana empora, wsparta na 4 słupach. Sam zaś kościół parafialny w Mieszewie to budowla z okresu gotyku, wykonana z kamienia narzutowego, na planie prostokąta o skromnych formach. Od zachodu dobudowano w XIX w. ceglaną wieżę na planie kwadratu, 4-kondygnacyjną, zwieńczoną 8-bocznym hełmem. Na samej zaś wieży znajdują się dwa dzwony z 1865 i 1895 r. We wnętrzu świątyni nasza uwaga powinna skoncentrować się na drewnianym belkowanym stropie, renesansowej (z 1623 r.) emporze chórowej, obecnie przemalowanej, oraz na płycie nagrobnej, znajdującej się w posadzce, na której widnieją dwie daty: 1717 i 1744 r. Ciekawostką wyposażenia kościoła jest znajdujący się w prezbiterium obraz Jezusa Miłosiernego, namalowany pędzlem ks. Andrzeja Dowala, obecnie proboszcza w Trzebiatowie.
Oficjalnie dekretem bp. Kazimierza Majdańskiego parafia w Mieszewie została powołana do istnienia 31 grudnia 1985 r. Jej pierwszym proboszczem został śp. ks. Henryk Koczorowski. Pracował on tutaj przez 8 lat do 1993 r., kiedy to przeszedł do Krzęcina. Jego następcą został ks. Bronisław Jałowiec, kapłan diecezji tarnowskiej, który przybył do naszej diecezji w odpowiedzi na zaproszenie wystosowane od bp J. Ablewicza (ówczesnego ordynariusza tarnowskiego), aby wspomóc Kościół szczecińsko-kamieński kapłanami, którzy chcieliby poświęcić się służbie na tej ziemi. Ksiądz Bronisław pracował dotychczas jako wikariusz w: Świnoujściu - Gwiazdy Morza, w Szczecinie - Matki Bożej Ostrobramskiej i w parafii św. Józefa. Jako proboszcz natomiast posługiwał w: Dobrej Szcz., Krzęcinie i obecnie Mieszewie. Podczas 11 lat pobytu w tej parafii Ksiądz Proboszcz zdołał poznać już jej specyfikę. Mimo 42 lat kapłaństwa jest osobą niezwykle zapracowaną. Sam katechizuje w wymiarze 20 godz. tygodniowo. Parafię tworzą przedstawiciele z wielu rejonów kraju (z poznańskiego, warszawskiego, rzeszowskiego) oraz spoza dawnej wschodniej granicy. Tak jak w większości parafii tego dekanatu, podobnie i tu mieściły się PGR-y, które pozostawiły po sobie ogromną spuściznę biedy. Obecnie w miejscowości jest pięciu rolników indywidualnych oraz mała piekarnia. Sytuacja ta mocno odbija się na wiernych, którzy bez nadziei patrzą w najbliższą przyszłość. Optymizmu szukają w posłudze Kościoła, z czego bardzo dobrze zdaje sobie sprawę miejscowy Ksiądz Proboszcz. Umocnieniem dla parafian jest niedzielna Msza św., która sprawowana jest w następującym porządku: w Zwierzynku o godz. 9.00, w Mieszewie o 10.30, w Siedlicach o 12.00 i w Rekowie o godz. 13.15. W każde niedzielne popołudnie o godz. 15.00 odprawiane jest nabożeństwo stosownie do aktualnego czasu roku kościelnego. Po nabożeństwach odbywają się również regularnie w niedziele spotkania kandydatów do bierzmowania. Jak widać, duszpasterska posługa niedzielna w tej parafii trwa od rana do wieczora... Przed Mszami św. odmawiany jest Różaniec i śpiewane są Godzinki ku czci Najświętszej Maryi Panny. Frekwencję eucharystyczną ks. Bronisław ocenia na poziomie 25%, z wyraźnym wskazaniem na Zwierzynek, gdzie sięga ona 50%. W kościele parafialnym w dni powszednie Msza św. odprawiana jest o godz. 18.00. W tygodniu w kościołach filialnych Msze św. sprawowane są o nietypowej porze, a mianowicie o 13.00. Wiąże się to z tym, iż po zakończeniu lekcji w szkole dzieci mogą bezpośrednio przyjść do kościoła, by wraz ze starszymi, którym także odpowiada ta godzina, przeżyć Eucharystię. Jedynie w Zwierzynku Msza św. odprawiana jest w piątki o godz. 16.30, latem zaś o godz. 19.00.
Ksiądz Bronisław uczy w szkole w Siedlicach 130 dzieci w wymiarze 14 godz. oraz w Mieszewie, gdzie 3 dzieci uczęszcza do klas 0 - III. Do Gimnazjum młodzież dojeżdża do Dobrej i Radowa Małego. Na słowa wdzięczności za ogromne zaangażowanie w życie parafii zasługuje wiele osób. Ks. Bronisław Jałowiec pragnie w szczególny sposób podziękować: w Mieszewie - Marianowi Szwacińskiemu i Ryszardowi Materze za pomoc przy remoncie kościoła, Joannie Kaźmierczak za prowadzenie śpiewu; w Zwierzynku - Janowi Szymko i Michałowi Starucha także za prace wykonane na rzecz kościoła, natomiast za śpiew Mariannie Wierzchowskiej i Danucie Bachorskiej; w Rekowie - Teresie Gałeckiej, Ryszardowi Bartnickiemu i Jerzemu Tunże; w Siedlicach natomiast - Adamowi Wlazłemu.
Od chwili przybycia do Mieszewa Ksiądz Proboszcz podjął wytężony trud poprawienia stanu poszczególnych kościołów. I tak w Mieszewie przełożono nowy dach, zabezpieczono okna, wstawiono nowe drzwi wiodące do zakrystii oraz kościoła, wymalowano wnętrze i dach, wykonano płot wokół placu, pojawiła się także nowa Droga Krzyżowa i szopka (w tym miejscu podziękowanie należy się Januszowi Manowcowi - prezesowi spółki „Diagro”), wyremontowano także pomieszczenia plebanii. Natomiast w Zwierzynku położono nowy dach, chodnik wokół kościoła, pomalowano wieżę, wnętrze świątyni i metalowy płot. W Siedlicach także przełożono dach, wzmacniając więźbę, odremontowano wieżę i piorunochron, pomalowano wnętrze świątyni, w najbliższym czasie wykonany będzie nowy sufit. W Rekowie pomalowano kościół zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, dach oraz płot.
Parafia w Mieszewie to budujący przykład wytrwałości i hartu ducha wiernych w pokonywaniu problemów codzienności. Mimo ogólnie znanych kłopotów wszyscy wraz z Księdzem Proboszczem na czele próbują - z Bogiem w sercu - szukać drogi ku nadziei i lepszej przyszłości. Są przykładem tego, co w rzeczywistości oznacza słowo „wspólnota”. Warto pewnie odwiedzić i takie środowiska, by przekonać się, że jest to naprawdę możliwe!